Με το πλήθος των αστοχιών που περιέχουν διαχρονικά οι εκθέσεις του ΔΝΤ, θα μπορούσε κανείς να τις αγνοεί εάν, παρά τα λάθη τους, δεν καθόριζαν την τύχη του, γράφει ο Πάνος Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Με το πλήθος των αστοχιών που περιέχουν διαχρονικά οι εκθέσεις του ΔΝΤ, θα μπορούσε κανείς να τις αγνοεί εάν, παρά τα λάθη τους, δεν καθόριζαν την τύχη του.
Δυστυχώς, όμως, πάνω τους στηρίζεται η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα μας την τελευταία επταετία και θα συνεχίσει, κατά τα φαινόμενα, για χρόνια ακόμη.
Η χθεσινή έκθεση για τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας περιέχει νέες αναθεωρήσεις των εκτιμήσεων για τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας, συγκριτικά με εκείνες που περιείχε η αντίστοιχη έκθεση του περασμένου Οκτωβρίου. Για το 2016, ενώ προέβλεπε (τον Οκτώβριο του 2016) πλεόνασμα 0,1% του ΑΕΠ, τώρα προβλέπει 3,3% του ΑΕΠ.
Η τεράστια διαφορά (περίπου 5,6 δισ. ευρώ) δεν μπορεί να μην ήταν ορατή στους οικονομολόγους του ΔΝΤ το περασμένο φθινόπωρο. Αν η προϊστορία τους στην ακρίβεια των εκτιμήσεων ήταν καλή, θα απορούσαμε.
Αλλά είναι άλλη μία αστοχία, μέσα στις πολλές. Να θυμηθούμε πως τον Σεπτέμβριο του 2010 το Ταμείο προέβλεπε πως η οικονομία θα περνούσε σε ανάπτυξη από το 2012, ενώ η ανεργία θα έφτανε έως 14,8%, αλλά τελικά το «ταβάνι» που έπιασε ήταν σχεδόν διπλάσιο, στο 27,5%!
Το ανησυχητικό είναι πως οι νέες εκτιμήσεις για τα επόμενα έτη είναι μεν βελτιωμένες σε σύγκριση με τις προηγούμενες, αλλά απέχουν από τους δημοσιονομικούς στόχους του μνημονίου.
Παράδειγμα, για το 2018, αντί για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ που είναι ο στόχος του προγράμματος, το ΔΝΤ προβλέπει πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ.
Προκύπτει δηλαδή ένα «κενό», όχι ευκαταφρόνητο, της τάξης των 2,7 - 2,9 δισ. ευρώ, μεταξύ των εκτιμήσεων του ΔΝΤ και του μνημονίου. Αυτομάτως αναδύεται ένα «άρωμα» πιέσεων για νέα μέτρα. Βέβαια, πρέπει να κάνουμε μια χρήσιμη επισήμανση.
Η χθεσινή έκθεση δεν γράφτηκε από την ομάδα που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της αξιολόγησης, αλλά από άλλο κλιμάκιο οικονομολόγων, που συλλέγει στοιχεία από τις οικονομίες όλων των χωρών και τις παρουσιάζει στις εαρινές και στις φθινοπωρινές συνόδους.
Η έκθεση που έχει σημασία είναι εκείνη που θα συντάξει η ομάδα Τόμσεν - Βελκουλέσκου, εφόσον κλείσει η συμφωνία, και σε συνδυασμό και με το «κούρεμα» της εκτίμησης για το ΑΕΠ, από το ΔΝΤ και την Κομισιόν, η πρόβλεψη για χαμηλότερο πλεόνασμα στρώνει το χαλί για νέα μέτρα.
Επίσης ανησυχητικό είναι πως την ενεργοποίηση ή όχι των προληπτικών μέτρων το 2019 θα την αποφασίσουν οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ, με το ιστορικό χαμηλής αξιοπιστίας.