Χιλιάδες στρέμματα στάχτη. Αμέτρητες περιοχές που μετρούν τις πληγές τους από τις καταστροφικές πυρκαγιές που ξέσπασαν αυτό το καλοκαίρι, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Χιλιάδες στρέμματα στάχτη. Αμέτρητες περιοχές που μετρούν τις πληγές τους από τις καταστροφικές πυρκαγιές που ξέσπασαν αυτό το καλοκαίρι. Μόνο που φέτος ο απολογισμός είναι ακόμη πιο βαρύς: Σαρωνίδα, Σπέτσες, Κύθηρα, Ζάκυνθος, Κεφαλονιά, Ανατολική Αττική, Κορινθία ήταν ορισμένες από τις περιοχές που βρέθηκαν φέτος στο έλεος των εμπρηστών.
Οι πρόσφατες εστίες στα Ροδινά ξύπνησαν τις μνήμες από τις τεράστιες πυρκαγιές του 2007 σε Ηλεία και Πάρνηθα, τότε που είχαν χαθεί ανθρώπινες ζωές και είχαν γίνει στάχτη περισσότερα από 268.834 εκτάρια γης. Το 2007 η Ελλάδα είχε βρεθεί αντιμέτωπη με μια από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην Ιστορία της. Δύο χρόνια μετά, το 2009, η μεγάλη πυρκαγιά της 21ης Αυγούστου στην Ανατολική Αττική μαινόταν επί τέσσερις ημέρες, καίγοντας περισσότερα από 200.000 στρέμματα πευκοδάσους.
Ιδιαίτερα βαρύς αναμένεται και ο απολογισμός του φετινού καλοκαιριού, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για σχεδόν το σύνολο των χωρών της Νότιας Ευρώπης. Η επέλαση του καύσωνα Εωσφόρου δημιούργησε πολλαπλές εστίες σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία.
Μπορεί το ζήτημα των πυρκαγιών να χρησιμοποιείται ως παιχνίδι επίρριψης πολιτικών ευθυνών, η ουσία όμως είναι ότι στην Ελλάδα οι φωτιές αποτελούν μόνιμο φαινόμενο τους καλοκαιρινούς μήνες. Η επιστημονική εξήγηση περί κλιματικής αλλαγής αποτελεί ισχυρό επιχείρημα, που επιβεβαιώνεται και από τα παραδείγματα στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Τα στατιστικά δείχνουν ρεκόρ πυρκαγιών, όχι μόνο στη γηραιά ήπειρο, αλλά και παγκοσμίως και σε περιοχές όπου κάποτε ήταν αδιανόητο να ξεσπάσουν φωτιές, όπως η Γροιλανδία ή ο Καναδάς.
Στην Ελλάδα, όμως, υπάρχουν και άλλοι λόγοι, που όλοι γνωρίζουμε, συζητούμε και καταδικάζουμε. Μόνο που σε ένα κράτος όπου βασιλεύει η ατιμωρησία θα συνεχίσουν να υφίστανται. Κάθε φορά που καίγονται δάση, καταστρέφονται περιουσίες και χάνονται ανθρώπινες ζωές φουντώνει η συζήτηση περί οικοπεδοφάγων, αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων και οργανωμένου σχεδίου εμπρηστών. Σε μια χώρα, όμως, που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η σύσταση εθνικού κτηματολογίου, σε μια χώρα όπου δεν υπάρχουν δασικοί χάρτες, είναι λογικό να επικρατεί η λογική του παραλόγου και το δίκαιο να χάνεται στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας. Ένα δίκαιο, που επιτρέπει τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, αλλά αρκετές φορές χαρακτηρίζει... δάσος ολόκληρη περιοχή όπου ήδη παρατηρείται αστική πύκνωση. Μέχρις ότου διορθωθούν όλες οι στρεβλώσεις, μένει μόνο η ελπίδα να σβήσουν οι πυρκαγιές με τα πρωτοβρόχια.