Στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, όχι μόνο δεν υπήρξε συμφωνία για το χρέος, αλλά δεν έκλεισε και η β’ αξιολόγηση, για να αποδεσμευτεί η δόση, το ύψος της οποίας κυμαίνεται περί τα 10 δισ. ευρώ, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, όχι μόνο δεν υπήρξε συμφωνία για το χρέος, αλλά δεν έκλεισε και η β’ αξιολόγηση, για να αποδεσμευτεί η δόση, το ύψος της οποίας κυμαίνεται περί τα 10 δισ. ευρώ.
Η εξέλιξη αυτή, δηλαδή η μη αποδέσμευση ούτε της δόσης, αρχικά φάνηκε ιδιαίτερα αρνητική. Ωστόσο, οι πληροφορίες λένε πως το «δέσιμο» ρύθμισης και δόσης έγινε με πρωτοβουλία του Γερούν Ντέισελμπλουμ και συμφώνησαν και άλλοι στη συνέχεια, μεταξύ των οποίων και ο Ευκλ. Τσακαλώτος. Δηλαδή, η δόση θα μπορούσε να εγκριθεί, παρότι δεν είχαν ολοκληρωθεί όλα τα προαπαιτούμενα. Η εκκρεμότητα των 25 δράσεων έδωσε μια καλή δικαιολογία για την καθυστέρηση.
Όμως, εάν υπερίσχυε το φαινομενικά καλό, αλλά μισό, σενάριο και έκλεινε τυπικά η β’ αξιολόγηση και αποδεσμεύονταν η δόση, τι θα γινόταν; Απλούστατα, θα παίρναμε τα χρήματα, εκ των οποίων τα 7,5 δισ. ευρώ θα πήγαιναν στα τοκοχρεολύσια του Ιουλίου, και θα αποχαιρετούσαμε τη ρύθμιση για το χρέος, η οποία θα μεταφερόταν στο μακρινό μέλλον.
Στο πλαίσιο αυτό, επιλέχθηκε η λύση «πακέτο», η οποία θα αναζητηθεί στο επόμενο Eurogroup, της 15ης Ιουνίου. Οι προσδοκίες για συμφωνία σε λιγότερο από 15 ημέρες ανεβοκατεβαίνουν καθημερινά ανάλογα με τις δηλώσεις και τις διαρροές που γίνονται.
Ορισμένοι προσβλέπουν σε μια συμφωνία με αμοιβαίους συμβιβασμούς, άλλοι την αποκλείουν και η σύγχυση παραμένει, κλιμακώνοντας την αγωνία.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε καθαρή λύση, λέγοντας πως «η Ελλάδα θα κάνει δεκτή μόνο μια λύση που θα εξασφαλίζει την έξοδο στις αγορές άμεσα και με βιώσιμους όρους».
Αυτή είναι μια ξεκάθαρη θέση. Αλλά αν δεν υπάρξει πλήρης συμφωνία και για το χρέος στις 15 Ιουνίου, τότε η κυβέρνηση θα βρεθεί ενώπιον ενός τεράστιου διλήμματος, στο οποίο θα πρέπει να φροντίσει να έχει από τώρα την επιλογή και να μη λάβει απόφαση εν θερμώ.
Θα δεχτεί το επίσημο κλείσιμο της αξιολόγησης και να λάβει τη δόση, αλλά να μείνει σε εκκρεμότητα το χρέος;
Ή θα επιλέξει να μη λάβει τη δόση και να μείνει ανοιχτή η αξιολόγηση, προσδοκώντας συνολική λύση, αλλά αργότερα;
Αν όμως επιλέξει τη δεύτερη εναλλακτική, πώς θα αποπληρωθούν τα ομόλογα ύψους 5,3 δισ. ευρώ της ΕΚΤ που λήγουν τον Ιούλιο;
Προς το παρόν μένουμε με το ερωτηματικό.