Το τελευταίο διάστημα έχουμε κατακλυστεί από ευχάριστες ειδήσεις για την πορεία των οικονομικών μεγεθών. Υπερπλεονάσματα, ανάπτυξη, επενδύσεις, μερίσματα, όλα τα καλά στη χώρα που με αγωνία περιμένει πλέον το καλοκαίρι του 2018 για να βγει από τα μισητά μνημόνια, γράφει ο Γιώργο Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Το τελευταίο διάστημα έχουμε κατακλυστεί από ευχάριστες ειδήσεις για την πορεία των οικονομικών μεγεθών. Υπερπλεονάσματα, ανάπτυξη, επενδύσεις, μερίσματα, όλα τα καλά στη χώρα που με αγωνία περιμένει πλέον το καλοκαίρι του 2018 για να βγει από τα μισητά μνημόνια.
Όλοι οι δείκτες συνηγορούν ότι ζούμε καλά, ή τουλάχιστον καλύτερα σε σχέση με μερικά χρόνια πριν, οπότε και η οικονομία βυθιζόταν στην ύφεση και τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά.
Αλλά και πάλι κάτι δεν πάει καλά. Μήπως και σήμερα ευημερούν οι αριθμοί και υποφέρουν οι άνθρωποι; Είναι ένα χαρακτηριστικό μότο που χρησιμοποιούσε μερικά χρόνια πριν η αντιπολίτευση και σήμερα κυβέρνηση.
Την περσινή χρονιά, περισσότεροι από τους μισούς μαθητές (61,1%) που συμμετείχαν στο πρόγραμμα σίτισης και προώθησης της υγιεινής διατροφής σε σχολεία, «Διατροφή», βίωναν επισιτιστική ανασφάλεια -είχαν περιορισμένη ή αβέβαιη πρόσβαση σε ασφαλή τρόφιμα-, ενώ ένας στους τέσσερις (24,7%) πεινά (στοιχεία του Ινστιτούτου Prolepsis).
Και αυτό γιατί σε ποσοστό 51,4%, τουλάχιστον ο ένας γονιός δεν έχει εισόδημα και στο 20,3% των οικογενειών δεν υπάρχει καμία πηγή εισοδήματος. Επίσης, τον τελευταίο χρόνο στο 9% των νοικοκυριών πραγματοποιήθηκε διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος για περισσότερο από μία εβδομάδα.
Με βάση εξάλλου τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η παιδική φτώχεια αυξήθηκε κατά 8,8%, από 28,7% το 2010 σε 37,5% το 2016. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει πως πλέον πάνω από ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα κινδυνεύει με φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό.
Θα μπορούσε να πει κάποιος, μα αυτά… last year. Τώρα όλα θα αλλάξουν. Λίγους μήνες υπομονή ακόμη και θα ανοίξουν οι δουλειές, αφού οι επενδυτές είναι ante portas, θα μειωθεί η ανεργία, το χρήμα θα ρέει και η ανάπτυξη θα τρέχει.
Δεν έχει καμία σημασία που η λιτότητα θα συνεχιστεί, άγνωστο μέχρι πότε. Που όλοι θα πληρώσουμε το 2018 επιπλέον φόρους 1 δισ. ευρώ. Που οι επιπτώσεις των μνημονιακών μέτρων που έχουν ψηφιστεί, αλλά δεν έχουν εφαρμοστεί, θα κρατήσουν για χρόνια ακόμη.
Μέχρι τότε τα παιδιά που σήμερα και αύριο θα υποφέρουν θα είναι έφηβοι και θα ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία. Γιατί εάν δεν φύγουν στο εξωτερικό, σίγουρα θα δουν τον κατώτατο μισθό να αυξάνεται και δεν θα είναι η γενιά των 300 ή 400 ευρώ.