Το επόμενο όχημα που θα στείλει στον Άρη, στο πλαίσιο της αποστολής Mars 2020 αναπτύσσει η NASA: Εκ πρώτης όψεως μοιάζει αρκετά με το Curiosity, ωστόσο διαθέτει επτά νέα όργανα, επανασχεδιασμένους τροχούς και μεγαλύτερη αυτονομία. Ένα ειδικό τρυπάνι θα συλλέγει πυρήνες βράχων, ενώ ένα σύστημα που θα περιλαμβάνει μίνι ρομποτικό βραχίονα θα σφραγίζει τα δείγματα, που θα αφήνονται στην επιφάνεια του Άρη για να περισυλλεγούν από μελλοντικές αποστολές.
Το επόμενο όχημα που θα στείλει στον Άρη, στο πλαίσιο της αποστολής Mars 2020 αναπτύσσει η NASA: Εκ πρώτης όψεως μοιάζει αρκετά με το Curiosity, ωστόσο διαθέτει επτά νέα όργανα, επανασχεδιασμένους τροχούς και μεγαλύτερη αυτονομία. Ένα ειδικό τρυπάνι θα συλλέγει πυρήνες βράχων, ενώ ένα σύστημα που θα περιλαμβάνει μίνι ρομποτικό βραχίονα θα σφραγίζει τα δείγματα, που θα αφήνονται στην επιφάνεια του Άρη για να περισυλλεγούν από μελλοντικές αποστολές.
Το hardware της νέας αποστολής αναπτύσσεται στο Jet Propulsion Laboratory της NASA, και περιλαμβάνει τόσο το διαστημικό κομμάτι (δηλαδή το πώς το όχημα θα μεταφερθεί στον Κόκκινο Πλανήτη) όσο και τον ειδικό «ιπτάμενο γερανό» που θα κατεβάσει το ρόβερ στην επιφάνεια του Άρη. Και τα δύο αυτά στάδια έχουν περάσει στο Spacecraft Assembly Facility του JPL.
Όπως προαναφέρθηκε, το Mars 2020 βασίζεται πολύ στο Curiosity, που έφτασε στον Άρη το 2012: Περίπου το 85% της μάζας του έχει «κληρονομηθεί» από αυτό. Ωστόσο οι στόχοι είναι διαφορετικοί- όπως για παράδειγμα η αναζήτηση ιχνών αρχαίας ζωής, και για αυτό διαθέτει πολύ πιο εξελιγμένα όργανα. Επίσης, το νέο ρόβερ εξοπλίζεται με αναβαθμισμένο υλικό του Curiosity, όπως έγχρωμες κάμερες και ένα λέιζερ που μπορεί να καταστρέψει βράχους και να αναλύσει τη σύστασή τους- ενώ βασικό μέρος της αποστολής είναι ένας «μαραθώνιος» συλλογής δειγμάτων, με συλλογή τουλάχιστον 20 πυρήνων βράχων (ενδεχομένως 30-40) που προορίζονται κάποια στιγμή να επιστραφούν στη Γη.
Το JPL ακόμα αναπτύσσει μια σημαντική νέα τεχνολογία προσεδάφισης (terrain-relative navigation), η οποία κατά το στάδιο της καθόδου θα χρησιμοποιεί computer vision για να συγκρίνει το τοπίο με χάρτες που θα έχει φορτώσει από πριν. Η τεχνολογία αυτή θα βοηθήσει το σκάφος να κινηθεί προς ασφαλείς ζώνες προσεδάφισης, διορθώνοντας την πορεία του κατά την κάθοδο. Άλλη μια τεχνολογία (range trigger) θα χρησιμοποιεί δεδομένα θέσης και ταχύτητας για να προσδιοριστεί η κατάλληλη στιγμή ανοίγματος του αλεξιπτώτου.
Σημειώνεται πως η επιλογή του χώρου προσεδάφισης αποτελεί άλλο ένα σημαντικό κομμάτι της αποστολής: Τον Φεβρουάριο η επιστημονική κοινότητα μείωσε τους υποψήφιους χώρους από οκτώ σε τρεις, οι οποίοι αποτελούν εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους περιβάλλοντα που θα μπορούσαν να φιλοξενούν (ή να έχουν φιλοξενήσει) ζωή. Η τελική επιλογή εκτιμάται πως θα γίνει σε έναν περίπου χρόνο.