Πριν από έναν χρόνο, οι νέοι Βρετανοί έως 29 ετών επέλεξαν σε ποσοστό υψηλότερο του 70% την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά οι μεγαλύτεροι δεν τους έκαναν τη χάρη. Λίγους μήνες αργότερα, οι νέοι Αμερικανοί επέλεξαν σε ποσοστό 55% τη Χίλαρι Κλίντον (έναντι 37% τον Τραμπ), για να μείνουν με την απογοήτευση. Οι φετινές κάλπες σε Βρετανία και Γαλλία δείχνουν ότι τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Οι νέοι δίνουν το «παρών» και κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Πριν από έναν χρόνο, οι νέοι Βρετανοί έως 29 ετών επέλεξαν σε ποσοστό υψηλότερο του 70% την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά οι μεγαλύτεροι δεν τους έκαναν τη χάρη. Λίγους μήνες αργότερα, οι νέοι Αμερικανοί επέλεξαν σε ποσοστό 55% τη Χίλαρι Κλίντον (έναντι 37% τον Τραμπ), για να μείνουν με την απογοήτευση. Οι φετινές κάλπες σε Βρετανία και Γαλλία δείχνουν ότι τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Οι νέοι δίνουν το «παρών» και κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί.
Στις 27 Μαρτίου το περιοδικό GW αναρωτιόταν: γιατί οι νέοι μισούν τον Κόρμπιν; Οι τότε δημοσκοπήσεις τον ήθελαν να λαμβάνει μόλις το 29% των ψήφων στην ομάδα 18-25 ετών. Όταν έναν μήνα αργότερα προκηρύχθηκαν εκλογές, η εικόνα άρχισε να αλλάζει. Μπροστά στην κάλπη ανετράπη πλήρως.
Η συμμετοχή των νέων ήταν άνω του 66%, όταν στις εκλογές του 2015 ήταν 43%. Από την ημέρα προκήρυξης των εκλογών έως ότου έκλεισαν οι εκλογικοί κατάλογοι, ενεγράφησαν 1,05 εκατομμύριο ψηφοφόροι ηλικίας 18-34 ετών. Τα exit polls έδειξαν ότι το 63% αυτών έδωσε την ψήφο του στους Εργατικούς και μόλις το 27% στους Τόρις, την ώρα που στον γενικό πληθυσμό τα ποσοστά ήταν 40% και 42,4% αντίστοιχα.
Στη Γαλλία ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν η τρίτη επιλογή των νέων στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, πίσω από τον ριζοσπάστη αριστερό Μελανσόν και την ακροδεξιά Λεπέν. Στον δεύτερο γύρο όμως θέλησαν να δώσουν, με διαφορά, στον ανεξάρτητο υποψήφιο μία ευκαιρία: να αφήσει πίσω τις πρακτικές της «παλιάς φρουράς». Και στον πρώτο γύρο των χθεσινών γενικών εκλογών -όσοι δεν απείχαν- έπραξαν το ίδιο.
Τον τελευταίο χρόνο, πολιτικοί αναλυτές τόνιζαν πως η παραδοσιακή μάχη ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά έχει δώσει τη θέση της ανάμεσα στο ανοιχτό και στο κλειστό, στην ευρωπαϊκή/διεθνή συνεργασία και στα τείχη. Φαίνεται όμως ότι έχουμε παράλληλα σε εξέλιξη μία μάχη των γενεών. Και σε αυτήν οι νέοι ετοιμάζουν την «εκδίκησή» τους.