Μια μελέτη που συγκρίνει την ευημερία των παιδιών που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες με τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες δύο ετερόφυλων γονέων προκειμένου να διαπιστώσει αν υπάρχουν διαφορές στη σχέση γονέα – παιδιού καθώς και την ανάπτυξη των παιδιών αυτών, έδειξε ότι οι μονογονεϊκες οικογένειες στηρίζονται πολύ καλύτερα από τα δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης που τις περιβάλλουν και ότι τα παιδιά μέσα σε μία τέτοια οικογένεια έχουν σωστά δομημένη συναισθηματική ανάπτυξη.
Της Ανθής Αγγελοπούλου
Μια μελέτη που συγκρίνει την ευημερία των παιδιών που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες με τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες δύο ετερόφυλων γονέων προκειμένου να διαπιστώσει αν υπάρχουν διαφορές στη σχέση γονέα – παιδιού καθώς και την ανάπτυξη των παιδιών αυτών έδειξε ότι οι μονογονεϊκες οικογένειες στηρίζονται πολύ καλύτερα από τα δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης που τις περιβάλλουν και ότι τα παιδιά μέσα σε μία τέτοια οικογένεια έχουν σωστά δομημένη συναισθηματική ανάπτυξη.
Σύμφωνα με την επικεφαλής ερευνήτρια Mathilde Brewaeys από το Centre of Expertise on Gender Dysphoria του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου VU στο Amsterdam, τα παιδιά και στους δύο τύπους οικογένειας, όπως έδειξε η μελέτη, σε επίπεδο ευημερίας λειτουργούν πολύ καλά. Όπως είπε, οι μονογονεϊκές οικογένειες κατ’ επιλογή τους μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τον τρόπο αυτό και επωφελούνται από ένα πολύ καλό δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης και αυτό πρέπει να γίνει σαφές για όλες εκείνες τις γυναίκες που επιλέγουν να αποκτήσουν και να μεγαλώσουν ένα παιδί χωρίς σύντροφο.
Η μελέτη που περιέγραψε η κ. Brewaeys, παρουσιάστηκε στο 33ο ESHRE που γίνεται αυτές τις μέρες στη Γενεύη και ήταν μια σύγκριση 69 μητέρων (που είχαν επιλέξει να μεγαλώσουν το παιδί τους μόνες) και 59 μητέρων από ετεροφυλόφιλες οικογένειες. Όλες οι μητέρες είχαν από ένα παιδί ηλικίας 1,5 έως 6 ετών. Οι σχέσεις γονέων-παιδιών, το δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης γύρω από αυτές τις μητέρες και η ευημερία των παιδιών συγκρίθηκαν μεταξύ οικογενειακών τύπων σύμφωνα με τρία επικυρωμένα ερωτηματολόγια.
Παρόλο που ορισμένοι ειδικοί εξέφρασαν τις ανησυχίες τους σχετικά με την ευημερία και την ανάπτυξη των παιδιών που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες, όπως εξήγησε η κ. Brewaeys, η έρευνα έδειξε ότι η ανάπτυξη δεν είναι καλή για ένα παιδί το οποίο μεγαλώνει σε μονογονεϊκή οικογένεια έπειτα από ένα διαζύγιο των γονέων, καθώς έχει βιώσει τις συγκρούσεις μεταξύ των γονέων. Επιπλέον, όπως σημείωσε, αρνητική επίδραση στη σωστή ανάπτυξη ενός παιδιού έχει ένας προβληματικός γονέας και όχι η απουσία του πατέρα μέσα στο σπίτι.
Στις μονογονεϊκές κατ’ επιλογήν οικογένειες, όπως συμπλήρωσε, ο γονέας αποφασίζει ενσυνείδητα να μεγαλώσει το παιδί του μόνος, σε αντίθεση με τις γυναίκες που είναι ανύπαντρες και γίνονται μητέρες χωρίς να το έχουν επιλέξει.
Τόνισε μάλιστα ότι όλες οι σχετικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί και έχουν συμπεριλάβει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών των οικογενειών, (με μία μόνο μητέρα) και κατά πόσον υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών και των ετεροφυλόφυλων οικογενειών (με δύο γονείς), δείχνουν ότι η σχέση γονέα-παιδιού καθώς και η κοινωνική υποστήριξη και η ευημερία των παιδιών στις μονογονεϊκές οικογένειες είναι πολύ καλή.
Με βάση τα αποτελέσματα αυτά, η κυρία Brewaeys ανέφερε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με μονογονεϊκές οικογένειες κατ' επιλογή απολαμβάνουν μια παρόμοια σχέση γονέα-παιδιού με εκείνες των ετερόφυλων οικογενειών με δύο γονείς.
Η κ. Brewaeys εξήγησε ότι τα συστήματα υποστήριξης που δέχθηκαν οι ανύπαντρες μητέρες ήταν είτε ανεπίσημα, είτε τυπικά ήταν οι γονείς, άλλες οικογένειες, φίλοι, γείτονες ή νταντάδες, ενώ ακόμα και καθηγητές, οικογενειακοί γιατροί και παιδίατροι συνέβαλαν θετικά στην ανατροφή των παιδιών.
Όπως τόνισε η ερευνήτρια, όλα δείχνουν ότι υπάρχει ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο και αυτό είναι πολύ σημαντικό, γι' αυτό και πρότεινε οι γυναίκες που έχουν επιλέξει να μεγαλώσουν μόνες τους το παιδί τους και έχουν γύρω τους φίλους, οικογένεια, γείτονες, αδέλφια κ.λπ. με τους οποίους διατηρούν καλές σχέσεις να μη διστάσουν ποτέ να ζητήσουν βοήθεια.
Η κ. Brewaeys αναφέρθηκε σε προηγούμενες μελέτες που διερευνούν το προφίλ αυτής της νέας ομάδας ανύπαντρων μητέρων. Η μεγάλη πλειονότητα των συμμετεχόντων σε αυτές απάντησε ότι θα προτιμούσε να έχει ένα παιδί με έναν σύντροφο. Αλλά καθώς ο χρόνος γονιμότητας έληγε γι' αυτές, επέλεξαν τελικά να το κάνουν μόνες τους. Οι περισσότερες γυναίκες στη μελέτες αυτές ήταν οικονομικά σταθερές, είχαν λάβει ανώτατη εκπαίδευση και είχαν σημαντικές σχέσεις με άνδρες στο παρελθόν τους.
Τέλος, η ερευνήτρια θύμισε ότι η θεραπεία γονιμότητας για τις γυναίκες είναι πλέον μια δημοφιλής διαδικασία, αλλά δεν υπάρχουν ακόμα ακριβή στοιχεία με τα ποσοστά γυναικών που υπόκεινται σε αυτές, ακόμη και σε χώρες με λεπτομερή μητρώα.