«Ο καλύτερος πολιτικός ηγέτης στην Ευρώπη και τον κόσμο», «Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση», «Ασυναγώνιστος». Έτσι έχει περιγράψει εαυτόν, σε δημόσιες δηλώσεις, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αποκαλύπτοντας ότι η μετριοπάθεια δεν είναι μεταξύ των χαρισμάτων του. Καυστικά σχόλια, όπως αυτό του Μάσιμο Ντ’ Αλέμα ότι «ολισθαίνει σε γκάφες πλανητικών διαστάσεων», δεν τον αγγίζουν. Και τίτλοι όπως εκείνος προ ετών του Economist, που τον ήθελε να είναι «Ο άνθρωπος που κατέστρεψε μια χώρα», δεν τον πτοούν, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
«Ο καλύτερος πολιτικός ηγέτης στην Ευρώπη και τον κόσμο», «Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση», «Ασυναγώνιστος». Έτσι έχει περιγράψει εαυτόν, σε δημόσιες δηλώσεις, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αποκαλύπτοντας ότι η μετριοπάθεια δεν είναι μεταξύ των χαρισμάτων του. Καυστικά σχόλια, όπως αυτό του Μάσιμο Ντ’ Αλέμα ότι «ολισθαίνει σε γκάφες πλανητικών διαστάσεων», δεν τον αγγίζουν. Και τίτλοι όπως εκείνος προ ετών του Economist, που τον ήθελε να είναι «Ο άνθρωπος που κατέστρεψε μια χώρα», δεν τον πτοούν. Στα 81 έτη του δηλώνει πάλι «παρών», με το κόμμα του να ανακάμπτει στις τοπικές εκλογές και να ελπίζει ακόμη και σε νίκη στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές λάβουν χώρα.
Γιατί επιμένει; Γιατί δεν μπορεί να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το δέλεαρ της εξουσίας, θα έλεγε κανείς. «Από αγάπη για την Ιταλία, αισθάνομαι ότι πρέπει να τη σώσω από την Αριστερά» απαντά ο ίδιος και χαμογελά. Και έχει πολλούς λόγους να χαμογελά.
Έχει δημιουργήσει μία μιντιακή αυτοκρατορία, έχει κατακτήσει τον τίτλο του πλουσιότερου ανθρώπου της Ιταλίας και κυριάρχησε στην ιταλική πολιτική σκηνή επί δεκαετίες. Οι αποκαλύψεις για τα πάρτι «Bunga Bunga», το σκάνδαλο Rubygate, η δίωξη για δωροδοκία ελεγκτών εταιρείας του, οι προσπάθειες για αποδυνάμωση της δικαστικής εξουσίας, οι δηλώσεις του για τα «καλά»... του Μουσολίνι θα έπρεπε να είχαν σημάνει τον πολιτικό θάνατό του. Αλλά ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας αποδεικνύεται εφτάψυχος.
Το Forza Italia φαίνεται να αντλεί σήμερα ψηφοφόρους τόσο από το διχασμένο κυβερνών κεντροαριστερό κόμμα όσο και από το ευρωσκεπτικιστικό, λαϊκιστικό Κίνημα των Πέντε Αστέρων. Η «συνταγή» του Μπερλουσκόνι δεν διαφέρει πολύ από εκείνη του Μπέπε Γκρίλο. Θέλει «λιγότερη Ευρώπη και μία νέα λίρα». Εισηγείται ουσιαστικά την καθιέρωση παράλληλου νομίσματος, ανάλογου με εκείνου που υποσχόταν και η Μαρίν Λεπέν. Οι Γάλλοι απέρριψαν την ιδέα. Οι Ιταλοί;