Σε φιλικό «παιχνίδι», όπως όλα δείχνουν μέχρι σήμερα, εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης. Μπορεί τα προαπαιτούμενα που απομένουν και πρέπει να υλοποιηθούν το ταχύτερο να είναι πολλά, όμως αυτό δεν φαίνεται να επηρεάζει το κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών, που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει το «εχθρικό» των προηγούμενων αξιολογήσεων, γράφει ο Γιώργος Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Σε φιλικό «παιχνίδι», όπως όλα δείχνουν μέχρι σήμερα, εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης. Μπορεί τα προαπαιτούμενα που απομένουν και πρέπει να υλοποιηθούν το ταχύτερο να είναι πολλά, όμως αυτό δεν φαίνεται να επηρεάζει το κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών, που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει το «εχθρικό» των προηγούμενων αξιολογήσεων.
Το μόνο φυσικά που μπορεί να συμπεράνει κανείς είναι ή ότι η κυβέρνηση πλέον τα κάνει όλα καλά, εφαρμόζοντας πιστά τις οδηγίες της τρόικας και των μνημονίων, ή ότι οι εταίροι μας έχουν βάλει νερό στο κρασί τους και θεωρούν ότι έπειτα από τόσες θυσίες της κοινωνίας δεν πρέπει να πιέζουν άλλο, γιατί θα ξεχειλίσει το ποτήρι, ή και τα δύο μαζί. Τίποτα δεν είναι απίθανο. Όπως φυσικά είναι πολύ πιθανό οι τόσες αβροφροσύνες να μην είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμη πολιτικό παιχνίδι, που βολεύει όλους τους εμπλεκόμενους, τον καθέναν για τους δικούς του λόγους, και τελικά τον «λογαριασμό» να τον στείλουν, όπως κάθε φορά, στους γνωστούς παραλήπτες. Άλλωστε στην παρούσα φάση δεν υπάρχει το «αγκάθι» των μέτρων. Τα σκληρά μέτρα έχουν ήδη ψηφιστεί και το μόνο που μένει είναι η εφαρμογή τους. Και οι περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων έχουν θεσμοθετηθεί, αλλά και η μείωση του αφορολογήτου ορίου και των αυξημένων ασφαλιστικών εισφορών έχουν ψηφιστεί. Όλα τα άλλα, καλώς ή κακώς, ανήκουν στα «ψιλά» γράμματα, από τη στιγμή που δεν έχουν άμεση επίπτωση στο πορτοφόλι. Και πώς θα μπορούσαν να είχαν εξάλλου αφού πλέον έχει αδειάσει;
Τώρα ο «αγώνας» όλος επικεντρώνεται μόνο στο εάν θα δοθεί κοινωνικό μέρισμα. Πώς θα μοιραστεί το υπερπλεόνασμα, ή μέρος αυτού.
Να γυρίσει στην αγορά, λέει η τρόικα. Να γυρίσει στους ασθενέστερους, λέει η κυβέρνηση.
Έχει άραγε σημασία; Όπου κι αν γυρίσει, καλό θα είναι και ευπρόσδεκτο. Απλώς σε δουλειά να βρισκόμαστε. Πολύ απλά, γιατί το υπερπλεόνασμα πώς δημιουργήθηκε; Από την ανάπτυξη και τις επενδύσεις και την αύξηση της ρευστότητας; Ή από την υπερφορολόγηση της αγοράς, των ασθενέστερων και όλων; Είναι φανερό πάντως ότι η τρίτη αξιολόγηση θα «εξαντληθεί» επικοινωνιακά στα περί… μερίσματος. Το γιατί; Θα φανεί σύντομα, αφού το 2018 είναι κοντά…