το βιβλίο «Η Πορεία της Τρέλας: Από την Τροία στο Βιετνάμ» (The March of Folly: From Troy to Vietnam. New York: Knopf/Random House, 1984), η Barbara W. Tuchman αναφέρει τέσσερις περιπτώσεις που οι κυβερνήσεις έδρασαν ενάντια στα συμφέροντά τους. Όταν οι Τρώες άφησαν τους Έλληνες να φέρουν τον Δούρειο Ίππο στο έδαφός τους. Όταν η παπική εξουσία επέτρεψε, αν όχι προκάλεσε, την απόσχιση των Προτεσταντών. Όταν οι Βρετανοί έχασαν την Αμερική. Κι όταν η Αμερική έχασε τον πόλεμο στο Βιετνάμ, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Απο την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Στο βιβλίο «Η Πορεία της Τρέλας: Από την Τροία στο Βιετνάμ» (The March of Folly: From Troy to Vietnam. New York: Knopf/Random House, 1984), η Barbara W. Tuchman αναφέρει τέσσερις περιπτώσεις που οι κυβερνήσεις έδρασαν ενάντια στα συμφέροντά τους. Όταν οι Τρώες άφησαν τους Έλληνες να φέρουν τον Δούρειο Ίππο στο έδαφός τους. Όταν η παπική εξουσία επέτρεψε, αν όχι προκάλεσε, την απόσχιση των Προτεσταντών. Όταν οι Βρετανοί έχασαν την Αμερική. Κι όταν η Αμερική έχασε τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Σφάλμα ιστορικών διαστάσεων ήταν και ο πόλεμος στο Ιράκ, αλλά η ιστορικός δεν τον πρόλαβε. Στο βιβλίο της, όμως, θα ‘πρεπε να ανατρέξουν οι ΗΠΑ, που κρίνουν σκόπιμο να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρουν την πρεσβεία τους από το Τελ Αβίβ. O μουσουλμανικός κόσμος, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ρωσία, η Κίνα, ο Πάπας, ο ΟΗΕ προειδοποιούν για επικίνδυνες εξελίξεις. Οι ΗΠΑ ακολουθούν τη δική τους «πορεία της τρέλας»; Και το κάνουν με ανοιχτά τα μάτια, σε ένα ήδη τεταμένο κλίμα, με πολλά αραβικά κράτη αποδομημένα (Ιράκ, Υεμένη, Συρία, Λιβύη, Σομαλία) και διάσπαρτα εδάφη καμένα; Από το 1948, όταν ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν αναγνώρισε το Ισραήλ ως επίσημο κράτος, κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έχει αποδεχτεί μόνιμη ισραηλινή κυριαρχία επί του συνόλου της Ιερουσαλήμ.
Αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ σημειώνουν ότι η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ αποτελεί απλώς «αναγνώριση της πραγματικότητας», καθώς επί δύο δεκαετίες που αναστέλλεται η εφαρμογή του νόμου -υιοθετήθηκε από το Κογκρέσο το 1995 και προβλέπει ότι η αμερικανική πρεσβεία στο Ισραήλ πρέπει να βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ- δεν έχει προχωρήσει η ειρηνευτική διαδικασία. To επιχείρημα αυτό εύκολα, βέβαια, αντιστρέφεται, αλλά αυτό δεν λέγεται πολιτική;
Η μεταφορά της πρεσβείας θα διαρκέσει χρόνια, o Τραμπ θα ικανοποιήσει ένα μέρος του εκλογικού του ακροατηρίου, θα βοηθήσει και τον Νετανιάχου, που έχει μπλεξίματα με σκάνδαλα διαφθοράς, αλλά πώς θα εξασφαλίσει ένα ζωτικό αμερικανικό συμφέρον, την ασφάλεια, χωρίς να έχει λυθεί το ζήτημα το καυτό;
Η μεταφορά της πρεσβείας θα πάρει χρόνια στην πόλη «του κανενού, όξω απ’ το νου». Ρωτήστε όσους γεννήθηκαν εκεί, τι αναγράφουν τα διαβατήριά τους. «Ιερουσαλήμ - Παλαιστίνη», «Ιερουσαλήμ - Ισραήλ», «Ιερουσαλήμ - Ιορδανία».
«Ιερουσαλήμ, ακυβέρνητη πολιτεία/Ιερουσαλήμ, πολιτεία της προσφυγιάς... ΤHIS IS THE PLACE GENTLEMEN!»