Ρομποτικό «πλαγκτόν» για τη μελέτη των ωκεανών

Υποβρύχια ρομπότ που αναπτύχθηκαν από ερευνητές στο Scripps Institution of Oceanography στο University of California San Diego αποτελούν ένα ασυνήθιστο, αλλά πολλά υποσχόμενο, νέο εργαλείο για τη μελέτη των ρευμάτων του ωκεανού, αλλά και των μικρών πλασμάτων που μεταφέρονται από αυτά - βοηθώντας στο να απαντηθούν κάποια βασικά ερωτήματα σχετικά με μια από τις μορφές ζωής που βρίσκονται σε αφθονία στη θάλασσα: Το πλαγκτόν.

O ωκεανογράφος Τζουλς Τζάφε, του Scripps Institution of Oceanography, σχεδίασε και κατασκεύασε τα μικρά αυτόνομα υποβρύχια ρομπότ εξερεύνσης (M-AUE, miniature Autonomous Underwater Explorers) για τη μελέτη των μικρής κλίμακας περιβαλλοντικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στον ωκεανό.

Τα όργανα μελέτης του ωκεανού είναι εξοπλισμένα με σειρά αισθητήρων που πραγματοποιούν μετρήσεις σχετικά με τις συνθήκες οι οποίες επικρατούν στο περιβάλλον τους ενώ αυτά «κολυμπούν» πάνω και κάτω για να διατηρήσουν σταθερό το βάθος τους.

Τα M-AUE μπορούν να χρησιμοποιούνται σε σμήνη εκατοντάδων ή και χιλιάδων, για να παρέχουν μια τρισδιάστατη εικόνα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των ρευμάτων του ωκεανού και των θαλάσσιων μορφών ζωής.

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 24 Ιανουαρίου στο Nature Communications, ο Τζάφε και ο Πίτερ Φρανκς, βιολογικός ωκεανογράφος του Scripps, ανέπτυξαν ένα σμήνος 16 ρομπότ μεγέθους γκρέιπφρουτ, που είχαν προγραμματιστεί να μιμούνται τη συμπεριφορά του πλαγκτόν στην κολύμβηση.

Σκοπός ήταν να δοκιμαστούν οι θεωρίες σχετικά με το πώς δημιουργούνται πυκνοί σχηματισμοί πλαγκτόν κάτω από την επιφάνεια, που αργότερα εμφανίζονται σε αυτήν ως κόκκινα κύματα.

Κατά τη διάρκεια ενός πειράματος πέντε ωρών, οι ερευνητές, μαζί με συναδέλφους τους από το UC San Diego, ανέπτυξαν ένα σμήνος 16 M-AUE, διαμέτρου 300 μέτρων, που ήταν προγραμματισμένα να μείνουν σε βάθος 10 μέτρων στα ανοιχτά του Τόρεϊ Πάινς στην Καλιφόρνια.

Τα αποτελέσματα ήταν αυτά που είχαν προβλεφθεί από τις θεωρίες, με τα μικρά ρομπότ να επιβεβαιώνουν την αξία τους.