Κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές, τα μνημόνια μόνο μία. Αναγκαίο κακό τα χαρακτηρίζουν όλες οι κυβερνήσεις, καθώς ό,τι μας επιτάσσουν οι δανειστές θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας, γράφει ο Γιώργος Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές, τα μνημόνια μόνο μία. Αναγκαίο κακό τα χαρακτηρίζουν όλες οι κυβερνήσεις, καθώς ό,τι μας επιτάσσουν οι δανειστές θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας.
Πολύ σωστό, όμως θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει δεκαετίες πριν, με πρόγραμμα, οργάνωση, σχέδιο και όχι με πασαλείμματα σε μια επταετία. Διότι ολίγον από μεταρρυθμίσεις, ολίγον από πάταξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, ολίγον αναδιάρθρωση του Δημοσίου και γενικότερα ολίγον σε όλα χωρίς «σπάσιμο» αβγών, έφεραν πολλούς φόρους και μεγάλη φτώχεια.
Και μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι πιάνει τους στόχους στα έσοδα, στα πλεονάσματα, ότι δρομολογούνται χιλιάδες επενδυτικά σχέδια, αλλά επενδυτές ακόμη ψάχνουμε, ότι τις επόμενες ημέρες θα έρθει η ανάπτυξη και θα βγούμε στις αγορές, αν και η συζήτηση για το χρέος μεταφέρθηκε στο QE του Ντράγκι, όμως πάντα υπάρχουν και τα στοιχεία της στατιστικής. Και όπως έλεγε ο George Bernard Shaw, η στατιστική δείχνει ότι από όσους προσπάθησαν να κόψουν το συνήθειο του φαγητού, πολύ λίγοι επιβίωσαν.
Και ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα. Διότι όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας επταετίας, ειδικά η σημερινή, έκαιγαν τα μνημόνια και τελικά πολύ λίγοι επιβιώνουν. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι τραγικά. Κάτω από το επίπεδο του έτους 2003 υποχώρησε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2015, ενώ σήμερα υπάρχουν χιλιάδες άτομα με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών που είναι άνεργα. Ταυτόχρονα υπάρχουν και οι εργαζόμενοι με μεταπτυχιακούς τίτλους που εργάζονται με καθεστώς μερικής απασχόλησης και μισθό 403 ευρώ και δεν είναι οι μόνοι, η πλειονότητα των νέων.
Η Eurostat στην τελευταία της έκθεση αναφέρει ότι στη χώρα μας σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,4% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 22,2%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας το 16,8%. Είναι γεγονός ότι πολλοί Έλληνες δυσκολεύονται ακόμα και τις πιο απλές, καθημερινές τους ανάγκες να καλύψουν εξαιτίας της μείωσης των εισοδημάτων.
Την ίδια ώρα οι οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία γιγαντώνονται και οι εφορίες βουλιάζουν στα χρέη. Μετά από όλα αυτά, δεν είναι περίεργο γιατί το 81% των πολιτών είναι απαισιόδοξο για την πορεία της οικονομίας. Βέβαια, υπάρχει και το 9% που διατηρεί αισιόδοξη στάση. Ο χρόνος θα δείξει για πόσο, αφού η δεύτερη διαπραγμάτευση τώρα ξεκίνησε και το νέο καθεστώς εισφορών και φόρων του 2017 δεν απέχει...