Εμπνευσμένος από την ίδια την Ιστορία και αποτυπώνοντας μόνο τα σημεία εκείνα που σώθηκαν από τη φθορά του χρόνου και υπάρχουν ακόμη και σήμερα εκεί, ο εικαστικός Ανδρέας Γεωργιάδης, μετά τη Βενετία και την Αλεξάνδρεια, μας ταξιδεύει σε μια ακόμη εμβληματική πόλη, επιχειρώντας μια εικαστική καταβύθιση στην ιστορική τοπιογραφία της Κωνσταντινούπολης.
Εμπνευσμένος από την ίδια την Ιστορία και αποτυπώνοντας μόνο τα σημεία εκείνα που σώθηκαν από τη φθορά του χρόνου και υπάρχουν ακόμη και σήμερα εκεί, ο εικαστικός Ανδρέας Γεωργιάδης, μετά τη Βενετία και την Αλεξάνδρεια, μας ταξιδεύει σε μια ακόμη εμβληματική πόλη, επιχειρώντας μια εικαστική καταβύθιση στην ιστορική τοπιογραφία της Κωνσταντινούπολης.
Η έκθεση ζωγραφικής «Κωνσταντινούπολη», που παρουσιάστηκε, σε επιμέλεια της Ίριδος Κρητικού, στην Αθήνα, την Καβάλα και το Λονδίνο, ταξιδεύει στην Κρήτη, όπου και παρουσιάζεται από την Πολιτιστική Εταιρεία Πανόρμου «Επιμενίδης».
Αρχικά, σε συνεργασία με τον δήμο Ηρακλείου, η έκθεση θα παρουσιαστεί στο Ηράκλειο, στη Βασιλική Αγίου Μάρκου, όπου και θα εγκαινιαστεί την Τρίτη 11 Ιουλίου, στις 8.30 το βράδυ, και θα διαρκέσει έως τις 22 Ιουλίου. Στη συνέχεια, θα μεταφερθεί στο Ρέθυμνο, στον Χαρουπόμυλο. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Τρίτη 25 Ιουλίου, στις 8.30 το βράδυ, και θα διαρκέσει έως τις 12 Αυγούστου.
Μια υποκειμενική συναισθηματική καταγραφή
Όλα μελάνια σε χειροποίητο χαρτί, τα έργα της έκθεσης αποτελούν μια υποκειμενική συναισθηματική καταγραφή της σχέσης του ζωγράφου με την Πόλη, με ζωγραφική πυκνότητα, αλλά και χρωματική ενάργεια, ποτισμένη από την Ιστορία και διάστικτη από πολλαπλές αναγνώσεις.
Σε αυτήν τη νέα θεματική ενότητα, ο Ανδρέας Γεωργιάδης μάς ξεναγεί στην Κωνσταντινούπολη, κάνοντας έναν περίπατο στον χώρο και τον χρόνο, καταγράφοντας με λεπτομέρεια σημεία γνωστά ή άγνωστα, που τον συγκίνησαν κατά τη διάρκεια των επισκέψεών του εκεί, και τα οποία συνθέτουν ένα συναισθηματικό πορτρέτο της Πόλης.
Η περιήγηση ξεκινά το 220 μ.Χ. με την εμβληματική Στήλη των Γότθων (που είναι και το παλαιότερο σωζόμενο μνημείο της Πόλης) και φθάνει έως το 1920 με τη «νέα» γέφυρα του Γαλατά, ξεδιπλώνοντας 1.700 χρόνια Ιστορίας, με εικόνες από τη Στήλη του Κωνσταντίνου, το υδραγωγείο του Ουάλη, τη βασιλική Κινστέρνα, τη Μονή Αγ. Ιωάννη Στουδίου, την Αγία Σοφία, την Παναγία Μουχλιώτισσα, τον Πύργο του Λέανδρου, τον Ναό του Σωτήρος, το ανάκτορο του Βουκολέοντος, τη Μονή Παντοκράτορα, τον πύργο του Γαλατά, το κάστρο του Βόσπορου, το τέμενος Σουλεϊμάνιγιε, την αγορά των μπαχαρικών, το μεγάλο χάνι της Βαλιντέ, την κρήνη του Μεχμέτ Εμίν Αγά, το Ορτάκιοϊ, τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, τα σκαλοπάτια του Camondo, τη μεγάλη οδό του Πέραν κ.ά..
