Η πρόσφατη απόφαση της Ελλάδας –σύμφωνα με διπλωματικές πηγές- να μπλοκάρει επικριτική δήλωση της Ε.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα, καθώς και το προσφυγικό ζήτημα ενόψει G20, απασχολούν τον γερμανόφωνο Τύπο της Τρίτης.
Η πρόσφατη απόφαση της Ελλάδας –σύμφωνα με διπλωματικές πηγές- να μπλοκάρει επικριτική δήλωση της Ε.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα, καθώς και το προσφυγικό ζήτημα ενόψει G20, απασχολούν τον γερμανόφωνο Τύπο της Τρίτης.
Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου κάνει εκτενή αναφορά στην επίμαχη δήλωση για την Κίνα. Όπως επισημαίνει «το Πεκίνο γίνεται μέτοχος στη νότια Ευρώπη της κρίσης, αυξάνοντας, κατ΄αυτόν τον τρόπο και την πολιτική του επιρροή. Τώρα η Ελλάδα μπλοκάρει την καταδίκη της Ε.Ε. στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιώματων (στην Κίνα)». Η εφημερίδα σημειώνει ότι είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται διχασμένοι για το ζήτημα αυτό οι Ευρωπαίοι στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
Και εκτιμά ότι «το σκάνδαλο αποτελεί έμμεση συνέπεια της συνεχιζόμενης κρίσης στη νότια Ευρώπη και της πολιτικής περικοπών που ακολουθεί η Ε.Ε. Κάθε χρόνο η Κίνα επενδύει στην υπερχρεωμένη Ελλάδα πολλά χρήματα, απαλύνοντας σημαντικά της συνέπειες της ένδειας. Το 2016 ένας κινεζικός κολοσσός υπηρεσιών logistics αγόρασε ένα πλειοψηφικό πακέτο στο λιμάνι του Πειραιά - ένα βήμα που είχε προετοιμαστεί από διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις. Αλλά και οι επενδύσεις στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Το ενδιαφέρον του Πεκίνου για τις χώρες της κρίσης στη νότια Ευρώπη πρέπει να ιδωθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο: πρόκειται για το γιγαντιαίο σχέδιο που ονομάζεται Νέος Δρόμος του Μεταξιού, για το οποίο η κυβέρνηση του Πεκίνου έχει συστήσει ένα ταμείο ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων».
Κινεζικές επενδύσεις σε γερμανικά ακίνητα
Φαίνεται όμως ότι οι Κινέζοι δεν επενδύουν μόνο στην Ελλάδα. Όπως επιγράφεται ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine, το οποίο πάντως δεν συσχετίζεται με την Ελλάδα, «όλο και πιο πολλοί Κινέζοι αγοράζουν ακίνητα στη Γερμανία». Σύμφωνα με την εφημερίδα «η ζήτηση επικεντρώνεται στο Βερολίνο, αλλά κυρίως στη Φρανκφούρτη» και αυτό γιατί η συγκεκριμένη πόλη «είναι ακόμη πιο γνωστή στην Κίνα από το Βερολίνο». Επιπλέον το ρεπορτάζ καταγράφει ότι «δεν είναι μόνο οι ιδιώτες επενδυτές που ανακαλύπτουν τη γερμανική αγορά κατοικίας. Το φθινόπωρο του 2016 το κινεζικό κρατικό επενδυτικό ταμείο China Investment Corporation (CIC) αγόρασε 160.000 κατοικίες προς ενοικίαση στο Βερολίνο, το Κίελο, το Ρέγκενσμπουργκ και την Κολωνία, εκτοπίζοντας τις μεγάλες και εισηγμένες στο χρηματιστήριο (γερμανικές) εταιρείες ακινήτων, όπως η Vonovia και η Deutsche Wohnen».
«Νευρικότητα» στη Λέσβο των προσφύγων
Η Tageszeitung του Βερολίνου φιλοξενεί ανταπόκριση από τη Λέσβο για τους πρόσφυγες που έχουν απομείνει στο νησί. «Αυξάνεται η δυσθυμία και η νευρικότητα όσων περιμένουν» επιγράφεται το ρεπορτάζ, στο οποίο σημειώνεται ότι «αν και η Ε.Ε. έχει περιορίσει ή και κλείσει πολλούς δρόμους διαφυγής, τα ελληνικά νησιά παραμένουν περιζήτητος προορισμός για τους μετανάστες. Αλλά αυτό που συναντούν εκεί, τους φέρνει στα όρια της απελπισίας». Σύμφωνα με την εφημερίδα «η εξέταση αιτήσεων για την παροχή ασύλου εξακολουθεί να διαρκεί μήνες ολόκληρους». Το αποτέλεσμα είναι ότι «ενώ η χωρητικότητα των καταυλισμών στη Λέσβο επαρκεί για περίπου 3.500 άτομα, ήδη σήμερα πρέπει να εξασφαλιστεί τροφοδοσία για 3.829 άτομα. Ακόμη πιο δραματική είναι η κατάσταση στη Χίο. 1.949 άνθρωποι στοιβάζονται σε προσφυγικούς καταυλισμούς, οι οποίοι επαρκούν μόνο για 1.100».
Με αφορμή την «παγκόσμια ημέρα προσφύγων» στις 20 Ιουνίου, αλλά και εν όψει της συνόδου του G20, η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt κάνει μία γενικότερη αναφορά στο ζήτημα. «Ήδη σήμερα θα μπορούσα να σημειωθεί πρόοδος, εάν δινόταν μεγαλύτερη βοήθεια στις πρώτες χώρες υποδοχής με μικρή ή και μεσαία οικονομική επιφάνεια. Και αυτό γιατί διαμένει η μεγάλη πλειονότητα των προσφύγων. Οι συστάσεις των διεθνών think tank προς τη σύνοδο κορυφής του G20 περιέχουν προτάσεις, για να βελτιωθεί η κατάσταση. Κατά πρώτον, οι πρώτες χώρες υποδοχής χρειάζονται περισσότερα οικονομικά μέσα, ώστε να μεριμνούν για τους πρόσφυγες, αλλά και μεγαλύτερη ευελιξία κατά την εκταμίευσή τους».