Μετά από μια ιδέα που, στην αρχή, τον φόβισε, ο ηθοποιός Γιώργος Χρυσοστόμου προχώρησε, μαζί με τον Μάκη Παπαδημητρίου, στη σκηνοθεσία και την ερμηνεία μιας «κωμικοτραγωδίας» και μας μιλά για την παράσταση «Πέτρες στις τσέπες του».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Μετά από μια ιδέα που, στην αρχή, τον φόβισε, ο ηθοποιός Γιώργος Χρυσοστόμου προχώρησε, μαζί με τον Μάκη Παπαδημητρίου, στη σκηνοθεσία και την ερμηνεία μιας «κωμικοτραγωδίας» και μας μιλά για την παράσταση «Πέτρες στις τσέπες του».
Ο ψεύτικος κόσμος του Χόλυγουντ έρχεται σε σύγκρουση με τη σκληρή πραγματικότητα μιας επαρχιακής πόλης, μέσα από τα μάτια δύο ανθρώπων, μέσα από τις ζωές δεκαπέντε χαρακτήρων, μέσα από την απαξίωση και την καταξίωση, σε αυτό το έργο της Μαρί Τζόουνς, που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Απολαμβάνοντας στο έπακρο τη δημιουργική της διαδικασία, ο Γιώργος Χρυσοστόμου μιλά για την παράσταση και για τα συναισθήματά του για τη σημερινή Ελλάδα.
Τι σας προσέλκυσε στο συγκεκριμένο έργο, ώστε να το σκηνοθετήσετε;
«Η επιμονή του Μάκη Παπαδημητρίου ευτυχώς, σε πρώτη φάση. Παρόλα αυτά, η ιδέα αυτή με φόβισε στην αρχή. Η διαδικασία, πάντως, ήταν πολύ δημιουργική και, στην πορεία της, άρχισε να γίνεται απολαυστική, γιατί το ίδιο το έργο προσφέρεται από τη φύση του, για να αφηγηθείς την ιστορία με πολλούς τρόπους και κώδικες. Το αποτέλεσμα μάς δικαίωσε και, ευτυχώς, η συνεργασία με τη Σύρμω Κεκέ και τη Σεσίλ Μικρούτσικου ήταν απελευθερωτική, μέσα από την πειθαρχία και την οπτική τους σαν τρίτο μάτι».
Πού διαδραματίζεται η ιστορία του και τι πραγματεύεται;
«Βρισκόμαστε σε ένα χωριό στην Ιρλανδία, όπου και γυρίζεται μια χολυγουντιανή υπερπαραγωγή, που έχει προσλάβει όλους τους κατοίκους του χωριού σαν βοηθητικούς ηθοποιούς. Κάποιοι από αυτούς έχουν εμπειρία και από άλλη ταινία, πιο παλιά, στο ίδιο μέρος. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ένα δεκαεπτάχρονο παιδί αυτοκτονεί, βάζοντας πέτρες στις τσέπες του, για να βουλιάξει στο νερό. Τα καταφέρνει. Από τα μισά του έργου και μετά, παρακολουθούμε την επιμονή των συντελεστών της ταινίας να συνεχίσουν τα γυρίσματα, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων που επιμένουν για τη διακοπή τους για την κηδεία του αυτόχειρα. Σε μια πιο βαθειά ανάγνωση, βλέπουμε την πάλη ψευδαίσθησης και πραγματικότητας, την οποία διαπραγματεύονται και τα δύο στρατόπεδα».
Σκιαγραφείστε μας τους χαρακτήρες του.
«Όλοι οι ήρωες του έργου είναι θετικο - αρνητικοί, γι’ αυτό και είναι “ολόκληροι”. Έχουν όλοι μια συμπαγή συμπεριφορά, συναντούν ο καθένας το αρνητικό του. Εμείς οφείλουμε να τους δούμε έτσι, μιας και δεν υπάρχει μόνο καλός ή μόνο κακός. Όλοι έχουν δίκιο. Απλά, συγκρούονται, γιατί δεν δέχονται ότι ο απέναντι δεν έχει κι άδικο. Άνθρωποι. Αδύναμοι. Στη δίνη της ψευδαίσθησης. Αποδέχονται με γκρίνια τη μόνη αντικειμενική αλήθεια. Τον θάνατο».
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ήρωα που ενσαρκώνετε;
«Ο Τσάρλι. Καλό παιδί. Με λανθασμένες προτεραιότητες. Ματαιόδοξος. Τυχοδιωκτικός. Φοβισμένος. Εξελίξιμος. Ανώριμος. Ενστικτώδης. Παρορμητικός. Παθιασμένος. Νευρικός. Χαμαιλέων. Ευσυγκίνητος. Υπερβολικά σίγουρος. Παλεύει μέσα του το Εγώ με τη Συνείδηση».
Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;
«Απογοήτευση είναι το πρώτο, που έρχεται στο μυαλό. Τόσο υπέροχη χώρα, σε τόσο λάθος χέρια. Από την άλλη, ευλογημένη από τον ήλιο και τη γη. Δεν θα την άλλαζα. Της δίνω χρόνο. Παίρνει το μάθημά της για λάθη του παρελθόντος. Μια έφηβη χώρα. Με τα χαρακτηριστικά ενός εφήβου που, τώρα, πρέπει να ξεχάσει τα ωραία χρόνια, που οι “αρχαίοι γονείς” τα κανόνιζαν όλα τέλεια, να απογαλακτιστεί από την παρελθοντολαγνεία και να πάει μπροστά».
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;
«Όχι ο ένας τον άλλον, αλλά για τον άλλον. Δύσκολο. Είναι “φορμάτ” στη συνείδηση. Δυστυχώς, είναι ανθρώπινο και παιδικό χαρακτηριστικό όλοι να φαντασιωνόμαστε ότι έρχεται κάποιος και φέρνει τη λύση. Σε όλα. Παραμυθένιο. Θεωρώ ότι η λύση βρίσκεται στην εκ των έσω αλλαγή. Αλλαγή στις προτεραιότητες. Έχει περάσει και πιο δύσκολα χρόνια η χώρα. Κι όμως, εδώ είμαστε».
Τι σας τονώνει το ηθικό;
«Σαν νάρκισσος που σέβεται τον εαυτό του, τα καλά λόγια. Τα γέλια του κοινού. Ο θαυμασμός των συναδέλφων μου. Μια ωραία γυναίκα δίπλα μου. Ο σεβασμός. Η ευγένεια. Και η βότκα με πάγο».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη, σκηνοθεσία - ερμηνεία: Γιώργος Χρυσοστόμου - Μάκης Παπαδημητρίου, σκηνικά - κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη, σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης, μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη.
Πληροφορίες
Θέατρο του Νέου Κόσμου - Κεντρική Σκηνή: Αντισθένους 7 & Θαρύπου - Αθήνα, τηλ.: 210 9212900. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: έως 29 Μαΐου: Τετάρτη και Σάββατο: 18:30, Πέμπτη και Παρασκευή: 21:15, Κυριακή: 21:30. Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη και Πέμπτη: κανονικό: 13 ευρώ, φοιτητικό και ανέργων: 10 ευρώ, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή: κανονικό: 15 ευρώ, φοιτητικό και ανέργων: 12 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: καταστήματα: Public, Seven Spots, Reload, Media Markt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, τηλεφωνικά: 11876, ηλεκτρονικά: viva.gr. Καλοκαιρινή Περιοδεία: Δείτε το πρόγραμμα εδώ.