Ιδιαίτερα χαμηλό θα είναι το βαρομετρικό που θα πλήξει φέτος τις τσέπες όλων ανεξαιρέτως των φορολογουμένων, με αρνητικές επιπτώσεις στην κατανάλωση, στους τζίρους των επιχειρήσεων, κατ’ επέκταση και στα έσοδα του Δημοσίου, γράφει ο Γιώργος Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Ιδιαίτερα χαμηλό θα είναι το βαρομετρικό που θα πλήξει φέτος τις τσέπες όλων ανεξαιρέτως των φορολογουμένων, με αρνητικές επιπτώσεις στην κατανάλωση, στους τζίρους των επιχειρήσεων, κατ’ επέκταση και στα έσοδα του Δημοσίου.
Οι αυξήσεις σε έμμεσους και άμεσους φόρους, οι μειώσεις στις συντάξεις, η κατάργηση των επιδομάτων και η φορολογία στα ακίνητα θα περιορίσουν ακόμη περισσότερο τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, απομακρύνοντας το ενδεχόμενο εξόδου από το τούνελ της ύφεσης.
Τη χαριστική βολή όμως θα δεχθούν δεκάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες εργαζόμενοι με μπλοκάκι, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, αφού εκτός από τους υψηλότερους φόρους που θα κληθούν να πληρώσουν φέτος θα πρέπει να καταβάλουν και το νέο «χαράτσι» ασφαλιστικών εισφορών.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλες οι μελέτες επαγγελματικών φορέων συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι το νέο σύστημα εισφορών θα προκαλέσει αποφυγή πληρωμής εισφορών, αφού από τα 100 ευρώ τα 60 θα πηγαίνουν σε εισφορές και φόρους.
Και όλα αυτά ενώ, μήνα με τον μήνα, το «ποτάμι» των ληξιπρόθεσμων χρεών σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, έχοντας ήδη «φουσκώσει» στα 94 δισ. ευρώ, αφού περισσότεροι από 4 εκατ. φορολογούμενοι έχουν αφήσει απλήρωτους φόρους στην εφορία, πιστοποιώντας για μια ακόμη φορά ότι η φοροδοτική ικανότητα ακόμη και των μέχρι χθες συνεπών υπόχρεων εξαντλείται.
Δυστυχώς φαίνεται ότι όλοι οι μνημονιακοί υπουργοί Οικονομικών την κρίσιμη ώρα των αποφάσεων ξεχνούσαν, όπως πολύ σωστά είχε πει ο Άνταμ Σμιθ, ότι οι φόροι θα πρέπει να αντιστοιχούν στη φοροδοτική ικανότητα του ατόμου και επιπλέον θα πρέπει να είναι συγκεκριμένοι, ευκόλως βεβαιούμενοι και αποδοτικοί.
Ακριβώς δηλαδή το αντίθετο με όσα ζούμε τα τελευταία επτά χρόνια στη χώρα μας. Όλες οι κυβερνήσεις επέβαλαν φόρους και μείωναν μισθούς και συντάξεις, όμως δεν έδειχναν την ίδια ζέση για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κράτος που εξακολουθεί να παραμένει σπάταλο.
Όσο όμως η συνταγή δεν αλλάζει και η σκληρή λιτότητα κυριαρχεί, τόσο μεγαλύτερης διάρκειας θα είναι η βαρυχειμωνιά που πλήττει εισοδήματα και τζίρους και πιο κοντά θα έρχεται μια γενικευμένη «στάση πληρωμών» σε εφορίες και Ταμεία.
Και δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε τελευταίες δημοσκοπήσεις οι περισσότεροι γυρνούν την πλάτη στο ευρώ και την Ευρωζώνη...