Τους πρώτους επτά μήνες του 2017, οι άνθρωποι χρησιμοποιήσαν επίσημα περισσότερους φυσικούς πόρους από ό,τι η Γη μπορεί να ανανεώσει σε ένα χρόνο. Από τις 2 Αυγούστου μέχρι τις αρχές του 2018, κάθε φυσικός πόρος όπως το νερό, τα τρόφιμα και ο καθαρός αέρας που χρησιμοποιείται θεωρείται μη βιώσιμος. Το σημείο της υπέρβασης ήρθε έξι ημέρες νωρίτερα από το 2016, όταν είχε τεθεί και πάλι νέο αρνητικό ρεκόρ, σύμφωνα με την περιβαλλοντική ομάδα Global Footprint Network.
Τους πρώτους επτά μήνες του 2017, οι άνθρωποι χρησιμοποιήσαν επίσημα περισσότερους φυσικούς πόρους από ό,τι η Γη μπορεί να ανανεώσει σε ένα χρόνο. Από τις 2 Αυγούστου μέχρι τις αρχές του 2018, κάθε φυσικός πόρος όπως το νερό, τα τρόφιμα και ο καθαρός αέρας που χρησιμοποιείται θεωρείται μη βιώσιμος. Το σημείο της υπέρβασης ήρθε έξι ημέρες νωρίτερα από το 2016, όταν είχε τεθεί και πάλι νέο αρνητικό ρεκόρ, σύμφωνα με την περιβαλλοντική ομάδα Global Footprint Network.
Ο υπολογισμός μπορεί να γίνει διαιρώντας τον αριθμό των οικολογικών πόρων που παράγονται ετησίως με το οικολογικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας. Ο αριθμός αυτός τότε πολλαπλασιάζεται με το 365 και τα δεδομένα που προκύπτουν αποκαλύπτουν την ημέρα του χρόνου που γίνεται η «υπέρβαση βιωσιμότητας».
Οι περιβαλλοντολόγοι προσδιορίζουν τρεις κύριους λόγους για την εξάντληση των φυσικών πόρων, την υπεραλίευση, την αποψίλωση και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Περίπου 130.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασικής γης, όσο περίπου το μέγεθος της Αγγλίας, αφαιρούνται κάθε χρόνο, σύμφωνα με το WWF. Οι επιπτώσεις της αποψίλωσης είναι πολλαπλές, όπως η απώλεια βιοτόπων, η μειωμένη παραγωγή οξυγόνου και η μείωση ζωικών πληθυσμών. Μεγάλες περιοχές δασικών εκτάσεων καίγονται, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Κάθε χρόνο, περίπου 38,2 δισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα εισέρχονται στην ατμόσφαιρα ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, αυξάνοντας τη θερμοκρασία της Γης. Αυτό, με τη σειρά του, έχει ως αποτέλεσμα την τήξη των παγετώνων που ανεβάζουν τη στάθμη της θάλασσας, προκαλώντας φυσικές καταστροφές, όπως τσουνάμι, πλημμύρες και έλλειψη τροφίμων.
Η διεθνής κοινότητα έχει λάβει μέτρα βιωσιμότητας, όπως τη συμφωνία του Παρισιού, αλλά η πρόοδος είναι αργή, και η εξάντληση των ετήσιων φυσικών πόρων αναμένεται να συνεχίσει να έρχεται νωρίτερα κάθε έτος.