Μια ομάδα Ελλήνων ερευνητών στη Βρετανία κατασκεύασε αλγόριθμο που προβλέπει με ακρίβεια 79% δικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αποφάσεις του Στρασβούργου εδράζονται σε μεγάλο βαθμό, όχι σε νομικά επιχειρήματα, αλλά σε μη νομικά δεδομένα, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μια ομάδα Ελλήνων ερευνητών στη Βρετανία κατασκεύασε αλγόριθμο που προβλέπει με ακρίβεια 79% δικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αποφάσεις του Στρασβούργου εδράζονται σε μεγάλο βαθμό, όχι σε νομικά επιχειρήματα, αλλά σε μη νομικά δεδομένα.
Αυτό σημαίνει ότι οι δικαστές είναι μάλλον «ρεαλιστές» παρά «φορμαλιστές», κάτι που έχει παρατηρηθεί και στην περίπτωση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ και σε άλλα ανώτατα δικαστήρια. Ίσως γιατί το γράμμα αποκτείνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί;
Ιδέαν δεν έχω, μόνο ερωτήματα ενώπιον του νόμου. Νομικά δεν καταλαβαίνω. Σ’ αυτό μοιάζω με τον αλγόριθμο των Ελλήνων ερευνητών, που κάνει συσχετισμούς λέξεων, στηρίζεται σε φράσεις-κλειδιά. H δική μου; «Ενώπιον του νόμου». Αξεπέραστος Κάφκα.
Πρόκειται για την ιστορία ενός χωρικού, που καταφτάνει στην πύλη του νόμου και γυρεύει άδεια εισόδου, μα ο φρουρός του την αρνείται. Μια και η πύλη του νόμου είναι ανοιχτή, ο ανθρωπάκος σκύβει για να δει στο εσωτερικό του νόμου. Μόλις ο φρουρός τον βλέπει, γελάει και του λέει: «Αφού σε ενδιαφέρει τόσο πολύ, γιατί δεν δοκιμάζεις να μπεις, παρά την απαγόρευσή μου; Αναλογίσου μόνο το εξής: πόσο δυνατός είμαι εγώ, που είμαι ο κατώτατος φρουρός, και ότι από αίθουσα σε αίθουσα στέκονται άλλοι φρουροί, ο ένας πιο δυνατός από τον άλλον».
Ο χωρικός περιμένει πλάι στη θύρα για πολύ καιρό, δωροδοκώντας τον φύλακα με ό,τι έχει, πλην, όμως, δίχως αποτέλεσμα. Τα χρόνια περνούν, ο χωρικός γερνάει, εξασθενεί το φως του. Παρ’ όλα αυτά διακρίνει μέσα στο σκοτάδι μια αδιάλειπτη φωτεινή λάμψη που ξεπηδά από την πύλη του νόμου. Καταλαβαίνει πως δεν του μένει πολύς χρόνος και ρωτά τον φρουρό: «Αφού όλοι λαχταρούν τον νόμο, γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει έλθει κανείς άλλος, εκτός από μένα, να σου ζητήσει είσοδο;». Ο φρουρός καταλαβαίνει ότι ο άντρας βρίσκεται στα τελευταία του και του απαντά: «Εδώ δεν μπορούσε να λάβει κανείς άλλος άδεια εισόδου, γιατί αυτή εδώ η είσοδος ήταν μόνο για σένα προορισμένη. Φεύγω τώρα και την κλείνω».