Πολιτική
Πέμπτη, 01 Ιουνίου 2017 15:28

Με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση το αντίο της Ντ. Μπακογιάννη στον Κων. Μητσοτάκη

Με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αποχαιρέτησε η Ντόρα Μπακογιάννη τον πατέρα της Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος ετάφη στα Χανιά, μετά την επιμνημόσυνη δέηση, προεξάρχοντος του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου, στον ναό της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής, στη Χαλέπα Χανίων.

Με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αποχαιρέτησε η Ντόρα Μπακογιάννη τον πατέρα της Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος ετάφη στα Χανιά, μετά την επιμνημόσυνη δέηση, προεξάρχοντος του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου, στον ναό της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής, στη Χαλέπα Χανίων.

Σήμερα εδώ δεν είμαστε για να μιλήσουμε για την πολιτική, για όλα εκείνα τα σωστά που είπες και έκανες, αλλά για να σου πούμε το μεγάλο ευχαριστώ και το πικρό αντίο, ανέφερε και πρόσθεσε:

«Σε ευχαριστούμε για την ανθρωπιά σου, τη λεβεντιά σου, για την καλοσύνη, σε ευχαριστούμε που μας έμαθες να αγαπάμε την Κρήτη, που μας δίδαξες να τιμάμε τις φιλίες μας, τον λόγο μας, το χρέος και την ευθύνη μας. Σε ευχαριστούμε για την αστείρευτη, πηγαία αισιοδοξία σου, την πίστη σου ότι τελικά όλα θα πάνε καλά, για τον τόπο πέρα και πάνω και πάνω από όλα. Όταν σου είπα πριν λίγες μέρες πως η χώρα δεν πάει καλά, μου είπες να έχω πίστη στους Έλληνες, πως εσύ τους ξέρεις, ότι η Ελλάδα θα ξανασηκωθεί. Σε ευχαριστούμε που μας έμαθες να λυγίζουμε, αλλά να μη σπάμε, να πέφτουμε αλλά να ξανασηκωνόμαστε. Μας μπόλιασες με δύναμη, αλλά πού να βρω τη δύναμη να σε αποχαιρετήσω. Λέξεις δένουν κόμπο στον λαιμό και με πνίγουν. Ίσως είμαι η πιο ακατάλληλη να μιλώ. Στέκω όμως όρθια στη γη που τόσο αγάπησες (...) Δεν χώρεσες ποτέ σε όλα εκείνα που είπαν πως δεν ακούγονται καλά, σε όλες τις μικρότητες και τους μικρούς τους λίγους, στα κρυφά. Δεν χώρεσες γιατί ήσουν ψηλός βλέπεις και το βλέμμα σου δεν ήξερε παρά να απλώνεται (...) Δεν χωράς πιο πολύ τώρα εδώ, ψηλέ, περήφανε πατέρα μου, σήκω πάνω, γιατί σε χρειαζόμαστε λίγο ακόμα, ίσα να μας βγάλεις πάλι στο ξέφωτο, σήκω πάνω γιατί άδειασε ο τόπος και θα μείνουν τα βουνά απερπάτητα. Σήκω πάνω γιατί έχουν έρθει φίλοι πολλοί και δεν πάει να τους πω πως απόθανες (...)».