Η επίδραση του οξειδωτικού στρες στο αυξανόμενο επιπολασμό της πολλαπλής σκλήρυνσης μελετήθηκε από τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Νευροφυσιολογίας, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου στη Λευκωσία και του Ογκολογικού Κέντρου της Τράπεζας Κύπρου, Γιώργο Πασιά και Γκρέτα Βόζνιακ και παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Συνέδριο που έγινε στηνΑθήνα.
Της Ανθής Αγγελοπούλου
Η επίδραση του οξειδωτικού στρες στο αυξανόμενο επιπολασμό της πολλαπλής σκλήρυνσης μελετήθηκε από τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Νευροφυσιολογίας, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου στη Λευκωσία και του Ογκολογικού Κέντρου της Τράπεζας Κύπρου, Γιώργο Πασιά και Γκρέτα Βόζνιακ και παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Συνέδριο που έγινε στηνΑθήνα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η πολλαπλή σκλήρυνση (MS), είναι μια χρόνια αυτοάνοση, φλεγμονώδης νόσος, αποτελεί την 3η συχνότερη αιτία σοβαρής αναπηρίας στις ηλικίες των 20−40 ετών. Υψηλότερο κίνδυνο έχει το γυναικείο φύλο στην εμφάνιση της MS, ωστόσο οι άνδρες ασθενείς έχουν χειρότερη πρόγνωση συγκριτικά με τις γυναίκες.
Όπως λένε, υπάρχει μία σειρά από γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου και παρόλο που μερικοί είναι εν μέρει τροποποιήσιμοι, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί εάν η εξάλειψή τους μπορεί να αποτρέψει την πολλαπλή σκλήρυνση.
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, λόγω του ότι δεν υπάρχει καμία διαγνωστική ή πειραματική εξέταση που να υποδηλώνει ξεκάθαρα ένα και μόνο αιτιολογικό παράγοντα και ως εκ τούτου ένα θεραπευτικό στόχο στην πολλαπλή σκλήρυνση, οι δυνητικοί βιολογικοί μηχανισμοί στους οποίους βασίζεται η σχέση μεταξύ των παραγόντων κινδύνου και εμφάνισης της, επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το οξειδωτικό στρες.
Το οξειδωτικό στρες θεωρείται υπεύθυνο για την επιβάρυνση στην πρόκληση βλάβης στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση. Ωστόσο και η παχυσαρκία στα πρώτα χρόνια της ζωής, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης πολλαπλής σκλήρυνσης και αλληλεπιδρά με γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες για την αύξηση της ευαισθησίας στην MS.
Στόχος της μελέτης ήταν η ανάδειξη των επιδράσεων του οξειδωτικού στρες στον αυξανόμενο επιπολασμό της πολλαπλής σκλήρυνσης έτσι ώστε να δοθεί μια βαθύτερη κατανόηση και αναγνώριση των εκδηλώσεων των παραγόντων κινδύνου και των επιπτώσεών τους στην παθογένεια της νόσου.
Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν στη μελέτη τους πρότερες ερευνητικές εργασίες και άρθρα από την Παγκόσμια Ιατρική Βάση Δεδομένων PubMed, των τελευταίων 5 ετών.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης αυτής, το οξειδωτικό στρες φαίνεται ότι έχει σημαντική εμπλοκή του ως προς την επιβάρυνση των ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση. Επιπλέον, η ύπαρξη παχυσαρκίας καθώς και τα συνοδά καρδιαγγειακά νοσήματα συχνά συνοδεύονται από στρεσογόνα ερεθίσματα τα οποία διαδραματίζουν τον κύριο ρόλο στους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Μάλιστα, η παχυσαρκία φαίνεται να είναι μείζων περιβαλλοντικός παράγοντας που συμβάλλει στην εμφάνιση και στην εξέλιξη πιθανών αυτοάνοσων νοσημάτων γενικότερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, θεωρείται ως κυριότερος τροποποιητικός παράγοντας κινδύνου που σχετίζεται με τον τρόπο ζωής και με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Διαβήτη Τύπου ΙΙ και νευροφλεγμονής.