Τον περασμένο Απρίλιο, στο Ανόβερο, ο ένοικος του Λευκού Οίκου συζητά με τέσσερις Ευρωπαίους ηγέτες για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και το ζήτημα της Λιβύης, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τον περασμένο Απρίλιο, στο Ανόβερο, ο ένοικος του Λευκού Οίκου συζητά με τέσσερις Ευρωπαίους ηγέτες για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και το ζήτημα της Λιβύης.
Επτά μήνες μετά, στο Βερολίνο. Ο Ομπάμα αποχαιρετά την εξουσία, ο Κάμερον έχει αποχαιρετήσει όχι μόνο την πρωθυπουργία αλλά και τη βουλευτική ιδιότητα, ο Ολάντ ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει το Μέγαρο των Ηλυσίων και ο Ρέντσι το Παλάτσο Γκίζι. Μόνο η «σιδηρά κυρία» είναι αμετακίνητη. Σταθερά σε μία διεθνή εξίσωση που «τρώει» τις μεταβλητές.
Σ’ αυτόν τον καιρό της πολιτικής μελαγχολίας, το exit είναι ο κανόνας. Η νέα «πλανητάρχης» η εξαίρεση. Γνωρίζει, άλλωστε, ότι η άνοδος του AfD ενισχύει τον στρατηγικό ρόλο του κόμματός της και ενδέχεται να της επιτρέψει να επανεκλεγεί. Δεν τη φοβίζει του Κολ η δοκιμασία; Ύστερα από 16 χρόνια κυριαρχίας, ηττήθηκε το 1998 και εξευτελίστηκε το 1999. Μπλεγμένος σε ένα σκάνδαλο διαφθοράς, έχασε ακόμη και το αξίωμα του επίτιμου προέδρου του κόμματος. Με υπογραφή δική της.
Με υπογραφή της εποχής, πάνω στη μονίμως αινιγματική φύση της λογικής, της πολιτικής, της πολιτικής λογικής και των ορίων της, είναι το παιχνίδι για γερά νεύρα, που μοιάζει σαν να είναι βγαλμένο από τη μυθοπλαστική τέχνη της Αγκάθα Κρίστι. Κάτι σαν το εξαιρετικό «Δέκα μικροί νέγροι». Η εποχή που τους προσκάλεσε στο νησί της πολιτικής τούς υπενθυμίζει παλιές αμαρτίες και τους προειδοποιεί για το τέλος.
Κάθε φορά που, μέσα από μια αλληλουχία γεγονότων, πέραν πάσης υποψίας, κάποιος φεύγει από τη μέση, σύμφωνα με το παλιό τραγουδάκι «10 little Indians» (το μυθιστόρημα μεταφράστηκε ως «Δέκα μικροί νέγροι» αντί για το σωστό «Δέκα μικροί Ινδιάνοι»), ένας μικρός Ινδιάνος ξεριζώνεται από τη διακοσμητική βάση του, στο σαλόνι της έπαυλης.
Άλλη βάση είναι αυτή που τη Δύση ταράσσει. Η εκλογική, που συχνά εκδικείται, κι όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο.
Άλλη βάση είναι αυτή που τους ταράσσει. Ήταν ψεύτικα τα μηνύματα, ή δεν τ’ άκουσαν ή δεν τα ‘νιωσαν καλά, το φινάλε δεν χαλά. Μόνο που, σε αντίθεση με το μυθιστόρημα, ο τρόμος μπορεί να είναι αληθινός.