Η έκθεση συμπληρώνεται από 64σέλιδο δίγλωσσο κατάλογο (ελληνικά και αγγλικά), που εκδίδεται από τη Μικρή Άρκτο.
Από τα έγκατα του ιχνογραφημένου υποσυνείδητου
Η Ίρις Κρητικού σημειώνει για την έκθεση: «Τα νέα έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, που πηγάζουν από τα έγκατα του ιχνογραφημένου υποσυνείδητου και το στιγμιαίο κλίμα μιας εντατικά πρωτοειδωμένης εικόνας ή ενός καθηλωτικού ιστορικού χωρίου ή λογοτεχνικού τόπου, συγγενεύουν μεταξύ τους με τον συνθηματικό και συμπυκνωμένο τρόπο που συγγενεύουν και οι γεωγραφικές μνήμες των ανεξίτηλων προορισμών.
Με την ίδια ενεργοποιημένη προσήλωση και ενδελέχεια, με την οποία μετέτρεψε στο “Αλεξανδρινό Κουαρτέτο” του Ντάρελ την ανάγνωση σε εικονοπλαστική αυτοτέλεια, συνθέτοντας στο τοπίο του νου τον συνολικό χώρο της σκηνικής δράσης, διαφυλάσσοντας την καθαρότητα του συναισθήματος και απαλείφοντας την απόσταση από την ανάγνωση στη ζωγραφική, τώρα ο Ανδρέας Γεωργιάδης, με τον τρόπο του επίμονου περιηγητή, εξαντλώντας κάθε επιτόπια δυνατότητα χρόνου και χρησιμοποιώντας παράλληλα δυσεύρετες ιστορικές πηγές και σπάνιο σχεδιαστικό ή φωτογραφικό υλικό, ανασυνθέτει στη συναρπαστική ετούτη ενότητα τα πολύτιμα σπαράγματα της ιστορικής βυζαντινής Κωνσταντινούπολης.
Αποφεύγοντας για μία ακόμη φορά “τα γλυκά συστατικά της νοσταλγίας”, μα αποτυπώνοντας με ακριβή σχεδιαστική ενάργεια τα ίχνη της ένδοξης αρχιτεκτονικής και ανθρώπινης σκονισμένης μνήμης της “πόλης των πόλεων”, ο Ανδρέας Γεωργιάδης συναντά στις περιπλανήσεις του τους ίσκιους και τις αφηγήσεις του Κωνσταντίνου Μανασσή, του Γιάννη Παππά, του Αλέξανδρου Μασσαβέτα, του John Freely, του Raymond Janin, του Steven Runciman και του Pierre Loti, που γράφει ετούτο πού αισθανόμαστε όλοι όσοι ζήσαμε και αφουγκραστήκαμε - σε χρόνο μονάκριβο, αλλά δανεικό - την Κωνσταντινούπολη, όταν περπατούμε επάνω σε εκείνες τις πέτρες κι όταν κρυφοκοιτούμε ανάμεσα στα ερειπωμένα μαρμάρινα βημόθυρα των βυζαντινών ναών και τα κατώφλια των αυτοκρατορικών ανακτόρων, στο Φάντασμα της Ανατολής του: “...Πέρα από τη δική μου θλίψη, που κάνει σήμερα τα έμβια να φαντάζουν νεκρά, ποια άλλη θλίψη να κατοικεί παντοτινά εκεί, να ελλοχεύει στην εικόνα της Κωνσταντινούπολης;
Είχα προσπαθήσει να την εκφράσω σε ένα από τα πρώτα βιβλία μου, αλλά δεν το είχα κατορθώσει, και, σήμερα, σε κάθε πέτρα, σε κάθε τάφο που αναγνωρίζω στον δρόμο μου, επανέρχονται οι ανείπωτες εντυπώσεις του άλλοτε, με αυτή την εσωτερική ζάλη που υπήρξε μια από τις διαρκέστερες της ζωής μου, βρίσκοντάς με και πάλι ανήμπορο να ζωγραφίσω και να προσδιορίσω με λέξεις αυτό που βλέπω και εκείνο που νιώθω, αυτό που υποφέρω...”».
Πληροφορίες
Πολιτιστική Εταιρεία Πανόρμου «Επιμενίδης»: Πάνορμο Ρεθύμνου - Κρήτη, τηλ: 6974 920998. Βασιλική Αγίου Μάρκου: Πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου - κέντρο Ηρακλείου. Χαρουπόμυλος: Πάνορμο Ρεθύμνου.
naftemporiki.gr