Ένθερμος ευρωπαϊστής, υπέρμαχος των ανοιχτών συνόρων και συνεργασιών, εκπρόσωπος του οικονομικού φιλελευθερισμού. Έτσι εξελέγη ο Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας. Καθώς όμως ετοιμάζεται για τον απολογισμό των 100 πρώτων ημερών της θητείας του, οι παραπάνω ιδιότητες αμφισβητούνται εξαιτίας μίας απόφασης: να εθνικοποιήσει τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της χώρας, μπλοκάροντας την εξαγορά τους από Ιταλούς, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Ένθερμος ευρωπαϊστής, υπέρμαχος των ανοιχτών συνόρων και συνεργασιών, εκπρόσωπος του οικονομικού φιλελευθερισμού. Έτσι εξελέγη ο Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας. Καθώς όμως ετοιμάζεται για τον απολογισμό των 100 πρώτων ημερών της θητείας του, οι παραπάνω ιδιότητες αμφισβητούνται εξαιτίας μίας απόφασης: να εθνικοποιήσει τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της χώρας, μπλοκάροντας την εξαγορά τους από Ιταλούς.
Όταν η κορεατική ιδιοκτήτρια των γαλλικών ναυπηγείων STX κατέρρευσε, η ιταλική Fincantieri έδωσε το «παρών». Το Παρίσι ωστόσο είχε ένα αίτημα: να παραμείνει το 50% σε γαλλικά χέρια. Οι Ιταλοί το απέρριψαν και η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε εθνικοποίηση, επισημαίνοντας ότι αυτή θα είναι «προσωρινή».
Εάν στη θέση του Μακρόν βρισκόταν ο Μελανσόν ή η Λεπέν δεν θα διστάζαμε να κάνουμε λόγο για δείγμα κρατισμού και οικονομικού εθνικισμού. Η γαλλική πλευρά επισημαίνει ότι πρόκειται για προσπάθεια προστασίας στρατηγικής σημασίας κλάδου. Θυμίζει δε ότι σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, η νομοθεσία επιτρέπει το μπλόκο σε εξαγορές ξένων επενδυτών.
Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά. Εδώ δεν έχουμε επενδυτή από την Κίνα, τη Ρωσία ή τη Μέση Ανατολή να επιχειρεί «επέλαση» σε ευρωπαϊκό έδαφος, αλλά μία ευρωπαϊκή επιχείρηση και μάλιστα από χώρα με υψηλές προσδοκίες συνεργασίας με το Παρίσι. Γαλλικές εταιρείες όπως οι Lactalis και LVMH έχουν αποκτήσει άλλωστε τα τελευταία χρόνια τον έλεγχο ιταλικών.
Η απόφαση έρχεται μάλιστα σε μία περίοδο που επιδιώκεται πιο στενή συνεργασία στο πεδίο της άμυνας και που γίνεται λόγος για μία «ναυτική Airbus» στους κόλπους της Ε.Ε. Τι μήνυμα στέλνει σε αυτήν τη συγκυρία η Γαλλία για την εμπιστοσύνη στους εταίρους της;
Ο Μακρόν είχε σίγουρα ζυγίσει τις αντιδράσεις. Είχε όμως και άλλα να ζυγίσει. Ο νεότερος Γάλλος πρόεδρος είναι επίσης και ένας από τους λιγότερο δημοφιλείς. Καθώς προωθεί μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, περικόπτει κοινωνικά επιδόματα και λέει στους εργαζομένους των βιομηχανιών ότι δεν είναι «Άι-Βασίλης», βλέπει τη δημοτικότητά του στις δημοσκοπήσεις να «βουλιάζει». Θα αποφύγει το ναυάγιο, σώζοντας τα ναυπηγεία;