Φόρο τιμής στους 300.000 ανθρώπους με νοητική υστέρηση, ψυχικά ή κληρονομικά νοσήματα που εξοντώθηκαν υπό συνθήκες απόλυτης μυστικότητας από το καθεστώς του Χίτλερ απέτισε το γερμανικό κοινοβούλιο με αφορμή την ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ναζισμού.
Φόρο τιμής στους 300.000 ανθρώπους με νοητική υστέρηση, ψυχικά ή κληρονομικά νοσήματα που εξοντώθηκαν υπό συνθήκες απόλυτης μυστικότητας από το καθεστώς του Χίτλερ απέτισε το γερμανικό κοινοβούλιο με αφορμή την ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ναζισμού.
Παρουσία του προέδρου της Γερμανίας Γιόαχιμ Γκάουκ και της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ, με τις σημαίες να κυματίζουν μεσίστια, απόγονοι των θυμάτων της σφαγής αυτής που έγινε υπό τη μορφή ευθανασίας στη Γερμανία του Χίτλερ διάβασαν διάφορες επιστολές και μαρτυρίες για το έγκλημα αυτό.
Ο Χάρτμουτ Τράουμπ μίλησε για τον θάνατο του θείου του Μπένγιαμιν, ο οποίος έπασχε από σχιζοφρένεια και εκτελέστηκε το 1941 σε ηλικία 27 ετών σε θάλαμο αερίων που βρισκόταν στο υπόγειο μιας ψυχιατρικής κλινικής, «μαζί με 63 άλλους, καθώς μια νοσοκόμα παρακολουθούσε τη διαδικασία από ένα μικρό παραθυράκι για να επαληθεύει τον θάνατό τους, βάσει πρωτοκόλλου».
Μεταξύ Ιανουαρίου του 1940 και Αυγούστου του 1941, περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι με ψυχικά ή κληρονομικά νοσήματα ή νοητική υστέρηση, τους οποίους οι Ναζί θεωρούσαν «ανάξιους να ζήσουν», εξοντώθηκαν σε θαλάμους αερίων και αποτεφρώθηκαν σε έξι ειδικά κέντρα σε όλη τη Γερμανία, στο πλαίσιο πολιτικής για την εφαρμογή της οποίας ήταν υπεύθυνες οι αρχές και η οποία αποσκοπούσε στην προστασία της γενετικής κληρονομιάς της «άριας φυλής».
Η διαμαρτυρίες κάποιων μεμονωμένων ατόμων οδήγησαν επισήμως στην παύση του προγράμματος αυτού. Ωστόσο, η εξόντωση των ανθρώπων που παρουσίαζαν κάποια μορφή αναπηρίας συνεχίστηκε ως το 1945 με άλλες μορφές: στέρηση τροφής, παραμέληση, θανατηφόρες ενέσιμες δόσεις παυσίπονων από το προσωπικό που προσποιείτο ότι τους φρόντιζε.
Το μυστικό πρόγραμμα που είχε ονομαστεί «T4» είχε οδηγήσει στην εξόντωση περίπου 300.000 ανθρώπων στη μνήμη των οποίων εγκαινιάστηκε ένα πρώτο μνημείο το 2014 στο Βερολίνο, στην οδό στην οποία μια χούφτα στελεχών των Ναζί επεξεγεργάστηκε το πρόγραμμα εκτέλεσής τους.
Κάθε χρόνο στις 27 Ιανουαρίου, ημέρα της ιστορικής επετείου της απελευθέρωσης των κρατουμένων του ναζιστικού στρατοπέδου εξόντωσης του Άουσβιτς το 1945, πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα των Ναζί στα στρατόπεδα θανάτου στην Ευρώπη.
Μέχρι την απελευθέρωση του στρατοπέδου από τους στρατιώτες του σοβετικού Κόκκινου Στρατού τον Ιανουάριο του 1945, οι Γερμανοί ναζί δολοφόνησαν από το 1940 σχεδόν 1,1 εκατομμύριο ανθρώπους στο Άουσβιτς, κυρίως Εβραίους αλλά και περίπου 80.000 μη εβραίους Πολωνούς, 25.000 Ρομά, 20.000 σοβιετικούς αιχμάλωτους πολέμου και ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων. Το Άουσβιτς είναι για τον κόσμο σήμερα ένα σύμβολο του Ολοκαυτώματος και των ωμοτήτων του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1979 ο ιστορικός χώρος εντάχθηκε στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Το 2005 ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 27η Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Πηγές: ΑΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο