Δεν ξέρω αν το διδάσκονται στην Ανωτάτη Πολιτική ή αν φταίει η συγκυρία, που είναι ειδική, αλλά σαν να έχουν πληθύνει όσοι μάς προειδοποιούν: «Θα είμαι σαφής», γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δεν ξέρω αν το διδάσκονται στην Ανωτάτη Πολιτική ή αν φταίει η συγκυρία, που είναι ειδική, αλλά σαν να έχουν πληθύνει όσοι μάς προειδοποιούν: «Θα είμαι σαφής».
Ξεδιπλώνουν τη σκέψη τους, το πρόγραμμά τους, οι πιο τολμηροί το όραμά τους κι είναι τόσο ασαφείς που τα ιερογλυφικά φαντάζουν εξαιρετικά βατά. Εξαιρούμε την περίπτωση της ανοησίας, που είναι η εύκολη ερμηνεία, ή την ιδεολογική σύγχυση. Αφήνουμε στην άκρη την περίπτωση υπερβολικής χρήσης όρων απροσπέλαστων από τους μη μυημένους.
Τι μένει; Η συνειδητή ασάφεια. Το φλου τείνει να γίνει πασπαρτού και για κάποιους ατού. Συγκαλύπτει ρωγμές σε θέσεις και δίνει χρόνο για να κολυμπούν στις δημόσιες υποθέσεις.
Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς πως δεν θέλουν να μιλήσουν -κυρίως όταν δεν έχουν τίποτα να πουν ή όταν δεν θέλουν να εκτεθούν-, αλλά είναι υποχρεωμένοι ένα μίνιμουμ προβολής να εξασφαλίσουν. Ως ελαφρυντικό, ας παραδεχτούμε πως σ’ έναν κόσμο τόσο σύνθετο, ξεκάθαρες απαντήσεις έχουν μόνο όσοι μεθούν με σκοτεινές λύσεις.
Μου τελειώνουν οι εξηγήσεις και ξαναγυρνώ στις παρατηρήσεις. Ο ανθρωπότυπος «θα είμαι σαφής» λίγο από δω, λίγο από κει, την πραγματικότητα δεν εξαντλεί. Ούτε ταυτίζεται απόλυτα με κάποιο κόμμα, μπορεί να εσωκλείει αρκετά. Κουμουνδούροι, όπως θα ,λεγε ο Βλάσης Γαβριηλίδης.
«Ήτο της πολιτικής του πυρός και του σιδήρου, βλέπει την πολιτικήν εκείνην ναυαγήσασαν και παρατηρεί ότι πέρασιν έχει» άλλη, «δεν αντικαθιστά την πρώτην διά της δευτέρας, αλλά επί της παλαιάς βάλλει την νέαν ούτω πως, ώστε να σκεπάζηται μεν εκείνη, αλλά και εν ανάγκη να μπορή να την δείχνη, χωρίς πολύν κόπο... Φορτώνει εφ’ εαυτού όλα τα συστήματα, όλας τας πολιτικάς, όλας τας ιδέας, όλα τα προγράμματα. Οίος δήποτε άνεμος πνεύση, αυτός παρουσιάζεται ως καπιτάνιος. Ως πολιτευόμενος είναι ζωντανόν Παζάρ της Εφθηνίας, όπου ευρίσκεις αναμίξ κάλτσαις, ωρολόγια, ψαρόκολλα, αστακούς και καθρέπτας... Πρόγραμμα... κομμάτι απ’ όλα. Εις τας ταβέρνας το φαγή αυτό ονομάζεται διάφορα».