«Ο περίγυρος ήταν κινηματογραφικός, θεατρικός, όπως ακριβώς αρέσει στον Γάλλο Πρόεδρο... Η φιλοδοξία του δεν ήταν κατώτερη του φόντου». (Εl Pais) Γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Ο περίγυρος ήταν κινηματογραφικός, θεατρικός, όπως ακριβώς αρέσει στον Γάλλο Πρόεδρο... Η φιλοδοξία του δεν ήταν κατώτερη του φόντου». (Εl Pais)
«Η εικόνα είναι ωραία, θεαματική. Ο Μακρόν -που σε αυτόν τον τομέα δεν διστάζει ποτέ να υπερβάλει- το είχε ονειρευθεί αυτό, στα βήματα του Αντρέ Μαλρό, ο οποίος είχε εκφωνήσει λόγο εκεί πριν 60 χρόνια». (Le Monde)
«Tο σκηνικό ήταν εντυπωσιακό», σχολιάζει η Handelsblatt, που δαγκώνεται από ζήλια, γιατί μια τέτοια τιμή, να απευθύνει ομιλία από τον χώρο της Πνύκας, θα ήταν αδιανόητο να επιδαψιλεύσει η ελληνική κυβέρνηση στη Μέρκελ ή ακόμη και στον Γερμανό πρόεδρο.
«Στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία, ο Μακρόν ευαγγελίζεται την επανίδρυση της Ευρώπης. Ασφαλώς μπορεί κανείς να το θεωρήσει κιτς, υπερβολικό... Μπορεί όμως και να αισθάνεται ευγνωμοσύνη, γιατί εμφανίστηκε ένας νέος πολιτικός που παίρνει τα ηνία από τους λογιστές και τους μπακάληδες της Ευρώπης». (Welt)
Το εμπεδώσαμε. Ο Γάλλος πρόεδρος, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, έπαιξε με τα σύμβολα όσο καλύτερα γινόταν. Πώς το ‘χε πει ο συμπατριώτης του, Φρανσουά Μιτεράν; «Η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων».
Οι μεγάλοι λόγοι θέλουν και μεγάλο σκηνικό. Και μας αρέσει, γιατί είμαστε στη μέση. Αλλά το να πει κανείς ότι με τους συμβολισμούς καθαρίζεις και το περιεχόμενο είναι περισσότερο σαν να γράφεις τις τελευταίες γραμμές ενός τελευταίου κεφαλαίου παρά τις πρώτες γραμμές ενός καινούργιου.
Το «για να δούμε» προκύπτει, λοιπόν, αβίαστα. Η χρυσόσκονη που σκόρπισε ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων με την κατάληξη της ομιλίας του μπορεί να μας κάνει να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια για τον δικό μας Σεφέρη, μα προβληματίζει όποιον ξέρει.
Ο Γάλλος πρόεδρος έκλεισε απαγγέλοντας το τελευταίο μέρος του ποιήματος του Σεφέρη «Les anges sont blancs» (Οι άγγελοι είναι λευκοί). Λιώσαν από συγκίνηση αρκετοί, μα ο ποιητής παρακολουθεί με αγανάκτηση το διαμελισμό της Πολωνίας και ψάχνει τους απαιτητικούς λευκούς αγγέλους για ν’ αγγίξει το θαύμα. Το θαύμα δεν ήρθε. Ήρθε το μεγάλο τραύμα.