Φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με μια εγκατάλειψη ικανή να πυροδοτήσει την απόλυτη παραίτηση ή την αρχή ενός έργου, που, αυτήν τη φορά, θα πρέπει να το γράψουμε λέξη προς λέξη μόνοι μας, με όσα λάθη αντέχουμε, η ηθοποιός Ζέτα Δούκα μάς μιλά για την παράσταση «Ο συγγραφέας σου πέθανε».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με μια εγκατάλειψη ικανή να πυροδοτήσει την απόλυτη παραίτηση ή την αρχή ενός έργου, που, αυτήν τη φορά, θα πρέπει να το γράψουμε λέξη προς λέξη μόνοι μας, με όσα λάθη αντέχουμε, η ηθοποιός Ζέτα Δούκα μάς μιλά για την παράσταση «Ο συγγραφέας σου πέθανε».
Σπουδαίοι χαρακτήρες της παγκόσμιας δραματουργίας αναζητούν μάταια τον δημιουργό τους, στο έργο που έγραψε και σκηνοθετεί η Άσπα Καλλιάνη, το οποίο παρουσιάζεται στο θέατρο Αλκμήνη, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για λίγες παραστάσεις.
Ως μία από αυτούς τους μετέωρους χαρακτήρες από θεατρικά έργα, τους οποίους έχει εγκαταλείψει ο συγγραφέας τους και, πιστοί στον ρόλο που κάποτε τους δόθηκε, περιμένουν στωικά για μια νέα οδηγία που θα τους βάλει ξανά μέσα στην κοινωνία του έργου, η Ζέτα Δούκα μιλά για την παράσταση και για τα συναισθήματά της για τη σημερινή Ελλάδα.
Ποιοι σπουδαίοι χαρακτήρες της παγκόσμιας δραματουργίας συναντώνται σε αυτό το έργο;
Παρόντες, επί σκηνής, είναι η Μπλανς Ντιμπουά του “Λεωφορείο ο πόθος” του Τένεσι Ουίλιαμς, ο Φιρς του “Βυσσινόκηπου” του Τσέχοφ και ο Γκοντό, ο χαρακτήρας του τίτλου του περίφημου βιβλίου “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Μπέκετ. Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, όμως, που ακούγονται μόνο οι φωνές τους.
Πού βρίσκονται και τι βιώνουν;
Το σκηνικό είναι ένα εγκαταλελειμμένο θέατρο, από το οποίο φαίνεται μόνο η κεντρική σκηνή, όπου ζουν ο Φιρς και η Μπλανς, ο καθένας στον χώρο του, χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους, στην αρχή. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες ζουν, χωρίς να φαίνονται στο υπόλοιπο θέατρο, υπό κακές συνθήκες, ενώ ο Γκοντό είναι αυτός, που ελέγχει την κατάσταση και περιφέρεται ανενόχλητος, όπου θέλει.
Όλοι οι χαρακτήρες βρίσκονται εκεί, επειδή ο συγγραφέας τους δεν τους έχει δώσει ένα σαφές τέλος στα έργα τους, και περνούν τη ζωή τους, προβάροντας συνεχώς τους ρόλους τους, περιμένοντάς τον να αλλάξει / γράψει κάτι άλλο και να βρεθούν και πάλι εντός έργου και εκτός του “θεατρικού κολαστηρίου”. Κανείς τους δεν ξέρει ή δεν θέλει να ξέρει ότι ο συγγραφέας του έχει πεθάνει, οπότε έχει χαθεί και κάθε ελπίδα για επανένταξη.
Για τι μιλάει η παράσταση μέσα από αυτήν τη συνάντησή τους;
Για την ανάγκη για επικοινωνία και ανθρώπινη επαφή, την επιθυμία να πιστεύεις σε κάτι και να το υπερασπίζεσαι, τον αλτρουισμό και, κυρίως, την πορεία προς την πραγματική ενηλικίωση, αυτήν που προκύπτει, όταν πρέπει να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου.
Οι ήρωες με ποια αλήθεια επιχειρούν να φέρουν αντιμέτωπους τους θεατές;
Με την πιο σημαντική, κατά τη γνώμη μου: ότι η πραγματική ζωή ξεκινάει, όταν καταλάβεις ποιος είσαι, τι θέλεις και τι είσαι ικανός να κάνεις, μέσα από μια διαδικασία αυτογνωσίας, η οποία, σχεδόν πάντα, είναι δύσκολη και σε φέρνει αντιμέτωπο με τον βαθύτερο και - συνήθως - σκοτεινό εαυτό σου.
Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;
Υπάρχουν πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα, που, κατά καιρούς, βιώνω. Πότε φοβάμαι κι έχω τάσεις φυγής και πότε νιώθω ότι κάτι καλό μπορεί να έρθει. Αν χρειαζόταν, όμως, να το περιγράψω με μια λέξη, θα έλεγα ότι νιώθω “άδεια”. Είναι σαν την κατάσταση που βιώνεις, αφού έχεις χτυπηθεί, βασανιστεί και κλάψει ανελέητα, στην οποία δεν υπάρχει πια πόνος και ανησυχία, αλλά ένα διάχυτο μουδιασμένο “άδειασμα”!
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;
Να κάνουμε μια γερή βουτιά μέσα μας, να δούμε πού κάναμε λάθος εμείς και τι θα μπορούσαμε να μην κάνουμε, αν ξαναρχίζαμε από την αρχή. Να αλλάξουμε τη νοοτροπία ότι, για όλα, φταίνε μόνο οι άλλοι, να συνασπιστούμε σοβαρά σαν λαός, να αντιδράσουμε με σωστό τρόπο και να έχουμε κατά νου ότι ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου, οπότε πρέπει να ζούμε μια εκπληκτική ζωή!
Βλέπετε κάτι ελπιδοφόρο στον ορίζοντα;
Με ρωτάτε, δηλαδή, αν τα παραπάνω είναι εφικτά! Σαφώς και είναι, αλλά μιλάμε για ριζική αλλαγή, που προϋποθέτει παιδεία, διαφορετική κοινωνική και πολιτική εκπαίδευση και ηγέτες με όραμα και ανθρωπιά. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο άμεσα, αλλά, σίγουρα, μπορούμε να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση, εκπαιδεύοντας τα παιδιά μας. Ελπίζω τα εγγόνια μας να κληρονομήσουν μια καλύτερη Ελλάδα.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο - σκηνοθεσία: Άσπα Καλλιάνη, σκηνικά - κοστούμια: Γιώργος Γεωργίου, πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Μελισσινός, ηχητικός σχεδιασμός: Κωστής Κόντος, βοηθός σκηνοθέτη: Ίρις Κανδρή, διεύθυνση παραγωγής: Γιάννης Βούρος, φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ, graphic designer: Νάνσυ Σταθοπούλου, παραγωγή: Dreams in Action. Παίζουν: Γιάννης Βούρος (Γκοντό), Σταύρος Ζαλμάς (Φιρς), Ζέτα Δούκα (Μπλανς).
Πληροφορίες
Θέατρο Άλκμήνη: Αλκμήνης 8 - 12, Γκάζι (στάση Μετρό: Κεραμεικός), τηλ.: 210 3428650. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα: 18.30 και Τρίτη: 21.30. Διάρκεια παράστασης: 110 λεπτά. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 15 ευρώ, μειωμένο: 12 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: ταμείο θεάτρου, ηλεκτρονικά: viva.gr.