Από μία συγκριτική μελέτη μεταξύ δύο διαφορετικών θεραπευτικών συνδυασμών, την οποία παρουσίασε στο 23ο Διεθνές Συνέδριο Γλαυκώματος με θέμα «Οι νέες εξελίξεις στη φαρμακευτική θεραπεία του γλαυκώματος» ο χειρουργός οφθαλμίατρος, Καθηγητής Οφθαλμολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και επιστημονικός υπεύθυνος του Οφθαλμολογικού Κέντρου Γλαυκώματος & Laser Αθηνών κ. Βασίλειος Κοζομπόλης και η οποία πρόσφατα δημοσιεύθηκε σε ευρωπαϊκό επιστημονικό οφθαλμολογικό έντυπο, προκύπτει ότι η χορήγηση του σταθερού συνδυασμού φαρμάκων απαιτεί τη λήψη λεπτομερούς γενικού ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, για να αποφευχθούν τυχόν παρενέργειες.
Από μία συγκριτική μελέτη μεταξύ δύο διαφορετικών θεραπευτικών συνδυασμών, την οποία παρουσίασε στο 23ο Διεθνές Συνέδριο Γλαυκώματος με θέμα «Οι νέες εξελίξεις στη φαρμακευτική θεραπεία του γλαυκώματος» ο χειρουργός οφθαλμίατρος, Καθηγητής Οφθαλμολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και επιστημονικός υπεύθυνος του Οφθαλμολογικού Κέντρου Γλαυκώματος & Laser Αθηνών κ. Βασίλειος Κοζομπόλης και η οποία πρόσφατα δημοσιεύθηκε σε ευρωπαϊκό επιστημονικό οφθαλμολογικό έντυπο, προκύπτει ότι η χορήγηση του σταθερού συνδυασμού φαρμάκων απαιτεί τη λήψη λεπτομερούς γενικού ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, για να αποφευχθούν τυχόν παρενέργειες.
Όπως είπε ο κ. Κοζομπόλης, το γεγονός ότι τα κολλύρια εμπεριέχουν φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες μέσω του οφθαλμικού, αλλά κυρίως του ρινικού βλεννογόνου, απορροφώνται στη συστηματική κυκλοφορία, είναι απαραίτητο ο θεράπων ιατρός να παίρνει λεπτομερές ιστορικό του ασθενούς, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν παρενέργειες.
Παρενέργειες μπορεί να επιφέρει, για παράδειγμα, η χρήση της τιμολόλης, η οποία βρίσκεται στους περισσότερους σταθερούς συνδυασμούς ειδικά σε ασθενείς που πάσχουν από κατάθλιψη, αναπνευστική νόσο ή καρδιαγγειακή νόσο, τόνισε ο καθηγητής.
Οι οφθαλμίατροι, σύμφωνα με τον κ. Κοζομπόλη, πρέπει να γνωρίζουν όταν ο ασθενείς κάνει παρενέργειες ποια είναι τα ενεργά συστατικά στον σταθερό συνδυασμό που του δόθηκε, ώστε να μπορούν να προσδιορίσουν το υπεύθυνο μόριο που τις προκαλεί. Γι' αυτό, ο θεράπων ιατρός, εκτός της εμπορικής ονομασίας των φαρμάκων, πρέπει να γνωρίζει καλά όλα τα συστατικά τους, προκειμένου να προσδιορίσει ποιο δημιουργεί πρόβλημα στον ασθενή.
Σύμφωνα με τα όσα ελέχθησαν στο συνέδριο, όταν είναι βέβαιο ότι ένα φάρμακο δεν είναι αρκετό, δεν θα πρέπει να περιμένει ο γιατρός πολύ για τη μετάβαση σε έναν σταθερό συνδυασμό φαρμάκων, καθώς αυτός παρέχει σημαντικά οφέλη και πλεονεκτήματα στην καθημερινή κλινική πρακτική με ελάττωση της ενδοφθάλμιας πίεσης (ΕΟΠ). Επιτυγχάνει αυτό που οι οφθαλμίατροι αποκαλούν «πίεση στόχο», δηλαδή την ενδοφθάλμια πίεση εκείνη που δεν κάνει ζημιά στο οπτικό νεύρο του γλαυκωματικού ασθενούς.
Ο σταθερός συνδυασμός, όπως τονίστηκε στο συνέδριο, απλοποιεί το θεραπευτικό σχήμα, το οποίο θα βοηθήσει τον ασθενή να πειθαρχήσει στη μακρόχρονη θεραπεία του. Ένα ακόμα πλεονέκτημα του σταθερού συνδυασμού είναι το συγκριτικά μειωμένο κόστος, που με τη σειρά του αυξάνει τη συμμόρφωση στη θεραπεία του ασθενούς και έχει ευεργετικό αντίκτυπο στην οικονομία των Εθνικών Συστημάτων Υγείας. Τέλος, όπως ανέφεραν οι επιστήμονες στο συνέδριο, η ανεκτικότητα στη θεραπεία με σταθερό συνδυασμό αυξάνεται σημαντικά αφού περιορίζεται η ενόχληση που μπορεί να προκαλέσουν τα συντηρητικά και τα έκδοχα που περιέχει το κάθε κολλύριο.
Στο συνέδριο οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο σταθερός συνδυασμός φαρμάκων για τη θεραπεία του γλαυκώματος προσφέρει σημαντικά οφέλη στον ασθενή.