Από το 2009 έως το 2016 οι επενδύσεις στην Ελλάδα έχουν σημειώσει ελεύθερη πτώση, από το 22% στο 12% του ΑΕΠ. Μια σειρά μελετών καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χώρα έχει ανάγκη από συνολικές επενδύσεις ύψους 100 δισ. ευρώ, αν θέλει να επιτύχει τη βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας της, γράφει ο Βασίλης Κωστούλας.
Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Από το 2009 έως το 2016 οι επενδύσεις στην Ελλάδα έχουν σημειώσει ελεύθερη πτώση, από το 22% στο 12% του ΑΕΠ.
Μια σειρά μελετών καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χώρα έχει ανάγκη από συνολικές επενδύσεις ύψους 100 δισ. ευρώ, αν θέλει να επιτύχει τη βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας της.
Το ερώτημα είναι πώς οι επενδυτές θα εμπιστευτούν την Ελλάδα, αν προηγουμένως δεν εμπιστευτεί η ίδια τον εαυτό της.
Είναι χαρακτηριστική η ανάλυση την οποία μοιράζονται ξένοι παράγοντες, εξοικειωμένοι με το «σπορ» των επενδύσεων, οι οποίοι εστιάζουν συνοπτικά σε τρία επίπεδα.
Πρώτον, περιμένουν πριν απ’ όλα τους Έλληνες επενδυτές να τοποθετήσουν χρήματα στην οικονομία της χώρας τους.
Δεύτερον, αναμένουν την άρση των capital controls στις τράπεζες.
Τρίτον, αναζητούν ισχυρές ενδείξεις ότι το πολιτικό σύστημα διαμορφώνει ένα περιβάλλον φιλικό στις επενδύσεις.
Ωστόσο, δεν είμαστε ακόμα εκεί.
Oι Έλληνες επενδυτές δείχνουν σαφή προτίμηση σε προορισμούς με σαφώς χαμηλότερα φορολογικά βάρη, περισσότερη σταθερότητα και λιγότερα γραφειοκρατικά εμπόδια.
Η άρση των capital controls, εξαιρετικής σημασίας για την εμπέδωση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία, παραμένει στο επίπεδο της πολιτικής εξαγγελίας χωρίς συγκεκριμένο στόχο και χρονοδιάγραμμα· καθοριστική είναι εδώ η παράμετρος της αβεβαιότητας από τη χρονοτριβή με τους θεσμούς στις αξιολογήσεις του προγράμματος.
Όσο για το ευρύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον, αφενός δεν διαφαίνεται ένα θετικό σοκ στη δημόσια διοίκηση, που αποτελεί προϋπόθεση για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του ελληνικού συστήματος, αφετέρου το μίγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής επιβάλλει υψηλούς φόρους και εισφορές σε μια φάση κατά την οποία η οικονομία χρειάζεται ώθηση, ευελιξία και καινοτομία στην πλευρά της προσφοράς.
Τελικά, ο βαθμός στον οποίο το πολιτικό σύστημα πιστεύει στη δυνατότητα της χώρας να προσελκύσει επενδύσεις αποτυπώνεται πράγματι στην κρίση ειλικρίνειας του πρωθυπουργού, καθώς ο ίδιος περιέγραφε χθες την προσωπική του αντίδραση προς τον συνεργάτη του, στην πρόθεση της «Παπαστράτος» το 2015 να τοποθετήσει 300 εκατ. ευρώ στην ελληνική οικονομία.
«Είσαι σίγουρος ότι δεν μας κοροϊδεύει;».