Επρεπε να το καταλάβουμε από την ονομασία. Ρόδα Παρατήρησης ήταν, αρκετά την παρατηρήσαμε, γι’ αυτό και την ξεστήσαμε. Δεν είναι κακό. Ίσως είναι, διά της τεθλασμένης, και δείγμα σύγκλισης με το ευρωπαϊκό, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Επρεπε να το καταλάβουμε από την ονομασία. Ρόδα Παρατήρησης ήταν, αρκετά την παρατηρήσαμε, γι’ αυτό και την ξεστήσαμε. Δεν είναι κακό. Ίσως είναι, διά της τεθλασμένης, και δείγμα σύγκλισης με το ευρωπαϊκό.
Με ανακοίνωσή του ο Δήμος Αθηναίων έκανε γνωστό ότι, ακολουθώντας την αρνητική γνωμοδότηση της Επιτροπής Θεαμάτων, απορρίπτει το αίτημα της επιχείρησης που διαχειρίζεται τη Ρόδα να παραταθεί η παραμονή της στο Σύνταγμα, έως ότου προσκομιστούν τα απαιτούμενα συμπληρωματικά στοιχεία. Ασφαλείας.
Μια κατασκευή στήθηκε, όπως στήθηκε, ελέγχθηκε, όπως ελέγχθηκε, και ξηλώθηκε. Μια ογκώδης κατασκευή στήθηκε και στηρίχτηκε σε πατέντες - παλέτες και το τσαρκ (τροχός στα τουρκικά) δεν λειτούργησε στο τσακ. Πάλι καλά που δεν λειτούργησε, δηλαδή, για να αναζητούμε κατόπιν εορτής τους φταίχτες. Καλύτερα ανέκδοτο των ημερών, παρά (λαϊκά) δικαστήρια άλλων καιρών για ολιγωρία ή ύποπτες συναλλαγές, εκπτώσεις και επιδόσεις «σε ένα σημείο όπου το έδαφος έχει κλίση, σε μια χώρα με σεισμικότητα και ισχυρούς ανέμους».
Άνεμος, λοιπόν, ηρεμίας φύσηξε εν τέλει στη μικρή μας πολιτεία, που ζήλωσε τη δόξα λονδρέζικης πλατείας. Συνηθισμένοι στην κακοδαιμονία, μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στην αργία ή στη δημαρχία. Μπορεί πάλι να ξαναθυμηθούμε του Σεφέρη τη σοφία.
«Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε / όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε / στήνουμε θέατρα και σκηνικά / όμως η μοίρα μας πάντα νικά / και τα σαρώνει και μας σαρώνει / και τους θεατρίνους και το θεατρώνη / υποβολέα και μουσικούς / στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς / Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια / ρίμες, αισθήματα, πέπλα, στολίδια / μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές / κι επιφωνήματα και χαραυγές / Ριγμένα ανάκατα μαζί μ’ εμάς / (πες μου πού πάμε; Πες μου πού πας;)», Ημερολόγιο Καταστρώματος Β’.
Ποιος θα αναλάβει να μας πει; Ίσως ο εισαγγελέας με αφορμή μηνυτήρια αναφορά. Ποιος θα εξηγήσει, όμως, της ώρας τα γυρίσματα και των διαβεβαιώσεων τα κρίματα; Ποιος θα δικαιολογήσει την παλινωδία, που συναρμολογεί την παρωδία;