Μέχρι και 10 χρόνια καλύτερης ζωής προσφέρει η εμφύτευση φορητής αντλίας τροφοδοσίας ντοπαμίνης σε ασθενείς με πάρκινσον, σύμφωνα με νεότερες διεθνείς μελέτες.
Μέχρι και 10 χρόνια καλύτερης ζωής προσφέρει η εμφύτευση φορητής αντλίας τροφοδοσίας ντοπαμίνης σε ασθενείς με πάρκινσον, σύμφωνα με νεότερες διεθνείς μελέτες.
Όπως εξηγεί ο νευρολόγος κ. Παναγιώτης Ζήκος, η αντλία με την ντοπαμίνη τοποθετείται στους ασθενείς που έχουν κριθεί από τους ειδικούς ως κατάλληλοι και μπορεί να βελτιώσει τις κινητικές τους διαταραχές πάνω από το 90%. Δηλαδή μειώνει τη βραδυκινησία, την δυσκαμψία, τη δυσκολία βάδισης κ.λπ.
Επίσης, μειώνει κατά 60% τα μη κινητικά συμπτώματα, όπως είναι η δυσκοιλιότητα, η συχνουρία, οι διαταραχές στον ύπνο κ.α. ενώ, βοηθά τους ασθενείς που έχουν δυσκολία στην κατάποση.
Ποιοι ασθενείς είναι κατάλληλοι
Σύμφωνα με τον γιατρό, πρόκειται για τους ασθενείς που δεν έχουν προχωρημένη νόσο, που δεν αντιμετωπίζουν κάποιο ψυχικό νόσημα ή σοβαρή άνοια και που έχουν τουλάχιστον πέντε χρόνια νόσο Πάρκινσον και η ντοπαμίνη τους βοηθά μεν σημαντικά αλλά δεν τους καλύπτει σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, με συνέπεια να έχουν σημαντικές διακυμάνσεις στην κινητικότητά τους.
Επίσης, υποψήφιοι ασθενείς προχωρημένου σταδίου για τοποθέτηση αντλίας είναι τα άτομα ηλικίας 65 ετών ή νεότερα, με Πάρκινσον επί μία 7ετία, που κάνουν 4 φορές/ημερησίως μεγάλη δόση ντοπαμίνης και παράλληλα παίρνουν 2 ή 3 άλλα ντοπαμινεργικά φάρμακα που τους βοηθούν μεν, αλλά ημερησίως έχουν τουλάχιστον 2-3 ώρες ακινησία ή 1-2 ώρες υπερκινησία, και δυσκολεύονται στην καθημερινότητά τους.
Η τοποθέτηση της αντλίας
Όπως εξηγεί, η αντλία είναι φορητή και μπορεί να τοποθετηθεί ακόμα και σε ένα τσαντάκι γύρω από τη μέση του ασθενούς ή σε φανέλα με ειδική τσέπη, για να είναι κάτω από τα ρούχα του. Ενώνεται με το σώμα με έναν λεπτό καθετήρα (σωληνάκι) που τοποθετείται στην κοιλιά και καταλήγει στο λεπτό έντερο.
Για να σιγουρευτούν οι γιατροί ότι η συνεχής έγχυση φαρμάκου έχει αποτέλεσμα και να μην χειρουργούν άδικα τον ασθενή, του κάνουν εισαγωγή για 3 μέρες στο νοσοκομείο και του τοποθετούν εξωτερικό ρινοεντερικό καθετήρα, τον οποίο συνδέουν με την αντλία. Πρόκειται για ένα λεπτό σωληνάκι, το οποίο τοποθετείται από τη μύτη με τζελ ξυλοκαΐνης.
Τις επόμενες μέρες ρυθμίζουν τη δόση της ντοπαμίνης στη βέλτιστη συγκέντρωση, διακόπτουν τα άλλα φάρμακα που έπαιρνε ο ασθενής και παρακολουθούν την εξέλιξή του. Την τρίτη ημέρα εξετάζουν την κινητικότητα και την βελτίωση του. Η τελική τοποθέτηση γίνεται με μικρή χειρουργική επέμβαση διαρκείας περίπου 35 λεπτών, που διενεργείται με μέθη και απαιτεί νοσηλεία μίας ημέρας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η υγρή ντοπαμίνη εγχέεται ακριβώς στο τμήμα του εντέρου που την απορροφά, με αποτέλεσμα να μην επηρεάζεται η δράση της από το φαγητό που καταναλώνει ο ασθενής με αποτέλεσμα να μπορεί να τρώει ότι θέλει.
Σύμφωνα με τον κ. Ζήκο, μέχρι στιγμής πάνω από 60 ασθενείς έχουν υποβληθεί σε τοποθέτηση φορητής αντλίας και μόνο ένας δεν είχε την βελτίωση που ήθελε.