Η μητέρα των μαχών

Από την έντυπη έκδοση

Του Μωυσή Λίτση
[email protected]

Από την προηγούμενη Δευτέρα έχει ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Μοσούλης από τα χέρια των τζιχαντιστών στο Ιράκ.

Πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι μάχες, το ενδιαφέρον έχει στραφεί στην επόμενη μέρα, καθώς μεγάλες και μικρές δυνάμεις επιχειρούν να διαμορφώσουν το μετά ISIS τοπίο στη στρατηγικής σημασίας περιοχή, λόγω πετρελαίου.

Από κοντά και η Τουρκία, με τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να μην κρύβει τις νεοοθωμανικές του βλέψεις για συμμετοχή στο τραπέζι των νικητών και τη «Γιάλτα» της Μοσούλης. Η Μοσούλη άλλωστε έχει ένα «βεβαρημένο» ιστορικό παρελθόν, καθώς αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Πέρασε στα χέρια των Βρετανών μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο η νέα Τουρκία συνέχισε να τη διεκδικεί. Το θέμα… λύθηκε με μεσολάβηση της Κοινωνίας των Εθνών και συμφωνία μεταξύ Ιράκ και Τουρκίας το 1926. Το Ιράκ δέχτηκε να πληρώνει δικαιώματα 10% για τα πετρέλαια της Μοσούλης στην Τουρκία για περίοδο 25 ετών.

Η Τουρκία ανησυχούσε από τότε για τον κουρδικό εθνικισμό. Η ισχυροποίηση των Κούρδων σε Ιράκ και Συρία ανησυχεί την Άγκυρα και η οποία τώρα βιάζεται να μετάσχει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Μοσούλη, έχοντας ήδη στρατιωτική παρουσία στο βόρειο Ιράκ.

«Δεκατέσσερα χρόνια πριν, οι ΗΠΑ δεν περίμεναν πρόσκληση από τη Βαγδάτη. Η Τουρκία δεν μπορεί να περιμένει χωρίς να κάνει τίποτα, ενώ στο Ιράκ εξελίσσεται αιματοχυσία. Θα συνεισφέρουμε στην επιχείρηση κατά της Μοσούλης και θα κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», δήλωσε ο Ερντογάν μιλώντας πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη, ξετυλίγοντας το νεοοθωμανικό του όνειρο για τα τουρκικά σύνορα της… καρδιάς.

Η επιχείρηση στη Μοσούλη προβάλλεται ως η μητέρα των μαχών, που θα οδηγήσει στην τελική ήττα του Ισλαμικού Κράτους.

Η ιστορία των μικρών και μεγάλων επεμβάσεων στην περιοχή κάθε άλλο παρά εμπνέει αισιοδοξία για το τέλος ενός κεφαλαίου στη Μέση Ανατολή, που άνοιξε με την άφρονα πολιτική του Τζορτζ Μπους το 2002, οι ρίζες του οποίου χάνονται ωστόσο στα βουνά του Αφγανιστάν, τότε που οι ποικιλώνυμοι ισλαμιστές ήταν φίλοι…

Πολύ φοβούμαστε ότι θα χυθεί ακόμη πολύ αίμα πριν επέλθει κάποιου είδους σταθερότητα στην περιοχή. Άλλωστε, παραμένει άγνωστο αν η υπό τον Ομπάμα επιχείρηση έχει κάποιο στρατηγικό σχεδιασμό για την επομένη μέρα και δεν αποβλέπει απλά στο να κλείσει ο Αμερικανός πρόεδρος τη θητεία του με ένα τρόπαιο…