Φιλετάρω τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών και μένω με τα λέπια. Η δημοσιοποίηση δεν με κάνει σοφότερη. Εκτός αν στόχος είναι η προσφορά ενός γαργαλιστικού αναγνώσματος. Για άλλη μια φορά, χαμένες στον χωροχρόνο οι παρθενικές δηλώσεις, αυτές που υπέβαλαν κατά την πρώτη εκλογή τους, για να δούμε αν υπάρχει σχέση μεταξύ ανοίξεως (οικονομικής) και έρωτος για την πολιτική, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Φιλετάρω τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών και μένω με τα λέπια. Η δημοσιοποίηση δεν με κάνει σοφότερη. Εκτός αν στόχος είναι η προσφορά ενός γαργαλιστικού αναγνώσματος. Για άλλη μια φορά, χαμένες στον χωροχρόνο οι παρθενικές δηλώσεις, αυτές που υπέβαλαν κατά την πρώτη εκλογή τους, για να δούμε αν υπάρχει σχέση μεταξύ ανοίξεως (οικονομικής) και έρωτος για την πολιτική.
Φιλετάρω τις δηλώσεις και θυμώνω σε δόσεις. Ούτε ποιοι είναι έχοντες και κατέχοντες με απασχολεί, ούτε τα ακίνητα και τα αυτοκίνητά τους λιμπίζομαι, ούτε με τις καταθέσεις τους ζαλίζομαι. Η πηγή της ευμάρειας με νοιάζει, δεν τη βλέπω, κάπου αράζει και με χλευάζει. Όπως με χλευάζει και το αφορολόγητο που απολαμβάνουν.
Η ιστορία αρχίζει με το Ζ’ Ψήφισμα του Συντάγματος του 1975, σύμφωνα με το οποίο το 60% της βουλευτικής αποζημίωσης δεν φορολογείται, ενώ ένα επιπλέον ποσοστό 25% επί της βουλευτικής αποζημίωσης αφαιρείται ως τεκμαρτό ποσό για την κάλυψη των δαπανών μίσθωσης πολιτικών γραφείων και λοιπών δαπανών άσκησης του λειτουργήματος. Στην αρχή της κρίσης, το 2010, με τον νόμο 3842 επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου, η διάταξη για το 60% καταργήθηκε και παρέμεινε μόνο η αφαίρεση του 25% ως τεκμαρτού.
Στην πράξη όμως, όπως φαίνεται και από τις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών, ένα σχεδόν (υπερ)διπλάσιο ποσοστό μένει αφορολόγητο. Στο πλαίσιο δε της ίσης φορολογικής μεταχείρισης των μισθών των δικαστικών με αυτούς των βουλευτών, με απόφαση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (20-9-2016), επιστρέφεται το 25% του φόρου εισοδήματος της τελευταίας πενταετίας (2011-2016) στους δικαστικούς όλων των βαθμίδων, καθώς και στους συνταξιούχους δικαστικούς.
Τον ταραγμένο Αύγουστο του 2015 ο πρωθυπουργός άστραψε και βρόντηξε.«Δεν μπορούμε να κάνουμε τους δήθεν αδιάφορους για τις φορολογικές εξαιρέσεις που ισχύουν για εμάς τους ίδιους...» είχε πει σε σύσκεψη στο Μαξίμου, προαναγγέλλοντας σχέδιο νόμου, με το οποίο θα φορολογείται πλήρως η βουλευτική αποζημίωση και για πρώτη φορά και η αμοιβή που εισπράττουν οι βουλευτές για τη συμμετοχή τους σε ποικίλες επιτροπές. Προκηρύχθηκαν εκλογές τον Σεπτέμβριο και οι δεσμεύσεις γράφτηκαν στο χιόνι. Έχουμε τη χαρά, όμως, να απολαμβάνουμε δηλώσεις-σεντόνι, σε μια επαναλαμβανόμενη παράσταση τήρησης των προσχημάτων, με ερωτήματα σχημάτων.