Στο ντιβάνι του Γιάννη

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Αν κλείσεις τα μάτια, δεν φαντάζεσαι πως μπορεί να βγήκε από τα χείλη θεσμικού παράγοντα. Κι όμως, ο διοικητής της ΤτΕ είπε στη Βουλή ότι ο προκάτοχός του «μπορεί να έχει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα, επειδή δεν του βγήκαν οι προβλέψεις», απαντώντας έτσι στον πρώην κεντρικό τραπεζίτη για τις υπόνοιες που είχε αφήσει για τις κινήσεις της ΤτΕ και του ιδίου για την Τράπεζα Αττικής.

Ψυχολογικά γιατί έμειναν ανάπηρες οι προβλέψεις; Ε, τότε από την αρχή της κρίσης δεν θα ‘χε μείνει ντιβάνι για ντιβάνι. Στου Φρόιντ το λιμάνι θα κατέφευγε κάθε τζιμάνι: οικονομικοί αναλυτές, νομπελίστες, τεχνοκράτες, φουσκωμένοι σαν διάνοι υπουργοί και πρωθυπουργοί. Για group therapy όλη η πολιτική, η πραγματικότητα της οποίας έχει δραματικά συρρικνωθεί σε διαπληκτισμούς, αλληλοκατηγορίες, ίντριγκες και δολοπλοκίες, λογόρροιες και υπαινιγμούς, θέσεις που αναιρούνται και εκθέτουν προθέσεις κι εγωπάθειες, αντιφάσεις και προφάσεις και σπανίως αποφάσεις.

Οικονομικοί αναλυτές, νομπελίστες, τεχνοκράτες, φουσκωμένοι σαν διάνοι υπουργοί και πρωθυπουργοί στα ψυχο-λογικά είναι μάλλον αργοί. Δεν φαίνεται να τους τυραννούν τέτοια σκοτεινά. Δονούνται από ογκολιθική αυτοπεποίθηση και όταν ανάβουν από τη μανία του θυμού, βγάζουν τη μνησικακία τους. Ετσι, με το ένα πάθος απαλλάσσονται από το άλλο, αλλά δεν απαλλάσσονται από τα έργα τους. Τους κυνηγούν. Είναι η σκιά τους. Ίσως να ‘ναι πάλι άλλη σκιά αυτή που τους βασανίζει, η αμφισβήτηση του χώρου, της θέσης τους ως προέκταση του εαυτού.

Κάτι σαν ένστικτο εδαφικότητας, γι’ αυτό και εκλύεται επιθετικότητα. Δηλητηριώδης, γιατί αγγίζει τον πυρήνα της ύπαρξης του «άλλου». Η επιχειρηματολογία έπεται. «Δεν με ενημέρωσε ποτέ... Έχει κάνει λάθος... Δεν υπάρχει επιστολή που αναφέρεται στο διττό πρόβλημα».

Πρόβλημα είναι και τα μικρά, το ύφος και οι εκφράσεις, που δεν διασκεδάζονται με ανασκευάσεις. Είναι θέμα αναλογιών.