Ένα ακόμη χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης τίθεται εκτός τροχιάς, αφού σήμερα όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι δεν θα υπάρξει απόφαση στο Eurogroup. Θα χρειαστεί μάλλον μια νέα συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, σε χρόνο που ίσως απειλήσει και τις «διακοπές για σκι» των στελεχών των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως είχε δηλώσει πριν ακριβώς μια τριετία ένας εξ αυτών, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Ένα ακόμη χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης τίθεται εκτός τροχιάς, αφού σήμερα όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι δεν θα υπάρξει απόφαση στο Eurogroup. Θα χρειαστεί μάλλον μια νέα συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, σε χρόνο που ίσως απειλήσει και τις «διακοπές για σκι» των στελεχών των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως είχε δηλώσει πριν ακριβώς μια τριετία ένας εξ αυτών.
Η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα εκτιμούσε πως θα υπήρχε συμφωνία πακέτο για αξιολόγηση και χρέος σήμερα 5 Δεκεμβρίου, αλλά θα είναι ευχαριστημένη εάν υπάρξει κάποιο ανακοινωθέν που θα καταγράφει «ένα αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός». Δηλαδή, πρόοδος μεν αλλά όχι συμφωνία και συνεπώς συνέχιση της διαπραγμάτευσης και της αβεβαιότητας.
Σε αυτή τη φάση και όπως διαρρέουν οι πληροφορίες από τις τηλεδιασκέψεις και τις εκ του σύνεγγυς συνομιλίες, το πρόβλημα βρίσκεται μεταξύ ΔΝΤ και ευρωπαϊκών θεσμών, όπου υπάρχει μια διελκυστίνδα για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων και των μέτρων απομείωσης του χρέους. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, επηρεαζόμενοι από το Βερολίνο, επιμένουν σε πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ από το 2019 και μετά για κάμποσα χρόνια, που εάν τελικά υιοθετηθούν θα είναι καταδικαστικά για την ελληνική οικονομία. Τέτοιες επιδόσεις δεν επιτεύχθηκαν ποτέ, από καμία οικονομία, πόσο μάλλον να επιτευχθούν από την Ελλάδα που βρίσκεται σε εξαετή βαθιά ύφεση.
Το ΔΝΤ επιμένει σε χαμηλότερα πλεονάσματα, πέριξ του 1,5% του ΑΕΠ, αλλά εφόσον οι Ευρωπαίοι επιμένουν στο 3,5% του ΑΕΠ τότε η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει πρόσθετα μέτρα 4,2 δισ. ευρώ για το 2019 και για τα επόμενα χρόνια βλέπουμε.
Η απαίτηση του ΔΝΤ για μέτρα είναι «λογική», εφόσον ο πήχης των πλεονασμάτων τεθεί στο 3,5% του ΑΕΠ, γιατί χωρίς μέτρα δεν βγαίνει. Καμία λογική δεν έχει η εμμονή των ευρωπαϊκών θεσμών στην αιώνια λιτότητα που προτείνουν.
Στα εργασιακά, επίσης, οι ρόλοι είναι σχεδόν αντίθετοι. Το ΔΝΤ θέλει να επιβάλει ένα μοντέλο εκτός του ευρωπαϊκού χάρτη, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί διαφωνούν μεν, αλλά όχι ανοιχτά. Οι διαφορές αυτές δεν θα αμβλυνθούν στη σημερινή συνεδρίαση και από αύριο θα ενταθούν οι διαπραγματεύσεις, με στόχο την τελική συμφωνία εντός του Δεκεμβρίου. Ο κίνδυνος θα είναι, ένας συμβιβασμός που ίσως πυροδοτήσει και εξελίξεις εάν είναι επώδυνος.