Εκτενές σχόλιο για τις πολιτικές αντοχές του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα δημοσιεύει η Süddeutsche Zeitung, υπό τον τίτλο «Ο υποτιμημένος», σημειώνοντας ότι «τα τελευταία 2,5 χρόνια πολλοί τον είχαν ξεγράψει πρόωρα».
Εκτενές σχόλιο για τις πολιτικές αντοχές του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα δημοσιεύει η Süddeutsche Zeitung, υπό τον τίτλο «Ο υποτιμημένος», σημειώνοντας ότι «τα τελευταία 2,5 χρόνια πολλοί τον είχαν ξεγράψει πρόωρα».
«Στην Ευρώπη η καγκελάριος Μέρκελ δεν είναι η μοναδική πρωταθλήτρια αντοχών σε καιρούς κρίσης. Και ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκε να διαχειριστεί πολλά ζητήματα σε μόλις 2,5 χρόνια. Με τον ανεξέλεγκτο λαϊκισμό του ο Έλληνας πρωθυπουργός φέρει και αυτός μεγάλη ευθύνη για την κρίση εμπιστοσύνης του πολιτικού συστήματος», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο δημοσίευμα και συμπληρώνεται: «Κληρονόμησε την κρίση χρέους. Η προσφυγική κρίση ξέσπασε εν μέσω της διακυβέρνησής του. Στην πραγματικότητα δεν έχει καταφέρει να επιλύσει καμία από αυτές τις κρίσεις. Αλλά σταθεροποίησε τη χώρα. Το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας για την υπερχρεωμένη χώρα εισέρχεται στον τελευταίο του χρόνο».
Όπως σχολιάζει η εφημερίδα, είναι αξιοσημείωτο ότι ο «εκτελεστής της αυστηρής πολιτικής των περικοπών ταυτίζεται με τον πολιτικό που έβαλε την υπογραφή του κάτω από το κείμενο το 2015». «Πρόκειται για τον Αλέξη Τσίπρα», υπογραμμίζει ο σχολιαστής, σημειώνοντας ότι στην ιστορία των επιχειρήσεων διάσωσης, κάθε πακέτο οδηγούσε αργά ή γρήγορα στην αποπομπή του εκάστοτε πρωθυπουργού. Αυτό ισχύει τόσο για τον Γιώργο Παπανδρέου, όσο και για τον Αντώνη Σαμαρά.
Ένας μη βολικός εταίρος
«Ο Τσίπρας όμως κρατάει. Φυσικά και υπάρχει μια δόση ειρωνείας. Εν τέλει ο 43χρονος αριστερός πολιτικός ανέλαβε μετά τον Σαμαρά με την υπόσχεση να τερματίσει τη βάρβαρη πολιτική των περικοπών. Κανένας άλλος πριν από αυτόν δεν αθέτησε τόσο γρήγορα την υπόσχεσή του. Κανονικά μια τόσο κραυγαλέα αθέτηση υπόσχεσης συνεπάγεται το τέλος της πολιτικής καριέρας. Ο Τσίπρας όμως έθεσε την απογοήτευση στην αρχή της θητείας του. Δεν μπορούσε να συνεχίσει να απογοητεύει. Μπορούσε μόνον να τα παρατήσει. Όντας άνθρωπος της εξουσίας όμως δεν το έκανε».
Η εφημερίδα αναφέρεται στη συνέχεια σε ορισμένες πρόσφατες καλές ειδήσεις από τον χώρο της ελληνικής οικονομίας, όπως τη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές ή το νέο ρεκόρ στον τουρισμό, σχολιάζοντας ότι και στο Βερολίνο παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις. «Ο υπ. Οικονομικών Σόιμπλε, που θα προτιμούσε να δει τον Τσίπρα να αποτυγχάνει, δεν κατάφερε να τον ξεφορτωθεί. Και η επόμενη γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να ασχοληθεί μαζί του. Από τη σκοπιά των διεθνών δανειστών ο Τσίπρας παραμένει ένας μη βολικός εταίρος. Τίποτα δεν προχωρά μόνο του, αντιθέτως πάντα πρέπει να κάμπτονται αντιστάσεις στην Αθήνα. Ο Τσίπρας δεν πιστεύει ότι η χώρα του μπορεί να ξανασταθεί στα πόδια της κόβοντας μισθούς και αυξάνοντας τους φόρους όπως του ζητείται. Από την άλλη πλευρά, ο Τσίπρας ανταποκρίνεται εν τέλει πάντα, κάτι που δεν θα μπορούσαν να πουν οι δανειστές για τους προκατόχους του. Το ότι θα ενεργούσε με αυτό τον τρόπο ο πιο σφοδρός αντίπαλος των περικοπών, έπεισε μάλλον τους πολίτες ότι δεν υπάρχει πιο εύκολος δρόμος. Υπό τον Τσίπρα υλοποιείται η μια επώδυνη μεταρρύθμιση μετά την άλλη», γράφει η SZ, σημειώνοντας ότι ενώ μέχρι πριν από μερικά χρόνια η οργή των πολιτών εκφραζόταν στους δρόμους, με επεισόδια που παρέλυαν τη χώρα, αποδέκτες της είναι πλέον αποκλειστικά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του.
Ο λαϊκιστής Τσίπρας του 2015 δεν υπάρχει πια
«Εκ των υστέρων φαίνεται πόσο θαρραλέα και προνοητική ήταν η απόφασή του το 2015 να μην αναζητήσει τον μεγάλο συνασπισμό των προθύμων για μεταρρυθμίσεις. Επέλεξε να κινηθεί μόνος του με το μικρό δεξιό λαϊκίστικο κόμμα ΑΝΕΛ, που σε γενικές γραμμές του επιτρέπει να υλοποιεί την πολιτική του. Έτσι φέρει σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος την ευθύνη των αποφάσεων. Κανείς δεν πίστευε ότι θα άντεχε ο περίεργος αυτός συνασπισμός αριστεράς και δεξιάς που διαθέτει πλειοψηφία μόλις τριών ψήφων. Ένας μεγάλος συνασπισμός δεν θα του έδινε ποτέ την ελευθερία που χρειαζόταν. Απλώς θα κατέρρεε».
Σύμφωνα με την εφημερίδα, στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να υποσχεθεί στους πολίτες κάτι διαφορετικό και να κερδίσει την εύνοιά τους. «Οι νοσταλγοί της δραχμής δεν ακούγονται πια, το μόνο που είχαν να προσφέρουν ήταν το παρελθόν. Το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, η συντηρητική ΝΔ δεν μπορεί να προσφέρει πολιτικά μια πραγματική εναλλακτική, όσο το πρόγραμμα διάσωσης υπαγορεύει τα πάντα. Ούτε ο λαϊκιστής Τσίπρας που ανήλθε στην εξουσία το 2015 υπάρχει πια. Δεν έχει νόημα να τολμά κανείς να κάνει προβλέψεις για το μέλλον του πολιτικού ρεαλιστή. Βέβαιο είναι πάντως ότι ήδη κατά τα τελευταία 2,5 χρόνια τον είχαν ξεγράψει συχνά πρόωρα. Ο πολιτικός αυτός σίγουρα δεν θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε ευημερία. Το χρέος είναι τόσο δυσθεώρητο που και μετά το πρόγραμμα διάσωσης η Ελλάδα θα παραμείνει για δεκαετίες μια φτωχή χώρα. Το ζητούμενο θα είναι τα χρόνια αυτά να είναι αξιοπρεπή. Και σε αυτό ο Τσίπρας μπορεί να κάνει ακόμη πολλά».