Την άνοιξη του 415 π.Χ. oι Αθηναίοι αποφάσισαν τη Σικελική εκστρατεία και την ανέθεσαν στον Νικία, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Την άνοιξη του 415 π.Χ. oι Αθηναίοι αποφάσισαν τη Σικελική εκστρατεία και την ανέθεσαν στον Νικία.
Γενναίος στρατηγός ήταν και έντιμος πολίτης, αλλά δεν πίστευε στο εγχείρημα που αναλάμβανε. Μάλιστα, κατέβαλε κάθε προσπάθεια να το αποσοβήσει. Ο Θουκυδίδης σημειώνει: «Και ο Νικίας που είχε εκλεγεί στρατηγός, χωρίς να θέλει, επειδή πίστευε ότι η πόλη δεν είχε πάρει τη σωστή απόφαση, ανέβηκε στο βήμα με σκοπό να αποτρέψει τους Αθηναίους από αυτήν την επιχείρηση». Απανωτά λάθη, αδικαιολόγητες αναβολές και δεισιδαιμονίες έστρωσαν τον δρόμο στο οικτρό φινάλε.
Ο Θουκυδίδης, μολονότι εξαίρει την αφοσίωση του Νικία στην πόλη, αποδίδει σε μεγάλο βαθμό την αθηναϊκή καταστροφή στην ανεπάρκεια της στρατιωτικής του ηγεσίας. Αυτά είναι πλέον Ιστορία, αλλά το φάντασμα του Νικία πλανάται στη μικρή μας Πολιτεία. Κάνει βόλτες και σε άλλες Πολιτείες, που, όμως, λόγω μεγέθους και ισχύος, ξεπερνούν τις δυσκολίες. Επανερχόμενοι στα δικά μας, από την αρχή των μνημονίων πολιτικοί όλων των αποχρώσεων βιώνουν τον εσωτερικό διχασμό του Νικία. Ήταν στραβό το πρόγραμμα, το ‘φαγε και η απροθυμία/κωλυσιεργία.
Δεν το πιστεύουν και με το «damage control» παλεύουν. «Είμαστε αναγκασμένοι διαρκώς να κάνουμε συμβιβασμούς... Ο κόσμος γνωρίζει ότι δεν είμαστε εμείς οι οποίοι αποτελούν την αυθεντική έκφραση αυτών των πολιτικών που εφαρμόζονται» ή «Εγώ αλλά και αρκετοί σύντροφοί μου έχουμε εκφράσει, εξαρχής, την αντίθεσή μας σ’ αυτή την επένδυση».
Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση τηρεί μια επαμφοτερίζουσα στάση στο θέμα του χρέους, θεωρώντας ότι «μόνο μια αξιόπιστη κυβέρνηση, προσηλωμένη στις μεγάλες αλλαγές, μπορεί να διεκδικήσει από τους εταίρους μας να κάνουν πράξη αυτά για τα οποία έχουν δεσμευθεί από τον Νοέμβριο του 2012 για το χρέος». Μα, δεν το έπραξαν όταν η κυβέρνηση Σαμαρά πέτυχε πρώτη φορά πρωτογενές πλεόνασμα και από τότε μεταθέτουν συνεχώς τα δίχτυα. Ο λόγος είναι μάλλον απλός: δεν εμπιστεύονται το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Στο σύνολό του. Οι Νικίες δεν ενθουσιάζουν τις ευρωπαϊκές ιεραρχίες.