Για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία των ΗΠΑ δύο από τους πιο αντιδημοφιλείς υποψηφίους, ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ και η Δημοκρατική Χίλαρι Κλίντον, διεκδικούν την εξουσία της μεγαλύτερης οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης στον κόσμο.
Από την έντυπη έκδοση
Για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία των ΗΠΑ δύο από τους πιο αντιδημοφιλείς υποψηφίους, ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ και η Δημοκρατική Χίλαρι Κλίντον, διεκδικούν την εξουσία της μεγαλύτερης οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης στον κόσμο.
Ο πρώτος, γνωστός μεγιστάνας της αγοράς ακινήτων, με αντισυστημικό προφίλ, χωρίς προηγούμενη πολιτική εμπειρία, κατάφερε με τον ρατσιστικό και κατά πολλούς φασίζοντα λόγο του να κυριαρχήσει στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, εκτοπίζοντας παραδοσιακούς υποψηφίους, στρέφοντας την κομματική επετηρίδα εναντίον του.
Επιφανείς Ρεπουμπλικάνοι, με θητεία σε κυβερνητικές θέσεις-κλειδιά, όπως ο πρώην υφυπουργός Άμυνας επί Μπους του νεότερου Πολ Γούλφοβιτς ή η πρώην υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, έχουν αποκηρύξει την υποψηφιότητα του εκλεκτού της βάσης του κόμματός τους, με ορισμένους, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, να δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν την υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον.
Η δεύτερη υποψήφιος, η Χίλαρι Κλίντον, με μοναδικό προσόν την πολιτική της εμπειρία ως υπουργός Εξωτερικών και το γεγονός ότι είναι η πρώτη γυναίκα υποψήφια πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, είναι σαρξ εκ της σαρκός του αμερικανικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
Δεν είχε ιδιαίτερες συμπάθειες, ακόμη και στον χώρο των παραδοσιακών αμερικανικών φιλελεύθερων ΜΜΕ, που έσπευσαν μπροστά στην απειλή Τραμπ να υιοθετήσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα την υποψηφιότητά της.
Δύο λοιπόν εξαρχής πέρα για πέρα αντιδημοφιλή πρόσωπα διεκδικούν αύριο την ψήφο του αμερικανικού λαού.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι και επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού και υπεύθυνος για τα πυρηνικά όπλα, με δύο λόγια «πλανητάρχης», οι αποφάσεις του οποίου επηρεάζουν την καθημερινότητα όχι μόνο εκατομμυρίων Αμερικανών, αλλά και των εκατομμυρίων «υπηκόων», που επηρεάζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από τις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις της Ουάσιγκτον.
Οι δύο αμφιλεγόμενες υποψηφιότητες διεκδικούν να διαδεχθούν στον Λευκό Οίκο τον Μπαράκ Ομπάμα, έναν πρόεδρο ο οποίος διατηρεί υψηλά ποσοστά δημοτικότητας. Η διαδοχή το 2009 του Μπους Τζούνιορ από τον πρώτο μαύρο πρόεδρο της Αμερικής θεωρούνταν μία ελπιδοφόρα μετατόπιση στην πολιτική της μοναδικής υπερδύναμης, για την επίλυση των μεγάλων διεθνών ζητημάτων, από το Μεσανατολικό μέχρι την κλιματική αλλαγή.
Μεγάλα ανοικτά μέτωπα, όμως, όπως -για παράδειγμα- το Μεσανατολικό, όχι μόνο δεν επιλύθηκαν, αλλά επιδεινώθηκαν, με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ να διαδέχεται το χάος, η αστάθεια και η ισχυροποίηση των τζιχαντιστών, με τη Συρία να εξελίσσεται σε ένα δεύτερο ακόμη πιο επικίνδυνο «Ιράκ».
Οι σχέσεις Ουάσιγκτον - Μόσχας θυμίζουν όλο και περισσότερο ψυχρό πόλεμο, με τη Βαλτική να έχει εξελιχθεί σε νέο επικίνδυνο πεδίο ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ (ΝΑΤΟ) και Ρωσίας.
Και όλα αυτά σε έναν κόσμο ο οποίος σε τίποτα δεν θυμίζει τις παλαιές βεβαιότητες, μετά την αποσύνθεση των παραδοσιακών ολοκληρωτικών κοσμικών αραβικών καθεστώτων, την άνοδο της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, τις φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ε.Ε. και το Brexit, την εντεινόμενη στρατιωτική παρουσία της Κίνας στη νοτιοανατολική Ασία.