Η ανακοίνωση του ΔΝΤ, μετά τη συνεδρίαση του διοικητικού του συμβουλίου, στέλνει ένα σαφές μήνυμα. Πως για να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα κανονικά με εποπτεία και χρηματοδότηση απαιτεί νέα απομείωση του ελληνικού χρέους, ανεξάρτητα από το πώς αυτή θα γίνει, καθώς και βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Η ανακοίνωση του ΔΝΤ, μετά τη συνεδρίαση του διοικητικού του συμβουλίου, στέλνει ένα σαφές μήνυμα. Πως για να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα κανονικά με εποπτεία και χρηματοδότηση απαιτεί νέα απομείωση του ελληνικού χρέους, ανεξάρτητα από το πώς αυτή θα γίνει, καθώς και βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα.
Από την αρχή της ελληνικής κρίσης το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Ελλάδας ήταν το χρέος. Εκ των υστέρων μάθαμε ότι το ΔΝΤ πίεζε από το 2010 να γίνει άμεσο «κούρεμα» του χρέους, αλλά οι Ευρωπαίοι αντιδρούσαν. Όταν πείστηκαν τελικά να γίνει, τον Νοέμβριο του 2011 και δρομολογήθηκε το PSI, δεν είχε παρά ελάχιστα θετικά αποτελέσματα και προκάλεσε πλήθος προβλημάτων στα ασφαλιστικά ταμεία και στις ελληνικές τράπεζες, όταν οι ξένες τράπεζες είχαν ξεφορτωθεί τα ελληνικά ομόλογα.
Η χθεσινή ανακοίνωση του ΔΝΤ αναφέρει επί λέξει: «Οι περισσότεροι διευθυντές θεώρησαν ότι, παρά τις τεράστιες θυσίες της Ελλάδας και τη γενναιόδωρη υποστήριξη των Ευρωπαίων εταίρων, μπορεί μάλλον να απαιτηθεί περαιτέρω ελάφρυνση για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους. Τόνισαν την ανάγκη για τη διακρίβωση μιας τέτοιας ελάφρυνσης η οποία θα βασίζεται σε ρεαλιστικές παραδοχές σχετικά με τη δυνατότητα της Ελλάδας να δημιουργήσει βιώσιμα πλεονάσματα και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη» αναφέρει η ανακοίνωση του Ταμείου.
Εάν το ΔΝΤ είναι συνεπές με τις πάγιες θέσεις του, σύμφωνα με τις οποίες χρηματοδοτεί μόνο χώρες με βιώσιμο χρέος, τότε δεν υπάρχει περίπτωση χρηματοδοτικής συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα, χωρίς την ενεργοποίηση έστω των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.
Επίσης, σε άλλα σημεία της ανακοίνωσης τονίζει πως και μέτρα να ληφθούν, τα πλεονάσματα ύψους 3,5% του ΑΕΠ επί μακρόν δεν είναι βιώσιμα, αλλά θα ήταν προτιμότερο ο πήχης να τεθεί στο 1,5% του ΑΕΠ, σε συνδυασμό και με απομείωση του χρέους.
Οι συστάσεις αυτές προσκρούουν στις γερμανικές θέσεις, που απορρίπτουν τα επιπρόσθετα μέτρα για το χρέος και επιμένουν και σε πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% του ΑΕΠ. Ο εκπρόσωπος της Γερμανίας ήταν άλλωστε ένας εκ των όσων διαφώνησαν με τον πήχη στο 1,5%.
Οι Γερμανοί έχουν πει και κάτι άλλο. Πως χωρίς το ΔΝΤ (το οποίο θέτει συγκεκριμένους όρους) δεν υπάρχει πρόγραμμα. Και χωρίς πρόγραμμα, αυτή που θα έχει πρόβλημα είναι η Ελλάδα, γιατί χάνεται ο αναπτυξιακός στόχος για φέτος, αλλά και επανέρχεται ο εφιάλτης της χρεοκοπίας.