Εμπνευστής, δημιουργός και σκηνοθέτης της εξαιρετικά επιτυχημένης ιστορίας ενός διάσημου λαγού - σεφ, που αντιμετωπίζει αναπάντεχα προβλήματα με τη διατροφή του, ο μουσικός και συγγραφέας παραμυθιών, Δημήτρης Μπασλάμ, μας μιλά για την παράσταση «Ο Αγησίλαγος».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Εμπνευστής, δημιουργός και σκηνοθέτης της εξαιρετικά επιτυχημένης ιστορίας ενός διάσημου λαγού - σεφ, που αντιμετωπίζει αναπάντεχα προβλήματα με τη διατροφή του, και όχι μόνο, και κάνει μια απίθανη διαδρομή μέχρι να βρει το περίφημο «κάτι άλλο» από τη συνταγή ενός πελεκάνου - γιατρού από το Μεξικό, ο μουσικός και συγγραφέας παραμυθιών, Δημήτρης Μπασλάμ, μας μιλά για την παράσταση «Ο Αγησίλαγος».
Εμπνευσμένο από το ομότιτλο βιβλίο του και το μουσικό CD που αγάπησαν τα παιδιά, το μουσικοθεατρικό αυτό παραμύθι, μετά από 150 sold out παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζεται στον «Ελληνικό Κόσμο» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, από την Κυριακή 15 Οκτωβρίου, για λίγες παραστάσεις, κάθε Κυριακή, στις 11 το πρωί, έως τα τέλη Νοεμβρίου.
Γράφοντας μουσική και στίχους με αφετηρία τα παιδιά και τους εφήβους, έχοντας τιμηθεί, το 2013, με το Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου για τη «Θυμωμένη μπετονιέρα» και μπει στη Λίστα White Ravens της Διεθνούς Παιδικής Βιβλιοθήκης του Μονάχου, ο Δημήτρης Μπασλάμ προσφέρει ένα ευχάριστο μάθημα διατροφής, χωρίς καμιά διάθεση για διδακτισμό και ηθικολογία, και μιλά για την παράσταση και για το πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά την κατάσταση της σημερινής Ελλάδας.
Συστήστε μας τον Αγησίλαγο.
«Εξαιρετικός μάγειρας, του αρέσει ο Αζναβούρ, έχει πάρει δύο βραβεία στο Φεστιβάλ μαγειρικής Ολυμπίου Μπριός, φτιάχνει εξαιρετικά μουστοκούλουρα και του αρέσει το καλό σπορτίφ ντύσιμο».
Πώς εξελίσσεται η ιστορία του;
«Ο Αγησίλαγος είναι ένας χαριτωμένος λαγός - σεφ. Ζει στο σπίτι του, στο δάσος, μαγειρεύοντας ευφάνταστες συνταγές, με μεγάλη ποικιλία υλικών. Όμως, μια μέρα, ξυπνά με μαγουλάδες! Πανικόβλητος, αποδίδει την αιτία του προβλήματος στο φαγητό που τρώει. Ξεκινά, λοιπόν, ένα περιπετειώδες ταξίδι αναζήτησης της μίας και μόνο ιδανικής τροφής, που θα τον γιατρέψει. Τρώγοντας, όμως, μονομανώς τα υλικά που νομίζει ως ιδανικά, αλλάζει χρώματα. Έτσι, συνεχίζει να ψάχνει, πότε κόκκινος, πότε πράσινος και πότε κίτρινος. Συναντά στο δάσος ένα δέντρο που μιλά, έναν παράξενο γιατρό - πελεκάνο, έναν αχτένιστο ασβό με λουστρίνια, μια καμήλα με μπικίνια, έναν ιπποπόταμο σε δίαιτα, ιπτάμενα λεμονόψαρα κι ένα ερωτευμένο παπιγιόν. Ο καθένας από αυτούς προσπαθεί να τον πείσει για το λάθος του!».
Για τι μιλάει το έργο μέσα από αυτήν την ιστορία;
«Για τη μονομανία. Κάθε είδους. Τη διατροφική και την κοινωνική. Μιλάει και για το λάθος, το οποίο, συχνά, αυτός που το κάνει δεν αντιλαμβάνεται ότι το κάνει, ενώ όλοι οι υπόλοιποι τού το επισημαίνουν».
