Η Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια επενδύει στην εκπαίδευση των πολιτών της. Ένας από τους στόχους που έθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ευρώπη το 2020 είναι το ποσοστό του πληθυσμού 30-34 ετών που είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να φτάσει το 40%. Αυτός ο στόχος δεν ορίστηκε ξαφνικά, γράφει ο Στράτος Στρατηγάκης.
Του Στράτου Στρατηγάκη
Mαθηματικού - ερευνητή
[email protected]
Η Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια επενδύει στην εκπαίδευση των πολιτών της. Ένας από τους στόχους που έθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ευρώπη το 2020 είναι το ποσοστό του πληθυσμού 30-34 ετών που είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να φτάσει το 40%. Αυτός ο στόχος δεν ορίστηκε ξαφνικά.
Σταδιακά οι περισσότερες χώρες από τη δεκαετία του 90 άρχισαν να ανοίγουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε όλο και περισσότερους νέους, αυξάνοντας τον αριθμό των φοιτητών και, συνεπώς και των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης ακολουθούν την ίδια πολιτική αύξησης του αριθμού των πτυχιούχων. Η Τουρκία μέσα σε 8 χρόνια υπερδιπλασίασε τον αριθμό των πτυχιούχων στην ηλικιακή ομάδα 30-34 ετών. Από 12,3% το 2007 έφτασε στο 23,6% το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT, που βλέπουμε στον πίνακα. Ακόμη και στα Σκόπια, χώρα με μεγάλη φτώχια, οι πτυχιούχοι από 12,3% έφτασαν στο 23,6% στο ίδιο χρονικό διάστημα που υπάρχουν στοιχεία.
Έκπληξη αποτελεί η Ιταλία, χώρα στην οποία σπούδασαν χιλιάδες Έλληνες φοιτητές τις δεκαετίες του 70 και του 80. Το ποσοστό των πτυχιούχων της το 1992 ήταν μόλις το 8,6% του πληθυσμού. 23 χρόνια μετά, το 2015, το ποσοστό έφτασε στο 25,3%, υπολειπόμενο σημαντικά του μέσου όρου των χωρών της Ευρωζώνης που ανέρχεται στο 37,3%.
Η Ελλάδα μετά τη διεύρυνση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ξεκίνησε με υπουργό τον κ. Αρσένη από το 17,7% το 1992 έφτασε το 31,2% το 2012 και το 40,4% το 2015, ξεπερνώντας κατά πολύ τον εθνικό στόχο του 32%. Το θέμα είναι με ποια πτυχία είναι εφοδιασμένοι οι νέοι μας. Η κατανομή, δηλαδή, των πτυχιούχων στα επιστημονικά αντικείμενα, που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, οδηγώντας τους νέους μας στην ανεργία, την ετεροαπασχόληση και τη φυγή στο εξωτερικό.
Σχεδόν παράλληλη πορεία με την Ελλάδα έχει η Ισπανία και πολιτικά και στην εκπαίδευση. Απλά οι Ισπανοί έκαναν 10 χρόνια νωρίτερα τη διεύρυνση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Βρεθήκαμε, όμως, μαζί τώρα. Η Πορτογαλία ήταν και παραμένει πιο πίσω από την Ελλάδα στην παραγωγή πτυχιούχων.
Η Γερμανία παρουσιάζει πολύ μικρή αύξηση του αριθμού των πτυχιούχων της, αφού τα τελευταία 23 χρόνια αύξησε το ποσοστό τους στον πληθυσμό κατά μόλις 8,2%. Η Κύπρος, η Σουηδία και η Νορβηγία είναι οι μόνες χώρες που οι πτυχιούχοι αποτελούν την πλειοψηφία, ξεπερνώντας το 50% του πληθυσμού των νέων στην ηλικιακή ομάδα 30-34.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο αριθμός των πτυχιούχων αυξάνεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, είτε ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε όχι. Σχεδόν κάθε εργασία απαιτεί περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες από ότι πριν 30 χρόνια. Απαραίτητη είναι η αύξηση του αριθμού των πτυχιούχων για να μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα στις σύγχρονες απαιτήσεις.
Αυτό ακριβώς έκαναν όλες οι χώρες της Ευρώπης ανταποκρινόμενες στις απαιτήσεις των καιρών μας, η κάθε χώρα ανάλογα με τις δυνατότητες και το σχεδιασμό της.
Πηγή: Eurostat.
Επεξεργασία: Στράτος Στρατηγάκης