Ακόμη δεν την είδαμε… «καθαρή έξοδο» τη βαφτίσαμε. Και αν ρωτήσει κανείς στελέχη που εμπλέκονται άμεσα με την ελληνική υπόθεση τόσο εντός της χώρας όσο και στους κόλπους των ευρωπαϊκών θεσμών, «τι σημαίνει καθαρή έξοδος», είναι αμφίβολο αν θα λάβει μια συγκεκριμένη απάντηση. Ίσως γιατί δεν υπάρχει. Επισήμως, η συζήτηση για την «επόμενη ημέρα» της Ελλάδας -αυτή είναι η 21η Αυγούστου, καθώς στις 20 του συγκεκριμένου μήνα εκπνέει το 3ο μνημόνιο- θα ξεκινήσει μετά την ολοκλήρωση της 3ης αξιολόγησης, γράφει ο Θάνος Τσίρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
Ακόμη δεν την είδαμε… «καθαρή έξοδο» τη βαφτίσαμε. Και αν ρωτήσει κανείς στελέχη που εμπλέκονται άμεσα με την ελληνική υπόθεση τόσο εντός της χώρας όσο και στους κόλπους των ευρωπαϊκών θεσμών, «τι σημαίνει καθαρή έξοδος», είναι αμφίβολο αν θα λάβει μια συγκεκριμένη απάντηση. Ίσως γιατί δεν υπάρχει. Επισήμως, η συζήτηση για την «επόμενη ημέρα» της Ελλάδας -αυτή είναι η 21η Αυγούστου, καθώς στις 20 του συγκεκριμένου μήνα εκπνέει το 3ο μνημόνιο- θα ξεκινήσει μετά την ολοκλήρωση της 3ης αξιολόγησης. Είναι προφανές ότι τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αθήνα αλλά και στην Ουάσιγκτον και στη Φρανκφούρτη, το θέμα έχει ήδη ξεκινήσει να συζητείται. Ένα είναι δεδομένο: μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ούτε ένας που να έχει μιλήσει ή σκεφτεί την «καθαρή έξοδο» με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Ακόμη και στην ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιούν την έννοια, χωρίς όμως να εξηγούν το τι ακριβώς εννοούν. Καθαρή έξοδος σημαίνει ότι η Ελλάδα από τις 21 Αυγούστου και μετά όχι μόνο θα καλύπτει μόνη της τις χρηματοδοτικές της ανάγκες αλλά θα πάψει να είναι υποχρεωμένη να πληροί προαπαιτούμενα και να επιτυγχάνει δημοσιονομικούς στόχους. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι τέτοιο; Καμία απολύτως. Μέσα στους επόμενους μήνες οι εμπλεκόμενοι στη διαπραγμάτευση θα κάτσουν στο τραπέζι για να βρουν μια λύση που θα ικανοποιεί τους πάντες:
1. Οι Ευρωπαίοι θέλουν από την Ελλάδα να αναλάβει σαφείς δεσμεύσεις ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν. Είναι από τώρα δεδομένο ότι θα βρουν τρόπο να μας «δέσουν». Το πιθανότερο είναι ότι η προώθηση των μεταρρυθμίσεων αλλά και η εκπλήρωση των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι το αντάλλαγμα που θα δώσει η Ελλάδα για να ενεργοποιηθούν τα μέτρα για το χρέος.
2. Οι αγορές θα ζητήσουν τα συγκεκριμένα μέτρα για το χρέος, ώστε να μπορούν να δανείσουν την Ελλάδα χωρίς φόβο ότι δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους.
3. Η ελληνική κυβέρνηση θα αναζητήσει μια πολιτική λύση που να μην παραπέμπει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα σε ένα 4ο μνημόνιο.
Ταιριάζει η έννοια της «καθαρής εξόδου» σε τόσες διεργασίες; Με ένα… πολιτικό αμπαλάρισμα όλα γίνονται.