Η αντίφαση προεκλογικής και μετεκλογικής συμπεριφοράς είναι τόσο συνηθισμένη που φαντάζει φυσιολογική. Ας κινηθούμε εκτός συνόρων, γιατί εντός έχουμε παραδοθεί άνευ όρων, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η αντίφαση προεκλογικής και μετεκλογικής συμπεριφοράς είναι τόσο συνηθισμένη που φαντάζει φυσιολογική. Ας κινηθούμε εκτός συνόρων, γιατί εντός έχουμε παραδοθεί άνευ όρων.
Ως υποψήφιος των Δημοκρατικών για τη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα υποστήριζε πως οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση μπορούσε να γίνει μόνο με έγκριση του Κογκρέσου. Μετά την εκλογή του, όμως, επενέβη στη Λιβύη, χωρίς προηγουμένως να έχει συμβουλευτεί το νομοθετικό σώμα.
Αυτή η πολιτική ασυνέπεια σκοτώνει κάθε ίχνος της εναπομείνασας αξιοπιστίας. Ώσπου εμφανίζεται ένας απρόβλεπτος, που λερώνει τη σκέψη των αποκαλούμενων συστημικών και τους στριμώχνει. Σε μια γωνιά φορτωμένη με ευκολίες και κλισέ; Μπορεί, αλλά τη συνέπεια υψώνει και τους άλλους καθηλώνει.
Μπροστά σ’ αυτό το μπερδεμένο κουβάρι, σ’ αυτόν τον χυλό των γεγονότων και το ακαθόριστο μίγμα, ποιος δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά; Σύμφωνοι, η πολιτική στηρίζεται σε γεγονότα που δεν ακολουθούν γραμμική πορεία και είναι και πεισματάρικα. Υπόκειται σε περιορισμούς και δεν χωρά σε αφορισμούς, αλλά στο τέλος δεν μετράνε τα έργα, η συνέπεια λόγων και έργων; Αυτό δεν ισχύει για όλους, άρχοντες και αρχόμενους;
Δεν συμφωνώ με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, αλλά δεν μπορώ να τον κατηγορήσω επειδή κινείται στη γραμμή των προεκλογικών του υποσχέσεων. Δεν συμφωνώ με τον νέο πλανητάρχη, αλλά τα πρώτα διατάγματα που υπέγραψε αφορούν ακριβώς τα ζητήματα που έθεσε ο ίδιος προ κάλπης. Φέρνοντας αταξία, ναι, αλλά μάλλον είναι μέρος του σχεδίου.
Κι αυτό, όπως γράφει ο «Economist», επειδή όσο περισσότερο προσβάλλει την «καλλιεργημένη κοινή γνώμη τόσο περισσότερο πείθονται οι υποστηρικτές του ότι θέλει πραγματικά να ξεριζώσει την ύπουλη και άπληστη ελίτ από τα σαλόνια της Ουάσιγκτον.
Και κάθε φορά που οι διαδηλωτές και τα μέσα ενημέρωσης συμμαχούν εναντίον του, για τους οπαδούς του είναι η απόδειξη ότι “κάνει κάτι καλό”».
Kαλή, λοιπόν, αυτή η συνέπεια; Πιο καλή η προπαίδεια. Η χρόνια ιδιότυπη ανοχή στην ασυνέπεια, στην οποία αναπαύθηκε η πολιτική αναξιοπρέπεια, προετοιμάζει το έδαφος για τους συνεπείς, εύφλεκτους τυχοδιώκτες αυτού του κόσμου.