Το εκκλησιαστικό όργανο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (ΜΜΑ) είναι κατασκευασμένο από τον φημισμένο γερμανικό Οίκο Johannes Klais Orgelbau, έναν από τους σημαντικότερους διεθνώς.
Το εκκλησιαστικό όργανο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (ΜΜΑ) είναι κατασκευασμένο από τον φημισμένο γερμανικό Οίκο Johannes Klais Orgelbau, έναν από τους σημαντικότερους διεθνώς.
Συνδυάζει την παραδοσιακή τεχνική κατασκευής (που έχει τις ρίζες της στον 13ο αιώνα) με σπουδαία σύγχρονη τεχνολογία, έτσι ώστε να καλύπτει τις απαιτήσεις όλων των μουσικών εποχών.
Τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, στις 8:30 το βράδυ, η Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης θα πλημμυρίσει από τον επιβλητικό ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου και τη λαμπερή «φωνή» της τρομπέτας, σε μια συναυλία αφιερωμένη στο χαρμόσυνο μήνυμα των ημερών, γεμάτη μαγικές μελωδίες από αγαπημένα έργα του Γ. Σ. Μπαχ, του Μότσαρτ, του Τσαϊκόφσκι, του Χαίντελ, του Μεσσιάν και άλλων μεγάλων συνθετών.
Ο ήχος του οργάνου είναι βαρύς, ιερατικός και μεγαλoπρεπής. Στο εκκλησιαστικό όργανο του Μεγάρου, μοναδικό στην Ελλάδα, η Ουρανία Γκάσιου θα ερμηνεύσει, στις 26 Δεκεμβρίου, θρησκευτικά έργα και μουσική των Χριστουγέννων, ενώ ο γιορταστικός ήχος της τρομπέτας του Δημήτρη Γκόγκα θα διαλαλήσει το μεγάλο μήνυμα των ημερών.
Το εκκλησιαστικό όργανο του ΜΜΑ διαθέτει 4 πληκτρολόγια χειρών και ένα ποδών (πεντάλ) με 32 νότες, 76 ρετζίστρα (διακόπτες που χρησιμοποιούνται ο καθένας μόνος του ή σε συνδυασμό και επιτρέπουν να μπαίνει αέρας σε συγκεκριμένη ομάδα αυλών που αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο ηχόχρωμα) και 6.080 αυλούς, ο μεγαλύτερος από τους οποίους έχει μήκος 4,93 μέτρα και ο μικρότερος 5 χιλιοστά.
Η κατασκευή του άρχισε το 1990, όταν τοποθετήθηκαν το ξύλινο κάλυμμα και οι μεταλλικοί αυλοί. Το καλοκαίρι του 1993, για 3 μήνες και επί 8 ώρες καθημερινά, ομάδα 6 ειδικών από τη Βόννη που έστειλε ο διευθυντής του Οίκου, Hans-Gerd Klais, έδωσε φωνή στο εκκλησιαστικό όργανο του Μεγάρου, το οποίο ήχησε για πρώτη φορά στις 23 Δεκεμβρίου 1993.
Το εκκλησιαστικό όργανο εφευρέθηκε στην Ελλάδα. Το επινόησε, στην αρχική μορφή του, ο μηχανικός Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς το 246 π.Χ., ο οποίος το ονόμασε «ύδραυλι», επειδή η εφεύρεσή του χρησιμοποιούσε την πίεση του νερού για την παραγωγή ήχου.
Τετρακόσια χρόνια αργότερα, ο υδραυλικός μηχανισμός αντικαταστάθηκε από ένα σύστημα με αέρα που έκανε το όργανο αυτό πιο ελαφρύ και ευκίνητο.
naftemporiki.gr