Επιστροφή στο 2005. Αν η Μέρκελ χρωστά πολλά στον μακροβιότερο καγκελάριο της Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ, σε έναν Σοσιαλδημοκράτη χρωστά την καγκελαρία, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Επιστροφή στο 2005. Αν η Μέρκελ χρωστά πολλά στον μακροβιότερο καγκελάριο της Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ, σε έναν Σοσιαλδημοκράτη χρωστά την καγκελαρία.
Αν ο Σρέντερ δεν είχε επισπεύσει τις εκλογές κατά έναν χρόνο, όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα λένε ότι οι «βαρόνοι» θα είχαν βρει τρόπους να κλείσουν τον δρόμο σε μια γυναίκα, Ανατολικογερμανίδα και χωρίς ρίζες στο κόμμα.
Το βράδυ της 18ης Μαρτίου του 2005, ενώ οι δημοσκοπήσεις έδιναν στο συνασπισμό της την απόλυτη πλειοψηφία, η κάλπη έδωσε 35,2% και οι «βαρόνοι» είχαν μια δεύτερη ευκαιρία να την «τελειώσουν». Πάλι ο Σρέντερ, άθελά του την «έσωσε».
Στο στούντιο του πρώτου δημόσιου καναλιού, στον καθιερωμένο «γύρο των ελεφάντων», ο Σρέντερ εμφανίστηκε ως ο αδιαφιλονίκητος νικητής και καγκελάριος και της επιτέθηκε με τέτοια σφοδρότητα, που τα «κεφάλια» του CDU αναγκάστηκαν να τη στηρίξουν.
Η διδάκτωρ Φυσικής, με τη μεθοδική προσέγγιση, φυσικά θα απέρριπτε τις υποθέσεις. Σταθερά προσανατολισμένη στην πραγματικότητα, συνεχίζει ακάθεκτη για τέταρτη θητεία, πλησιάζοντας τα χρόνια διακυβέρνησης του μέντορά της.
Αν υπήρχε «γερμανικό όνειρο» θα ήταν η ενσάρκωσή του. Η «γυναίκα της ποσόστωσης», το «κορίτσι του Κολ» έγινε η ισχυρότερη γυναίκα στον κόσμο. Μόνο που το success story δεν έχει λάμψη, αλλά ρεαλισμό, επιμονή, μικρά βήματα και χαμηλό προφίλ, άντε και λίγη τύχη. Μια σταθερά σε έναν κόσμο ασταθή, σε μια χώρα μάλλον βυθισμένη στη μακαριότητα, αν κρίνουμε από την προεκλογική εκστρατεία που ήταν τόσο συναρπαστική όσο η ανάγνωση τηλεφωνικού καταλόγου.
Οι γερμανικές εκλογές παρουσιάζουν ενδιαφέρον όχι τόσο για το ποιο κόμμα θα ψηφίσουν οι Γερμανοί -είτε επιλέξουν CDU, είτε SPD, είτε Πράσινους, είτε FDP στην Άγκελα προσβλέπουν- όσο για το ποιο μοντέλο θα επιλέξουν, ένα μοντέλο τόσο για τη χώρα τους όσο και για την Ευρώπη. Οι γερμανικές εκλογές παρουσιάζουν ενδιαφέρον και για κάτι άλλο, αληθινά μεγάλο. Την είσοδο του AfD στην ομοσπονδιακή Βουλή και το τέλος της γερμανικής αθωότητας του «χορτοφάγου σε έναν κόσμο γεμάτο με σαρκοφάγους».