Τα αναπάντητα ερωτήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν αναφορικά με το που ή το πώς μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή μας ένας συνεχόμενος πονοκέφαλος προσπάθησαν να λύσουν Δανοί επιστήμονες.
Απάντηση στα ερωτήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν αναφορικά με το πώς μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή μας ένας συνεχόμενος πονοκέφαλος προσπάθησαν να δώσουν Δανοί επιστήμονες.
Μελέτη που έγινε σε περίπου 300 άτομα από 30-60 ετών οι οποίοι είχαν τακτικούς πονοκεφάλους, έδειξε ότι οι συνεχόμενες ημικρανίες μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στον εγκέφαλο.
Οι ερευνητές εξέτασαν τους συμμετέχοντες στη μελέτη και στη συνέχεια συνέκριναν τα ευρήματα αυτής με τα ευρήματα από μελέτη που είχαν διεξάγει σε 140 άτομα που δεν είχαν προβλήματα με πονοκεφάλους.
Όπως διαπίστωσαν, τα άτομα που παρουσίαζαν συχνές ημικρανίες που τους επηρέαζαν και την όραση είχαν κατά 13 φορές περισσότερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα στον εγκεφαλικό ιστό σε σχέση με τα άτομα που δεν είχαν ημικρανίες. Μάλιστα, οι βλάβες αυτές γίνονταν περισσότερες όταν αυξάνονταν τα επεισόδια ημικρανίας τους.
Επιπροσθέτως, παρατήρησαν ότι τα εμφράγματα στο εγκεφαλικό ιστό ήταν μικρά και δεν δημιουργούσαν κάποιες εγκεφαλικές ανωμαλίες. Εντοπίζονταν κυρίως στην παρεγκεφαλίτιδα, δηλαδή στο σημείο που ελέγχει τις κινήσεις και προκαλούνταν από το κλείσιμο μιας αρτηρίας από θρόμβο αίματος. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι ο εγκεφαλικός ιστός λειτουργεί από αυτή την αρτηρία και μόλις αυτή κλείσει, παθαίνει βλάβη και νεκρώνεται.
Ωστόσο, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι οι ασθενείς που ναι μεν έχουν συχνές ημικρανίες δεν έχουν παράλληλα και προβλήματα όρασης, έχουν μόνο επτά φορές περισσότερο κίνδυνο εγκεφαλικής βλάβης.
Η μελέτη αυτή απάντησε πολλά ερωτήματα των επιστημόνων αναφορικά με τις βλάβες που μπορεί να προκαλέσει ένας συχνός και οξύς πονοκέφαλος. Όμως, δεν απαντήθηκε το ερώτημα αν οι εγκεφαλικές βλάβες ευθύνονται και για τακτικούς πονοκέφαλους ή προκύπτουν απλά μετά από αυτούς.
Όπως λένε, οι ερευνητές τα ευρήματα αυτά πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από την επιστημονική κοινότητα ώστε να αντιμετωπίσουν τους ασθενείς τους υπό άλλο πρίσμα, καθώς για την εκδήλωση μιας συχνής και παρατεταμένης ημικρανίας, πιθανότατα λαμβάνουν χώρα παθολογικοί μηχανισμοί που δεν έχουν ακόμα αποκρυπτογραφηθεί πλήρως.