Με ποιον τρόπο μεταφέρετε τις περιπέτειες του χαριτωμένου αυτού σεφ στη θεατρική σκηνή;
«Επί σκηνής, η ιστορία του Αγησίλαγου μεταφέρεται ως μια μουσική παράσταση κουκλοθέατρου, με επιτραπέζιες κούκλες τύπου muppet, τριών μεγεθών, και ζωντανή ορχήστρα που συμπληρώνει και βοηθά με τη μουσική και τα τραγούδια την αφήγηση της ιστορίας».
Πόσο σημαντική είναι η παιδική λογοτεχνία και το παιδικό θέατρο για τη διάπλαση του εύπλαστου χαρακτήρα των παιδιών;
«Οι τέχνες, η λογοτεχνία, το θέατρο, άλλα και η μουσική ευαισθητοποιούν τα παιδιά. Σχεδόν χωρίς να το αντιλαμβάνονται, έρχονται πιο κοντά σε πολύ δύσκολες έννοιες: στην αρμονία, την αισθητική, τη λεπτότητα των νοημάτων. Αρχίζουν, δηλαδή, να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από την κάλυψη των βιοτικών τους αναγκών, η οποία, ειδικά στις μικρές ηλικίες, είναι γι’ αυτά πολύ σημαντική. Νομίζω πως τα παιδιά, μέσα από τις τέχνες, έρχονται πιο κοντά στην έννοια του ωραίου. Συνήθως, αυτή είναι η εγγύηση, για να δημιουργηθεί στο μέλλον ένας σκεπτόμενος άνθρωπος».
Συναναστρεφόμενος με τα παιδιά, πώς βλέπετε να αντιλαμβάνονται όσα συμβαίνουν στη χώρα μας αυτήν τη δύσκολη εποχή;
«Τα παιδιά αντιλαμβάνονται, ασχέτως αν καταλαβαίνουν, ό,τι συμβαίνει στον κόσμο και, κυρίως, μέσα στην οικογένεια. Δύσκολα κρυβόμαστε οι γονείς από τις αγωνίες μας, τα προβλήματά μας, ακόμα και από τον ίδιο τον χαρακτήρα μας. Έτσι, τα παιδιά αντιλαμβάνονται την κατάσταση μέσα από τον ψυχισμό των γονιών τους και συμπάσχουν με τον τρόπο τους. Η ειλικρίνεια και η ψυχραιμία πάντα βοηθάει στο να κρατάμε ήρεμα τα παιδιά μας, πράγμα, βέβαια, πολλές φορές δύσκολο. Ευτυχώς, η μνήμη των παιδιών και η ψυχολογία τους ξεγελιέται προσωρινά μέσα στην καθημερινότητα και αυτό είναι κάτι που, σίγουρα, βοηθάει».
Δεδομένου ότι αυτά κρατάνε το μέλλον στα χέρια τους, τι ελπιδοφόρο βλέπετε στα μάτια τους;
«Τα περισσότερα παιδιά δεν αισθάνονται τον φόβο, όπως οι μεγάλοι. Άρα, στα μάτια τους, βλέπω την ανεμελιά. Το ζητούμενο είναι τι βλέπω στα μάτια των γονιών, κι εκεί βλέπω, κυρίως, αγωνία. Την ελπίδα, στα μικρά παιδιά, τη δίνουμε και την παίρνουμε εμείς οι γονείς. Δυστυχώς, εκεί έχουμε κάνει λάθη όλοι μας».
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο - σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπασλάμ, χορογραφίες: Δημήτρης Σωτηρίου, κούκλες - σκηνικά: Δήμητρα Γιοβάνη, μουσική: Δημήτρης Μπασλάμ, σχεδιασμός φωτισμών: Αθηνά Μπανάβα, κοστούμια: Νίκος Δάλλας. Ερμηνεία - εμψύχωση: Μαριέττα Σπηλιοπούλου, Χρήστος Χριστόπουλος, Βασίλης Λιάκος, Γιάννης Παπαγεωργίου, Λουίζα Σοφιανοπούλου. Επιμέλεια παραγωγής: GoodΗeart Productions.
Πληροφορίες
Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»: Πειραιώς 254 - Ταύρος, τηλ.: 212 2540000. Η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού. Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 8 ευρώ, σχολικές παραστάσεις: 6 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: ταμεία «Ελληνικού Κόσμου», τηλεφωνικά: 212 2540300, ηλεκτρονικά: theatron254.gr και viva.gr.