Ο εντοπισμός διαστημόπλοιων που έχουν χαθεί και απορριμμάτων σε τροχιά γύρω από τη Γη είναι δύσκολη υπόθεση από τεχνολογικής πλευράς και ακόμα πιο δύσκολη όταν είναι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, καθώς τα οπτικά τηλεσκόπια δεν μπορούν να αναζητούν μικρά αντικείμενα που κρύβονται στη λάμψη του φεγγαριού.
Ο εντοπισμός διαστημόπλοιων που έχουν χαθεί και απορριμμάτων σε τροχιά γύρω από τη Γη είναι δύσκολη υπόθεση από τεχνολογικής πλευράς και ακόμα πιο δύσκολη όταν είναι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, καθώς τα οπτικά τηλεσκόπια δεν μπορούν να αναζητούν μικρά αντικείμενα που κρύβονται στη λάμψη του φεγγαριού.
Ωστόσο, μια νέα τεχνολογική εφαρμογή διαπλανητικού ραντάρ από επιστήμονες του JPL της NASA είχε ως αποτέλεσμα τον εντοπισμό δύο διαστημοπλοίων σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη- ενός ενεργού και ενός όχι. Η νέα τεχνική, σύμφωνα με τη NASA, θα μπορούσε να φανεί πολύ χρήσιμη σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη.
«Ήμασταν σε θέση να εντοπίσουμε το Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) της NASA και το Chandrayaan-1 της ινδικής διαστημικής υπηρεσίας (ISRO) σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με επίγεια ραντάρ» ανακοίνωσε η Μαρίνα Μπρόζοβιτς, επιστήμονας ραντάρ στο JPL και επικεφαλής ερευνήτρια στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.
«Ο εντοπισμός του LRO ήταν σχετικά εύκολος, καθώς συνεργαζόμασταν με τους πλοηγούς της αποστολής και είχαμε ακριβή δεδομένα τροχιάς για το πού ήταν. Ο εντοπισμός του ινδικού Chandrayaan-1 χρειάστηκε περισσότερη ερευνητική δουλειά, επειδή η τελευταία επαφή με το διαστημόπλοιο ήταν τον Αύγουστο του 2009». Επίσης, το ινδικό σκάφος είναι μικρών διαστάσεων, οπότε τα πράγματα ήταν σαφώς δυσκολότερα.
Αν και το διαπλανητικό ραντάρ είχε χρησιμοποιηθεί για την παρατήρηση μικρών αστεροειδών εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον πλανήτη μας, οι ερευνητές δεν ήταν σίγουροι πως ένα τέτοιο αντικείμενο σε τόσο μεγάλη απόσταση θα μπορούσε να εντοπιστεί, ακόμα και με τα πιο ισχυρά ραντάρ.Για τον εντοπισμό του σκάφους η ομάδα του JPL χρησιμοποίησε μια κεραία 70 μέτρων στο Goldstone Deep Space Communications Complex της NASA στην Καλιφόρνια για να στείλει μια ισχυρή ακτίνα μικροκυμάτων προς τη Σελήνη.
Μετά, την «ηχώ» του ραντάρ (που ανακλάστηκε στη Σελήνη) έπιασε το Green Bank Telescope στη Δυτική Βιρτζίνια. Οι ερευνητές αξιοποίησαν το ότι γνώριζαν πως το Chandrayaan-1 ήταν ακόμα σε τροχιά σε ύψος 200 χλμ πάνω από την επιφάνεια και ότι ήξεραν πως θα περνούσε πάνω από τους πόλους. Εν τέλει ανιχνεύτηκε ένα αντικείμενο μεγέθους μικρού διαστημοπλοίου τις χρονικές στιγμές που αναμενόταν, και επιβεβαιώθηκε πως όντως επρόκειτο για το ινδικό σκάφος με μεταγενέστερες μετρήσεις, με τη συμμετοχή του αστεροσκοπείου του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο.
Ο εντοπισμός των δύο σκαφών «ξεκλείδωσε» νέες δυνατότητες για τη NASA, επιβεβαιώνοντας πως, συνεργαζόμενες, οι κεραίες στο Goldstone, το Αρεσίμπο και το Green Bank μπορούν να βρουν ακόμα και μικρά διαστημόπλοια σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Τα επίγεια ραντάρ θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο σε μελλοντικές ρομποτικές ή και επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη, τόσο για αξιολόγηση κινδύνων, όσο και ως μηχανισμός ασφαλείας σε περίπτωση απρόσμενων προβλημάτων.