Το 2002 γράφτηκε ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια στη σύγχρονη Ιστορία της, με τη μεγαλύτερη κρατική χρεοκοπία όλων των εποχών, ένα ρεκόρ που αργότερα κατέρριψε η Ελλάδα, γράφει η Αγγελική Κοτσοβού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Το 2002 γράφτηκε ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια στη σύγχρονη Ιστορία της, με τη μεγαλύτερη κρατική χρεοκοπία όλων των εποχών, ένα ρεκόρ που αργότερα κατέρριψε η Ελλάδα.
Μία 15ετία αργότερα τίποτε δεν θυμίζει τις σκοτεινές ημέρες του παρελθόντος, με την Αργεντινή να έχει αφήσει πίσω της τη χειρότερη οικονομική κρίση -που είχε σημαδευτεί από τις αιματηρές διαδηλώσεις πολιτών σε απόγνωση, λόγω της φτώχειας και της εξαθλίωσης-, κρίση που κορυφώθηκε με την κήρυξη στάσης πληρωμών, υπό το βάρος ενός συνολικού χρέους που άγγιζε τα 170 δισ. δολάρια.
Το Μπουένος Άιρες γύρισε σελίδα, καταφέρνοντας μάλιστα να κερδίσει και πάλι την εμπιστοσύνη αγορών και επενδυτών, τολμώντας να εκδώσει το... ομόλογο του αιώνα.
Είναι η δεύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής -μετά το ανάλογο εγχείρημα του Μεξικού το 2010- που εκδίδει 100ετές ομόλογο και μάλιστα έναν μόλις χρόνο μετά την επίσημη επιστροφή στις κεφαλαιαγορές, με έκδοση-μαμούθ 16 δισ. δολαρίων.
Από τη μια οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης του Μαουρίτσιο Μάκρι φαίνεται να πείθουν, όπως και οι επιδόσεις της οικονομίας, που κατάφερε να εξέλθει από την ύφεση του 2016 -τότε που το ΑΕΠ είχε συρρικνωθεί 2,3%- και να επιστρέψει σε αναπτυξιακή τροχιά στο δεύτερο τρίμηνο του έτους. Από την άλλη, το απεγνωσμένο κυνήγι των επενδυτών για υψηλότερες αποδόσεις.
Το νέο 100ετές ομόλογο έχει απόδοση κοντά στο 8%, τη στιγμή που οι αποδόσεις αρκετών κρατικών τίτλων της Ευρωζώνης είναι κοντά ή ακόμη και κάτω από το μηδέν.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλα είναι ρόδινα και χωρίς κινδύνους. Από την εποχή ανεξαρτησίας της, πριν από 200 χρόνια, η Αργεντινή έχει κηρύξει οκτώ φορές στάση πληρωμών, με τη μεγαλύτερη το 2002 σε χρέος 95 δισ. δολαρίων και την πιο πρόσφατη το 2014, εξαιτίας της διαμάχης με τα hedge funds.
Το Μπουένος Άιρες απομάκρυνε τα φαντάσματα του παρελθόντος μετά τον συμβιβασμό με τα κερδοσκοπικά funds, με τη διευθέτηση της διένεξης να ανοίγει για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Λ. Αμερικής τον δρόμο για έξοδο στις αγορές.
Αυτόν τον δρόμο αναζητεί και η Ελλάδα, έπειτα από τρία μνημόνια και ένα γενναίο κούρεμα χρέους, που όμως δεν ήταν αρκετό για να σταθεί η οικονομία στα πόδια της.
Η Αθήνα ανακτά σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη των επενδυτών, με την προσδοκία ότι θα θελήσουν να χορέψουν αυτή τη φορά στους ρυθμούς του τάνγκο και όχι με νταούλια και ζουρνάδες...