Το δυτικότερο άκρο της ευρωπαϊκής ηπείρου είναι το Ακρωτήριο του Αγίου Βικεντίου, στη νότια ακτή της Πορτογαλίας. Πρόκειται για ένα βραχώδες κομμάτι, το οποίο «βουτάει» στον Ατλαντικό Ωκεανό, γράφει η Νατάσα Στασινού.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Το δυτικότερο άκρο της ευρωπαϊκής ηπείρου είναι το Ακρωτήριο του Αγίου Βικεντίου, στη νότια ακτή της Πορτογαλίας. Πρόκειται για ένα βραχώδες κομμάτι, το οποίο «βουτάει» στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν Οφιούσα και οι Ρωμαίοι Ιερό Ακρωτήριο. Πίστευαν ότι κάπου εκεί ήταν το τέλος του κόσμου.
Ο Ατλαντικός Ωκεανός, που απλωνόταν αχανής και μυστηριώδης μπροστά τους, είχε γεννήσει μύθους για δαίμονες, που ξεπηδούσαν τη νύχτα, αρπάζοντας ανυποψίαστους περαστικούς.
Κάπως έτσι, ως σκοτεινό μυστήριο, φαίνεται να αντιμετωπίζουν και σήμερα οι Ευρωπαίοι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ.
Μόνο που τώρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο κόσμος δεν τελειώνει στο άκρο της ηπείρου και ότι οι παγκόσμιες προκλήσεις, όπως και ο διεθνής ανταγωνισμός για οικονομική και ευρύτερη επιρροή, απαιτούν κάποιες φορές συμμαχία με «δαίμονες».
Η προσπάθεια προσέγγισης στο μέτωπο του εμπορίου, η επιθυμία να ξεπαγώσουν οι διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ (TTIP) είναι ενδεικτική. Η TTIP, με πληθώρα αγκαθιών, είχε πυροδοτήσει τόσο σφοδρές πολιτικές αντιδράσεις ακόμη και σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, που πολλοί πίστευαν ότι είναι «νεκρή».
Ωστόσο, οι αναφορές Τραμπ περί «ειδικής σχέσης» με τη Βρετανία, που επέλεξε το «υπέροχο» Brexit, έκαναν κάποιους να αναθεωρήσουν.
Είναι φανερό ότι η Ε.Ε. θέλει πια να προλάβει τη Βρετανία και να υπογράψει εκείνη πρώτη συμφωνία με τις ΗΠΑ - για λόγους συμβολισμού και όχι μόνο. Και εάν πιστέψουμε τις διπλωματικές πηγές, έχει τα φόντα να το πετύχει.
Εάν πάλι ο «δαίμονας» του Λευκού Οίκου δεν της κάνει το χατίρι, υπάρχει και ο «δράκος». Η Κίνα δεν κρύβει τις φιλοδοξίες της να καλύψει τα «κενά» που θα αφήσει ενδεχόμενη στροφή των ΗΠΑ στον προστατευτισμό και τον απομονωτισμό, να αναδειχθεί σε βασικό υπέρμαχο της παγκοσμιοποίησης και πρωταθλήτρια του ελεύθερου εμπορίου.
Και η Ευρώπη δεν κρύβει την επιθυμία να ενισχύσει τους εμπορικούς δεσμούς με την αναδυόμενη αυτή δύναμη, όσο καχύποπτα και εάν αντιμετωπίζει τα σχέδιά της.