Το 2002 δολοφονήθηκε ο Πιμ Φόρτουιν, ένας Ολλανδός πολιτικός που είχε ταχθεί κατά των μεταναστών. Δύο χρόνια αργότερα ήταν η σειρά του Τέο βαν Γκογκ, ενός σκηνοθέτη που ήταν αντίθετος στο Ισλάμ. Το έδαφος ήταν πρόσφορο για να ξεπροβάλει νέο φιντάνι, ένα κίνημα πολιτικής αντίδρασης στο άνοιγμα των συνόρων, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το 2002 δολοφονήθηκε ο Πιμ Φόρτουιν, ένας Ολλανδός πολιτικός που είχε ταχθεί κατά των μεταναστών. Δύο χρόνια αργότερα ήταν η σειρά του Τέο βαν Γκογκ, ενός σκηνοθέτη που ήταν αντίθετος στο Ισλάμ. Το έδαφος ήταν πρόσφορο για να ξεπροβάλει νέο φιντάνι, ένα κίνημα πολιτικής αντίδρασης στο άνοιγμα των συνόρων.
Ο ψηλός με την ξανθιά χαίτη, το λαλίστερο στόμα στην ολλανδική πολιτική, που επιζητεί τη σύγκρουση, απολαμβάνει τώρα τη δημοσκοπική πρωτιά, έναν μήνα πριν από τις κάλπες. Η νίκη του αντι-ευρωπαϊκού, αντι-ισλαμικού («δεν μισώ τους μουσουλμάνους, μισώ το Ισλάμ») κόμματός του, PVV, δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Ωστόσο, κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σχηματίσει, καθώς όλα τα κόμματα, εκτός από ένα, έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο συγκατοίκησης με τον Βίλντερς, που συγκρίνει το Κοράνι με το «Ο Αγών μου» και θέλει να βγάλει τη χώρα από την Ε.Ε.
Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Όχι πολύ παλιά, μόλις το 2010, ο θαυμαστής του Ντόναλντ Τραμπ, που ονειρεύεται μια «Πατριωτική Άνοιξη» για την Ευρώπη, έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική σκηνή. Δεν «μύριζαν» τότε οι ψήφοι του και η στήριξή του.
Το κόμμα του είχε έρθει τρίτο στις εκλογές του Ιουνίου 2010, λαμβάνοντας ποσοστό 15%, και αποφάσισε να στηρίξει μια κυβέρνηση μειοψηφίας από τους Φιλελεύθερους και τους Χριστιανοδημοκράτες. Σε αντάλλαγμα, απέσπασε την υπόσχεση για αυστηρότερους νόμους για τη μετανάστευση, απαγόρευση της μπούρκας και περισσότερα χρήματα για την τρίτη ηλικία.
Για όσους μπερδεύονται, οι Φιλελεύθεροι (Λαϊκό Κόμμα Ελευθερίας και Δημοκρατίας, VVD) είναι το κόμμα του νυν πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Για όσους δεν το ξέρουν, ο Βίλντερς, που καταδικάστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο για υποκίνηση διακρίσεων, ήταν από το 1989 έως το 2004 στο VVD, και στα τέλη του 2006 ίδρυσε το κόμμα του, κρατώντας από το παλιό στον τίτλο μόνο την Ελευθερία.
Τι θα γίνει; Πιθανώς, ο Γκέερτ, αν τηρήσουν οι κομματικές ηγεσίες τις υποσχέσεις τους, θα μείνει μόνος στις 15 Μαρτίου. Με τα εκατομμύρια ψηφοφόρων του.
Αν, γιατί νομιμοποίηση του έχουν ήδη προσφέρει.