Η Πορτογαλία λίγες φορές βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Οι Πορτογάλοι, μάλιστα, θύμωναν όταν η χώρα τους παραλείπονταν από τον ευρωπαϊκό χάρτη με τις μετεωρολογικές προβλέψεις. Δυστυχώς, το ότι βρίσκονται τώρα, μετά το μνημόνιο, στο προσκήνιο οφείλεται σε δυσάρεστους λόγους, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Πορτογαλία λίγες φορές βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Οι Πορτογάλοι, μάλιστα, θύμωναν όταν η χώρα τους παραλείπονταν από τον ευρωπαϊκό χάρτη με τις μετεωρολογικές προβλέψεις. Δυστυχώς, το ότι βρίσκονται τώρα, μετά το μνημόνιο, στο προσκήνιο οφείλεται σε δυσάρεστους λόγους.
Σε πύρινο μαστίγωμα, που χώνεψε τον Ιούνιο πάνω από 60 ζωές, σακάτεψε πάνω από 200, εξουδετέρωσε χωριά, αχρήστεψε δάση και περιουσίες. Μήτε που βλέπεις πια δέντρα. Άφαντα. Όλα ξεκίνησαν από έναν κεραυνό που προκάλεσε πυρκαγιά σε δασική έκταση στην περιοχή Πετρογκάο Γκράντε, 200 χιλιόμετρα βόρεια της Λισαβόνας. Η φωτιά μεταδόθηκε αστραπιαία λόγω των σφοδρών ανέμων. Τριήμερο πένθος, μια θάλασσα συναισθημάτων «αδικίας, γιατί αυτή η τραγωδία έπληξε μια περιοχή της Πορτογαλίας αγροτική και απομονωμένη».
Προτού προλάβουν να συνέλθουν από τις δρεπανηφόρες φλόγες, νέα καταστροφή πέφτει απάνω τους. Στο κεντρικό τμήμα της ιβηρικής χώρας. Πάνω από 250 πυρκαγιές σε δασικές εκτάσεις και περίπου 3.000 πυροσβέστες στη μάχη της κατάσβεσης.
Στάχτη 1.410.000 στρέμματα από την αρχή του έτους, τρεις φορές περισσότερα από τον μέσο όρο της τελευταίας δεκαετίας, σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση της Πολιτικής Προστασίας. Εκπρόσωπός της εκτιμά ότι, παρά τις εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και την ξηρασία, το 90% των πυρκαγιών στη χώρα οφείλεται σε εμπρησμό ή αμέλεια.
Κάπως έτσι εξηγούνται οι 91 συλλήψεις υπόπτων το 2017, αριθμός-ρεκόρ σε σύγκριση με άλλες χρονιές με λιγότερες ζημιές, όπως δήλωσε η υπουργός Εσωτερικών, που δεν βιάζεται, όμως, να κάνει λόγο για οργανωμένο έγκλημα. Προέχει ο έλεγχος των δύο μεγάλων μετώπων με την κινητοποίηση σχεδόν 1.200 πυροσβεστών, ενώ 14 εναέρια μέσα επιχειρούν.
Χαμηλόφωνα. Χωρίς οιμωγές και αντιδικίες. Τότε, ξαναπαίρνει στους χάρτες τη θέση της η Πορτογαλία. Όχι, ως χώρα των τραγουδιών της μοίρας, των φάντος, ούτε ως τόπος μελαγχολίας, μα αντιμετώπισης των παθών, άνευ κραυγών και μετάθεσης ευθυνών. Όπως λένε, στη δική τους χώρα τους ταύρους τους εξουδετερώνουν άοπλοι.